Ziemia Święta. Kyrgyzstan 2015.

[łatośłętka]

Ziemia Swieta - swieta teraz, po przejsciach? Czy wczesniej tak juz sie odnosiles?

Od pamiętnego czasu, kiedy to krople krwi, osocze (tych część) z krzyża w grunt spłynęły (patrz św. Graal).
Ziemia jest organizmem, ograniczanie "Świętej Ziemi" do jednego geopołożenia - błędem jest.

Wiedział o tym Ed(ek) Stachura:

Mialem pewne przeczucie, ze tam, gdzie pojedziesz, przez pozywienie, slonce i pare innych latwo ci nie bedzie.

Uszanować myślałem ramadan - pojechałem w największy gorącz (tego lata tam, ponoć, wyjątkowy). Wchodząc na ring, wiedziałem, że oberwę; z ewentualnością KO się nie liczyłem.
Razy przynależą do branży - czasu, możliwości żal mi było.

Ale ze takie, w przenosni i doslownie, gawno ci sie przytrafii - bron Boze... Dobrze, ze soba tej ziemii nie uswieciles.

Tanio skóry nie sprzedaję - żylasty jestem, fajki palę, spluwam jak zawodowiec.

Kiedy do namiotu u Jewriei/jów leki mi znosili, byłem tak nieprzytomny, iż nie wiedziałem co czego ile przyjąć - nie wziąłem prawie nic. Kiedy mnie do Kochkorki zwieźli, p. lekarz medykamenty konkretne mi zapodała - ciach i przeszło.

Fatima & Co. nadmiernie byli zapobiegliwi - tych poliklinik, lekarzy w Biszkeku nie potrzebowałem. Leków było tyle, iż i tak nie wiedziałem co jak gdzie kiedy - 5/6 nie ruszałem. Od wysokości i coś tam tylko brałem (postraszyli, że coś mi się stanie), choć ani głowa, ani nic mnie nie bolało. Na tych różnych badaniach wychodziło, iż wszystko jest dobrze lub w normie - już przed im o tym mówiłem; te badania raczej były dla ich spokoju, niż mego użytku.

Najzwyczajniej chciałem dobrze zjeść kilka razy, w cieniu, bez pyłu/kurzu pobyć, w końcu zobaczyć coś ładnego, estetycznego, osobliwego - stworzonego ręką ludzką.

Dobijały mnie te niechlujne obejścia, płoty ze śmieci, brak estetyki, kultury, te pokraczne domy noworyszy z prądem tylko w dwóch izbach.

/.../Licze, ze cos wypuscisz, jak sie nadarzy okazja./.../

Po flaszce wódki na głowę.

No i akcja z loszadka przez brod - dla mnie, z przygodowego punktu widzenia, przepyszna.

No!

Neuer Kumpel aus Wien parł jak parowóz (doświadczeniem przerowerowanych wielu kontynentów). W następstwie opadów, wody w rzece ciągle przybywało, nurt się wzmagał. Napotkani rankiem, jakoś jeszcze go przeszli, n.K.a. Wien już prawie przewróciło.

Wobec obfitych opadów - była to ostatnia chwila.
Trochę później, już by trzeba było odczekać, aż spłynie.

(Udaczi!)

[Psotnik]

Żółcią jest, że relację zdałeś.

Gdybyś był mi bliskim, bym Cię znieważył.

Wróciłeś.

[łatośłętka]

Żółcią jest, że relację zdałeś.

Gdybyś był mi bliskim, bym Cię znieważył.

Wróciłeś.

Koanem,

https://pl.wikipedia.org/wiki/Koan

Psotnik,
żeś mi przywalił.

Jestem.
Dziękuję.

(Bliźni bliscy są.)

[łatośłętka]

Łatosiu, poproś ładnie Asię, zeby wybrała fotki do kalendarza z Twojego wyjazdu i przesłała do Yoshka.

 

Dziękuję za zaproszenie, jednak nie mam "z czym do ludzi".

[cinek]

Gdybyś był mi bliskim, bym Cię znieważył.

Koanem,
https://pl.wikipedia.org/wiki/Koan

Obaj, żeście mi koana zadali. Jednak jest coś w tym powiedzeniu, że mądrość przychodzi z wiekiem.

(Kliknij, by pokazać/ukryć)

Zazwyczaj jest to wieko od trumny

Łatoś, mocna przygoda Cię spotkała. W moim odczuciu, to że przejechałeś mniej kilometrów nie jest porażką. Owszem, mniej krajobrazów ale czy mniej ludzi, to nie jest pewne. Mniej kilometrów to tylko krótsza kreska na mapie.

[łatośłętka]

/.../
Owszem/.../

Dziękuję.

Się goi.
Widzę: tak (dobrze), jak było, nie zrośnie się - blizna, uraz w głowie pozostaną.
Poronienie zamysłu ciąży.

[Bitels]

Jak mi wstyd, żem dopiero teraz Twój temat tu odkrył. Mam w zwyczaju czytać dany temat od końca, dlatego zaniepokojony przełączyłem na pierwszą stronę. Zacząłem od zdjęć. Oglądając je myślałem "ale o co chodzi, na zdjęciach wsio w pariadkie". Dopiero z Twojej relacji dowiedziałem się w jakich kłopotach byłeś Łatosiu.
Szczęśliwym, żeś cały powrócił boś mi krajan. Właśnie takich ludzi i opisów mi trza. I choć moje jeżdżenie to nawet nie niedzielne wycieczki, to tacy ludzie jak Ty, dają mi wiarę, że kiedy będę mógł trochę odpuścić pracę, też pojadę gdzieś dalej.
Wiem, powiecie: " dramatyzujesz cieniasie", " złej tanecznicy przeszkadza... itd.". Jednak teraz praca ratuje mi życie, rodzinę i spokój ducha z naciskiem na to ostatnie.
Zatem WIELKIE DZIĘKI za zdjęcia, relację z tej ciężkiej wyprawy.
Pozdrawiam i szczęścia życzę

[pogodzinach]

Czasu mało ostatnio, to i zaległości w czytaniu relacji się nazbierało. I gdy siadam, by je ponadabiać, trafiam od razu na Twoją historię.
Przyznam, że niekiedy niełatwo było przebić się przez tę Gombrowiczowską frazę. Ale jakoś wyjątkowo mi zaczęła pasować do sytuacji. Pozazdrościłam. Oczywiście nie ekstremalnych przeżyć, ale kraju i ludzi, których spotkałeś. I trochę szkoda, że o nich nie ma jeszcze więcej. O ich życiu, historiach.
Twoja wyprawa to taka kwintesencja podróżowania. Nie liczą się kilometry, a doznania. Po kilometry zawsze można wrócić, po to, co Cię spotkało, już nie.
A tak już z ciekawości - o jaki projekt Ci chodziło? Mógłbyś nieco konkretniej napisać o swoich zamierzeniach?

[magfa]

Kirgistan piękny, a za zdanie "Poronienie zamysłu ciąży." wybaczam Ci wszelkie wygibasy językowe.
A to, co spotkało Cię, toż to jądro podróżowania - dlaczego zakładać, że wszystko zawsze się uda? Nie udaje się wiele i dopiero wtedy rozpoczyna Przygoda.

[łatośłętka]

/.../Właśnie/.../

/.../
Przyznam, /.../

/.../a/.../

(Kolejne) Reakcje przynajmniej tak samo cenne, jak same doświadczenia w drodze.

B. dziękuję.

Proszę o czas.