Nigdzie nie pojedziesz ! i tak pojade = o sztuce perswazji:)

[transatlantyk]

No nie ma letko. Szczegóolnie jak rower (a tak dokładnie to świat) ciągnie, ale i z uczuć też się nie chce rezygnować  

[Natalia]

No właśnie , co innego rezygnować z wyjazdu, bo ta druga osoba Ci tego zabrania, a co innego, dlatego, że sam decydujesz, że wolisz zostać

[Robb]

Robb: Kochanie, jedziemy rowerem dookola Swiata ?
Ania: Tylko sie spakuje ok ?

Robb i Ania: Kochani, jedziemy rowerem dookola Swiata!
Rodzice Ani i Robba: Cos Wam potrzeba ?


i zawsze tak bylo :-)

[marek.dembowski]

wiemy że wolałaby spędzić urlop razem z nami, ale na rower się nie nadaje - i co wtedy? Zaczyna się niestety kwadratura koła, z czegoś trzeba zrezygnować, wypracować jakis kompromis (czyli jednak z realizacji części pasji zrezygnować)

Święta prawda! Dlatego ja na dłuższe wyprawy rowerowe decyduję się jechać co dwa lata

[dudi]

Robb: Kochanie, jedziemy rowerem dookola Swiata ?
Ania: Tylko sie spakuje ok ?

Robb i Ania: Kochani, jedziemy rowerem dookola Swiata!
Rodzice Ani i Robba: Cos Wam potrzeba ?


i zawsze tak bylo :-)

Haha u mnie (u nas) tak samo;) tylko z tym dookoła świata nie próbowaliśmy, a za "Robb" wstawić "Michał"

[aard]

Ania, Robb, farciarze z Was nieziemscy!

tylko z tym dookoła świata nie próbowaliśmy

"Tylko"

[dudi]

"Tylko"

no taka podróż to niestety wymaga więcej niż tylko spakowania się

[transatlantyk]

Ciągłe wybory i kompromisy Inaczej nie będzie. Nawet wzorcowy na naszym forum ojciec rodziny Remigiusz zapierniczał ze mną i Mikim pod Łodzią jakieś setki kilometrów i następnego dnia ścigał się ze mną pod górę Kamieńsk. Chyba mu było tego brak

[hose morales]

Kurcze niedawno to przerabiałem..heh

Dziewczyna rozumie, choć wiem,że często chciałaby żebym został na weekend,albo zamiast sobotniej całodniowej wycieczki wybył  z nią nad jezioro. Jednak takie krótkie wypady to pestka,zawsze można pojechać w niedzielę Podobnie w sumie jest z całymi weekendami. Na przykład jeden sam, jeden z nią. Długiej wyprawy jeszcze nie miałem,ale tu byłby problem kiedy oboje mielibyśmy mało wolnego. Jedyne co mi przychodzi to tydzień na rowerze, drugi tydzień razem. Kwestię finansową( moją) pomijam. Hipotetycznie to ładnie nawet wygląda

Jednak większym problemem jest matka i babcia( ojciec tam się nie przejmuje :mrgreen: ). Patent Waxmunda z Bieszczadami i brakiem zasięgu jest co najmniej niezły;) Nie są w stanie pojąć jak to można spać gdzieś na dziko i jeździć samemu. Przykłady wypraw, miejsc, samotnych podróźników i ogólnie sakwiarzy zwyczajnie do nich nie docierają.
Co gorsza, obydwie mają tendencję do dramatyzowania i układania czarnych scenariuszy. Codziennie wydzwanianie pod koniec mojego wyjazdu było już dość męczące i brzydko mówiąc upierdliwe...
Chociaż jeśli się nieco zmieni wersję wydarzęń--> powie,że śpi u gospodarza to pomaga;P

Ale przyzwyczają się. Muszą! heheh

PS. Matka z babką normalnie nie dzwonią codziennie, i nawet nie co dwa dni,a ni trzy dni

[Dynuel]

Nie no czy z tymi rodzicami troszke nie przesadzacie? Ile w końcu mamy lat?

Ja na wyprawach telefon włączam bardzo sporadycznie...

[hose morales]

Ja nie przesadzam. Mówię jak u mnie to wygląda...

W wakacje zawsze byłem poza domem. Czy to kolonie, obozy, pierwsze wyjazdu pod domek, pierwsze wyjazdy samochodem/samochodami, czy kilka miesięcy za granicą w pracy. Obyło się bez scen  

Jednak perspektywa włóczenia się po świecie na dwóch kółkach niektórym ludziom vide matka-babka wydaję się przynajmniej..dziwna i "niedoogarnięcia"

Tu się powtórzę: przyzwyczają się. Nie za bardzo mają inne wyjście. I tak jak teraz zapytałeś z wiekiem, tak samo ja ich retorycznie zapytałem Bynajmniej nie ma to wpływy na moje plany. Po prostu trzeba im trochę więcej tłumaczyć i pewnie dać od czasu do czasu znać. Martwią się, w sumie normalna sprawa..podobno

[transatlantyk]

Dla rodziców zawsze będziemy ich dziećmi. Nie miałem z nimi zasadniczych problemów,
ale martwili się o mnie do końca swoich dni, a teraz mi tego brak

[hose morales]

- rodzice zawsze sie trochę niepokoją, interesują gdzie jadę; zawsze z wypraw do nich często dzwonię; uważam to za zupełnie normalną sprawę i to zdecydowanie z kategorii przyjemnych, nie upierdliwych

Owszem. Tylko chodzi częstotliwość takich rozmów, tzn umiar  

[magdad]

Jak ja oznajmiłam rodzicom, że wybieram się do Chorwacji na rowerze, to stwierdzili, że sobie żartuję , dopiero 2 tygodnie przed moim wyjazdem, jak coraz więcej szpejów zostało kupionych, dotarło do nich, że to nie żart. Wtedy to tata oznajmił, że dam radę dojechać do Budapesztu, a stamtąd wrócę pociągiem (nie ma to jak wiara najbliższych w nasze możliwości). W sumie to najbardziej mama i siostra się denerwowały, ale teraz już przywykli do tego i tylko nie lubią jak gdzieś sama jeżdżę, jak wiedzą, że jadę w towarzystwie to są spokojni. Myślę, że tu działa trochę wyobraźnia, że na rowerze łatwiej o wypadek, o bliskie spotkanie z samochodem/tirem, u mnie w domu wiedzą, że o wypadek to najłatwiej, ale blisko domu (sama najgorszy upadek miałam 3 km od domu). A co do samych wyjazdów, to ja oznajmiam (od 18 roku życia ) niż pytam o pozwolenie, rodzice wiedzą, że mnie nie przekonają do rezygnacji.

[aard]

To wiele zależy od tego jak jesteś z rodzicami związany. W Polsce to ciągle wygląda zupełnie inaczej niż na Zachodzie (gdzie po ukończeniu 18-20 lat te związki się często bardzo osłabiają)

Ja słyszałem raczej odwrotnie: na Zachodzie nadeszła era "postadolescence" i trzydziestolatków pozywających rodziów do sądów za to, że nie chcą ich dłużej utrzymywać. Trzydziestolatków, którzy takie procesy wygrywają! (przynajmniej słyszałem o jednym takim przypadku we Włoszech)