Patagonia - rowerem i pieszo (2015/2016)

[hindiana]

Może kiedyś. Śledzę tylko kilka blogów czy stron podróżniczych, bo większość na dłuższą metę mnie nudzi, choćby nie wiem jak ciekawe podróże opisywały. Po prostu ciężko czyta mi się o podróżach zupełnie obcych ludzi

Mam dokładnie tak samo, z wyjatkiem Aleksandra Doby, którego nigdy mi nie za dużo. Śledzę jego profil na fejsie, już wkrótce wyrusza na kolejną wyprawe a ja cieszę się jak dziecko

[Janus]

Mam dokładnie tak samo, z wyjatkiem Aleksandra Doby, którego nigdy mi nie za dużo.

Nie śledziłam, może zacznę

[magda]

Profil Olka Doby od jakiegoś czasu prowadzi chyba inna osoba niż wcześniej. Objawia się to tym, że jest na mój gust dość nachalny i bardzo sztuczny. Codziennie wpisy marketingowe. Wolę jak Doba sam opowiada, mimo że przedłuża, schodzi z tematu itd itp

[Janus]

No właśnie jakoś mnie nie oczarował...

[justabrr]

Nie będę oryginalna, jeśli napiszę, że super przygoda i piękne zdjęcia! Taka różnorodność!
Ciągnie nas Ameryka Południowa, może kiedyś się uda rodzinnie objechać kawałek (ten bardziej płaski ) Patagonii, z Andami w tle.
A co to były za "potwory' co się czepiały spodni?
Wizyta w bibliotece- cha cha, dla nas rozrywka jak znalazł

[Janus]

Oj tak, różnorodność krajobrazu jest tam niesamowita. Podobnie jest pod tym względem w Nowej Zelandii - na podróż z dziećmi to znacznie łatwiejszy, a równie ciekawy kierunek, choć nie tak bezludny.

Wracając jednak do Patagonii - pozory mylą, płaskie odcinki bywają tam najtrudniejsze z powodu wiatru. Poza tym nudne jak flaki z olejem
W Patagonii tak naprawdę nie ma dużych podjazdów, najwyższa przełęcz ma coś koło 900 m, ale to wyjątek.

Potwory... Te czarne widzieliśmy tylko raz, nie były groźne. Nie wiem niestety, jak się zwą. Zmorą były natomiast... horse flies (wiipedia podpowiada, że bąkowate). Często uprzykrzały nam życie. My co poniektórym również

[R.a.d.e.k.]

Brawo! Fajnie że zdjęcia i opisy mogą oglądać także "niefejsbukowicze". Naprawdę warto😊

[Boguska]

Niesamowite zdjecia! Niesamowita przygoda! Dzięki za takie relacje, po których właśnie zaczyna się "chorować" na dane miejsce! Obecnie więc Patagonia nr 1 na liście!

[Psotnik]

O, jejku.
Siła wrażeń.
Dzięki.

[Giovanni]

Ile tam wesołych psów!!!:)

[krajewski]

Potwory... Te czarne widzieliśmy tylko raz, nie były groźne. Nie wiem niestety, jak się zwą. Zmorą były natomiast... horse flies (wiipedia podpowiada, że bąkowate). Często uprzykrzały nam życie. My co poniektórym również

Oj wspominając tamte piękne spotkania...pamiętam jak raz usiadłem sobie na tych stworkach i później musiałem co chwile się zatrzymywać i sprawdzać dokładnie spodenki aż ostatecznie się przebrałem...
Na szczęście użycie fenistilu pomogło...sam już nie wiedziałem czy był jeden czy dwa...

[Janus]

Lepsze były te niskie krzaczorki z okolic El Chalten i Torres del Paine, z drobnymi, piekielnie ostrymi kolcami wbijającymi się w spodnie, skarpetki, buty, nogi...

[krajewski]

Lepsze były te niskie krzaczorki z okolic El Chalten i Torres del Paine, z drobnymi, piekielnie ostrymi kolcami wbijającymi się w spodnie, skarpetki, buty, nogi...

Nie zapominaj jeszcze o pogodzie bo to co czasami tam się wyrabiało to zakrawa na osobny akapit.
Parafrazując Tobiasa spotkanego w Puerto Bertrand: "Jak nie lubisz pogody w Patagonii, to poczekaj 5 minut".

[Janus]

Parafrazując Tobiasa spotkanego w Puerto Bertrand: "Jak nie lubisz pogody w Patagonii, to poczekaj 5 minut".

Słyszałam to chyba w każdym kraju, w jakim jeździłam

Ja tam pogodę miałam bardzo dobrą. W ogóle mam same dobre wspomnienia, może poza tymi nieszczęsnymi kolcami - ostatecznie nie ma róży bez kolców

[wojtek]

Halo, czy tylko ja znów nie widzę albumu?



Nachodzą mnie dylematy i znikąd pomocy.