Idealny kompan na wyprawę - kwestia wieku

[Gallicjanin]

...

[hansglopke]

Tak naprawdę nie istnieje coś takiego jak pratner wyprawowy- nikt nikogo nie zmusi do jazdy razem, jest to dobra wola i chęć bycia razem w trasie. Rower jest instrumentem wolności i zawsze można się pożegnać...

Pod warunkiem,  że się jednocześnie umie naprawić dętkę i gotować.

[yoshko]

No i nie wiezie połowy namiotu

[juanita_hawaii]

I nie jesteście akurat w Dagestanie

[Elwood]

Ciekawe jaka byłaby reakcja ludzi z naszego forum gdyby jakiś 20-letni chłopak napisał, że szuka 40-letniej kobiety na wspólną wyprawę przez Azję Albo gdyby jakiś nasz 40-latek szukał młodej dziewczyny na dwumiesięczny wyjazd?
Tylko dywagacje. Juanita ma całkowitą rację, że w naszym formularzu brakuje kolumny 'Kogo ja szukam'. Trzeba dodać.

Młody ułan ćwiczy, na starej piczy...
A tak poważnie, to myślę, że byby znacznie wdzięczniejszym tematem do "rozwijania tematu".
Nie chodzi mi oczywiście o brak wdzięku naszej młodej huanity.
40-latek szukający zaś towarzystwa 20-latki... Hm. To się nazywa kryzys wieku średniego. Dość powszechne zjawisko. Powód...?
Zbyt szybko starzejące się małżonki.
Naturę trudno jest oszukać.

[yoshko]

Jedne są fajne, a inne nie [dot. kobiet]. Tyle tylko, że dziewczęta są fajniejsze, i to jest problem kobiet. Z facetami jest odwrotnie, są bardziej interesujący od chłopców, tak więc kobiety mają pod górkę.

[hansglopke]

Tak naprawdę, to partnera do wypraw (a zwłaszcza tych dluższych) nie szuka się w necie.

Teraz takie czasy,  że wszystko tu znaleźć można.

[tomzoo]

Tak naprawdę, to partnera do wypraw (a zwłaszcza tych dluższych) nie szuka się w necie.

Niektóre wypowiedzi wyborne

A co do Twojej wypowiedzi - to ja z Remigiuszem umówiłem się "przez neta" na dwie wakacyjne wyprawy i kupiliśmy na nie bilety lotnicze, zanim się osobiście poznaliśmy. I jeszcze pewnie na niejedną się wybierzemy

Jednak z odpowiedniego "portfolio" da się nieco więcej wywnioskować, niż z opisu siodła przed użyciem - czy będzie pasować

[camillia]

Tak naprawdę, to partnera do wypraw (a zwłaszcza tych dluższych) nie szuka się w necie.

Zupelnie sie nie zgodze! Wsrod moich znajomych nie mam nawet jedej osoby, ktora pisalaby sie na dluzsza wyprawe rowerowa. Co tam dluzsza, na weekend kogokolwiek namowic nie sposob. Ciekawe jaka alternatywe widzisz dla netu?

[olo]

Ciekawe jaka alternatywe widzisz dla netu?

Tak też nie można tego rozumieć, Elwoodowi chodziło o zupełnie obcą osobę z netu, a nie każdą ze względu na miejsce pierwszego kontaktu ;-). Gdyby patrzeć wg takiego wąskiego kryterium to ja też nie mam nawet jednej osoby, która pisałaby się na wyjazd nawet weekendowy na rower. W końcu przyczynkiem do poznania wszystkich rowerowych znajomych, włącznie z dziewczyną był internet.

Większość ludzi z forum to dla mnie faktycznie znajomi netu. Ale jest też grupka którą na tyle regularnie spotykam przy różnych okazjach - wyprawkach, Zlotach, prezentacjach etc., że mogę o nich powiedzieć, że są po prostu znajomymi.

[Waldemar]

Dobrze że mój pies Pirat - partner na wyprawach -  nie umie czytać, bo jakby z neta dowiedział się że u mnie 65 Sylwestrów  to by mnie  .... i miałbym mokre skarpetki. 

W ciągu 35 lat włóczęg wszelakich spotkałem kilka osób, z którymi mógłbym pojechać na koniec świata. Niekoniecznie oni ze mną...

 I to jest sedno ... 
 

[tranquilo]

Elwood ma trochę racji, taki znajomy z netu często jest nie do końca rozpoznany i w trakcie dwumiesięcznej wyprawy może wyjść szydło worka.
Co innego poznać kogoś w necie, spotkać się zaprzyjaźnić a dopiero później wpaść na pomysł pojechania na wyprawę a co innego szukać docelowo.
Ok, nie będę generalizował, że się nie da. Bo da.
No ale chyba wiecie o co mi chodzi.

[miki150]

Mój kolega znalazł przez internet dwóch kompanów na 3-miesięczne przejście Łuku Karpat. Przed wyprawą w ogóle się nie spotkali, a na wyprawie ani razu się nie pokłócili.

Myślę, że jak ktoś miewa problemy z ludźmi poznanymi przez internet, to może to być znak że trzeba nad sobą popracować (kieruję tą uwagę też do siebie ).

[rdklstr]

W tym zespole problemy wyboru rozwiązywaliśmy bardzo prosto. Rzucaliśmy kostkę, której kolejnym cyfrom były przyporządkowane nasze pomysły.
Decydowała złota zasada, że bezwględnie akceptujemy "wybór" kostki.

A jak decydowaliście, kto rzucał kością

[hansglopke]

A jak decydowaliście, kto rzucał kością

Grali w marynarza.