Kaszubska Marszruta rodzinnie

[wilhelminaslimak]

Ale kiedy te dzieci będą rozpalać i pilnować ogniska, piec ziemniaki w ognisku, strugać łódki z kory, robić ludziki z żołędzi i szyszek, bawić się w Indian, strzelać z łuku,

Ale co w tych czynnościach przeszkadza komplet kredek w sakwie? Można robić i to i to, wszak :-). Ja np. jak tylko mogę (się zmieści) to biorę dzieciom wiaderka i łopatki - gwarancja co najmniej 2 godzin spokoju na postoju/noclegu. Bezcenne dla każdego rodzica.
A a propos rozpalania ogniska, to się zastanawiam jaki jest ten wiek, kiedy dziecko samo jest w stanie rozpalić ognicho.

[PABLO]

post usunięty

[Elizium]

A a propos rozpalania ogniska, to się zastanawiam jaki jest ten wiek, kiedy dziecko samo jest w stanie rozpalić ognicho.

To dość proste. Zazwyczaj nie wtedy i nie tam, gdzie chcieliby rodzice

[transatlantyk]

Gdybym był złośliwy, napisałbym że lapotop też w niczym nie przeszkodzi.
Jaki jest ten wiek? W dużym stopniu zależy to od tego, kiedy im na to pozwolimy. To o to chodzi w moim poprzednim wpisie w wątku. Kredki i samochodziki dzieci mają w domu.

[hindiana]

Nasi harcerze zaczynają samodzielnie rozpalać ogniska między 10 a 12 rokiem życia.

[wilhelminaslimak]

Kredki i samochodziki dzieci mają w domu.

Piwko też mamy, i książki, muzykę, a mimo to używamy w czasie wyjazdów :-) A przecież można by się cały czas na 100% trzeźwo rozkoszować pięknem przyrody, słuchać śpiewu ptaków etc.
Rzecz w tym, że dzieci niekoniecznie muszą dzielić nasze pasję. Co więcej będą takie, które nie będą lubiły ogniska ani zabawy w Indian. Po prostu. Tak jak ja nie lubię dyskotek i tłumów.
Co wtedy proponujesz? Nie brać, zostać w domu, czy może zapakować te kredki do sakwy, żeby im się choć trochę podobało?

Dodam, że moje dzieci akurat lubią ogniska i "zabawy w Indian" - co więcej jest to najważniejszy powód dla którego się na wycieczki ruszają, ale widzę wśród dzieci znajomych, że niektórych to nie rusza. I wtedy pozostaje tylko zmęczenie.

[Wilk]

Wiadomość usunięta.

[wilhelminaslimak]

I dla wielu z takich dzieci później ten tenis się staje pasją oraz zawodem - i są tym rodzicom bardzo wdzięczni, za to że przez ich determinację zamienili ich w mistrzów tego sportu.

A ile jest takich, dla których to dzieciństwo było zmorą, torturą. Czymś co chcą zapomnieć?! Ilu z tych zamęczanych 5-cio latków zostanie mistrzami? A nawet jak zostaną mistrzami, to czy będą szczęśliwi??
Czy ja mam w imię moich pasji łamać charaktery dzieci?? Ignorować ich zainteresowania? Może ta dziewczynka, która bierze kredki zostanie malarką, a chłopiec który w góry rusza z kalkulatorem (mój syn) drugim Einsteinem?
Czy gdyby mnie rodzice od małego posyłali na dyskoteki to ja bym je polubiła? Czy gdyby mnie futrowali szpinakiem, to dziś jadłabym go ze smakiem?
Bzdura.
Dziecko == człowiek. I to często człowiek zupełnie różny niż my sami.
Jeśli mój syn interesuje się astronomią, a ma w głębokim poszanowaniu góry i rower, to ja go mam przekonać, że pieniądze, które zbiera na teleskop ma wydać na licznik rowerowy?! W imię zarażania pasją?
Super w wychowaniu dzieci jest to, że one nas zaskakują. Że to my możemy coś od nich brać, czegoś nauczyć się nawet od 5-cio latka, od niego zarazić się pasją. Nie mam zamiaru na siłę robić z moich dzieci turystów, bo jeśli nie będą mieli w sobie "ducha" to jedyne co może z tego wyjść to zwichrowana psychika.

[hindiana]

Nie uważam, że moje dziecko za wszelką cenę musi podzielać moje zainteresowania, mimo, że uważam je za najlepszy sposób spędzania wolnego czasu. Robimy masę rzeczy razem i na razie to co cieszy nas jest też fajne dla Marysi. Nigdy jednak na siłę nie narzucimy jej sposobu spędzania wolnego czasu, to jakiś absurd.
Nie wiem na ile tenisiści trenowani do nieprzytomności w dzieciństwie nadal czerpią z tego sportu przyjemność. Adrenalina i sukcesy na pewno pomagają w podtrzymywaniu pozytywnej motywacji, ale dla mnie to najgorszy z możliwych przykładów.
Dziecko ma się uczyć od rodziców i byłoby super gdyby uważało rodziców za ciekawych ludzi, ale nic na siłę. Jest kilka rzeczy, które Marysia lubi tak samo jak my a są takie, które mniej jej siě podobają. Dziecko nie jest naszym klonem i niewolnikiem tylko samodzielnym bytem. Chce wozić kredki to niech rysuje na wyprawach. Mamy mnóstwo pięknych rysunków córki przywiezionych z wyjazdów, trzymam je w albumach. Czasem wozimy też małe gry planszowe, a już wkrótce będziemy też zabierać ukulele.

[martwawiewiórka]

ale komplet kredek w sakwie?

a jak se samo dziecko bedzie wiozło to co, też zle? 
ja tam wożę nawet pędzelki i akwarelki prócz kredek i pisaków, wiec w pełni popieram tu hindianę i wilhelminę

I Easyrajdera też, bo samochodzik jest sliczny na fotkach

[PABLO]

post usunięty

[vooy.maciej]

hahaha Wilk uczy jak wychowywać dzieci, no tego to juz to forum nie udźwignie.

wilhelmina odpuść - przecież Wilk wie jakie wysiłki podjęłaś zna Ciebie i Twoje dzieci (oo wróć to niepotrzebne - przecież z dzieci da sie wszystko ulepić od tak, nie trzeba ich znać)

Ja tylko w kwestii tych tenisistów których Wilku znasz: ja też znam historie rodzin z list światowych i nie z ckliwych wywiadów zabezposrednihc relacji i  wiesz co Ci powiem: za żadne skarby nie żczyłbym tego sobie, swojemu dziecku ani Tobie. Dobrze że nie znam tych którym sie nie udało, bo te historie mogą być jeszcze gorsze.

PABLO w jakim wieku zacząłeś jeździć z chłopakami?

[PABLO]

post usunięty

[Elizium]

Ja tylko w dwóch kwestiach:

Pierwsza - moja córka ogromnie lubi rysować / malować. Jest to chyba najważniejsza czynność, jakiej się oddaje w ciągu dnia (bo po prostu bardzo to lubi). Zabranie kredek to zły pomysł? Dzieci przecież są tak różne.

Druga: to moi bracia. Obaj tańczyli zawodowo. Klasa "S" osiągnięta (głównie za sprawą oczekiwań rodziców, choć nie mówię, że to się nie przydaje w życiu) i ... najmłodszy, młodszy ode mnie o 10 lat praktycznie nie uprawia sportu. Ostatnio pojechaliśmy razem w teren na rowerach... po 12 km musiałem zawrócić do domu i przyjechać po niego autem, bo już nawet nie, że nie był w stanie jechać z takim bólem kolan. Nie był w stanie iść. Zwyrodnienia po zabawach z zawodowym sportem...

[Bazyl3]

PABLO w jakim wieku zacząłeś jeździć z chłopakami?

Tak koło czterdziestki.

Czyli jest jeszcze dla mnie nadzieja