Wpływ roweru na relacje damsko-męskie ;)

[miki150]

Nie zwytrzymam: skąd kochani to bierzecie? Potworne, toksyczne związki to się ma niezmiernie rzadko, i można je mieć z matką, ojcem, bratem, szefem, sąsiadem, mężem czy żoną. Rozwody są znacznie częstsze

Żartujesz? Aż mi się nie chce liczyć, ile znam przypadków toksycznych związków po dalszej rodzinie i znajomych. Głównie przez alkohol, przemoc lub choroby psychiczne. Akurat większość chyba bez rozwodów.

[emes]

tyle tylko , że zakładanie iż w przypadku problemów,
rozwiązaniem będzie ucieczka
to nie jest poważne, prawda ?

Wręcz przeciwnie. Zakładanie, że będę twardy i w obliczu przerastających mnie problemów pozostanę niezłomny, mimo że rozsądek nakazywałby wyjść — to naiwność. Zawsze trzeba mieć plan B albo chociaż możliwość jego zaistnienia.

Zresztą, Janus już to wyjaśniła.

Zamiast słów "i nie opuszczę cię aż do śmierci" powinno być "i nie opuszczę cię, póki i ty dochowasz przysięgi". I już.

duża cześć ludzi żyje chwilą, patrzy egoistycznie na świat przez pryzmat głównie swoich pragnień

Mam wrażenie, że egoizm jest tu traktowany jako zachowanie z definicji złe. A to byłaby dość pochopna diagnoza.

[worek_foliowy]

Wręcz przeciwnie. Zakładanie, że będę twardy i w obliczu przerastających mnie problemów pozostanę niezłomny, mimo że rozsądek nakazywałby wyjść — to naiwność. Zawsze trzeba mieć plan B albo chociaż możliwość jego zaistnienia.

Nierozerwalny ślub jest najlepszym pomysłem na jaki można było w tej kwestii wpaść. Jest to rozwiązanie dla ludzi odważnych (nie dla tych co chcą tylko "żreć i żyć , ale tylko ekstremalne rozwiązania dają najlepszy wynik. Nie ma zysku bez ryzyka. Istnienie planu B działa demobilizująco.

Odnośnie złych wyborów pasuje analogia do kupowania roweru: lepiej byśmy się zastanawiali nad zakupem gdybyśmy wiedzieli, że to nasz ostatni. Błędne wybory biorą się z błędnych założeń i z zakłamywania rzeczywistości.

[emes]

ale tylko ekstremalne rozwiązania dają najlepszy wynik

Jak również i najgorszy.

Pytanie, czy warto podchodzić do związków z innymi ludźmi na zasadzie maksymalizacji ryzyka?

Bo na razie to piszesz jak hazardzista, twierdzący że "liczy się tylko va banque, kto tak nie robi to leszcz".

[Piotr1975]

U mnie to sie niedawno rozpadlo , po 5 latach . Wysluchiwalem ze pewnie jade do lub z ta mityczna Nia, ze zamiast spedzac wolna niedziele w domu wychodze na caly dzien. Zycie toczylo sie miedzy zloscia ze pojechalem na wyprawe a druga ze znow pojade tam , gdzie Ona nie chce , nie w Jej standarcie a w ogole to zamiast tego ktostam kupil garnek za 1000 e  Ale dociera do mnie ze nie chodzilo tu o rower a po prostu o niespelnienia oczekiwan jakie miala do mnie , i mimo wszystko rozumiem Ja . Rower nie ma tu zadnego znaczenia . Moze byc to cokolwiek .

[RDK]

Cytat: linuś w Wczoraj o 20:29

    duża cześć ludzi żyje chwilą, patrzy egoistycznie na świat przez pryzmat głównie swoich pragnień

Mam wrażenie, że egoizm jest tu traktowany jako zachowanie z definicji złe. A to byłaby dość pochopna diagnoza.

Zapewne chodzi o utożsamianie egoizmu z hedonizmem

[hindiana]

Hipek, ja ogólnie tej dyskusji nie rozumiem. Miałam nadzieję, ze tu będą utyskiwania i narzekania na złe partnerki, które nie pozwalają wyjść na rower, może nawet chamsko przebijają koła przezd wycieczką żeby zatrzymać męża w domu i tym podobne opowieści. Zamierzałam się porozkoszować takimi historiami, a tu dyskusja jednak w niezrozumiały dla mnie sposób zdryfowała na przysięgi małżeńskie i w dodatku kościelne

PS. I na pewno jeszcze zaraz emes wyjedzie z libertarianizmem

Znam takich historii sporo, tylko jedną związaną z rowerami, reszta to harcerstwo i tu już się jeńców nie bierze
W zdecydowanej większości przypadków schemat był do bólu prosty. On (nigdy na odwrót, choc aż mnie feministyczne serce boli...) wyjeżdża na obóz, biwak, w góry, na trening itp (uwielbiam skauting za różnorodność możliwości!!!) a ona zostaje w domu. I co robi? Po prostu zostaje w domu. Sprawdza zegarek, odkurzając i piorąc puszcza w głowiefilm o tym co on tam teraz robi, wieczorem tłucze bezmyślnie facebooka lub gapi się w telewizor. Zero zainteresowań własnych. Nic. Pasja to synonim zła, bo zabiera czas, który tak fajnie można spędzić w IKEA wybierając nowe żaluzje do kuchni. Ona urządziła takie przytulne mieszkanko, a on wybiera towarzystwo innych, nie ma go przez cały weekend, w tygodniu też się urywa, więc ona już kręci listę małych zemst, uszczypliwych uwag, sztywności w łóżku. Dostanie karę na jaką zasłużył.
Sama do harcerstwa (roweru, gór, kajaków, równanie z iksem) nie dołączy. Zamiast siedzieć z ludźmi na gałęzi przy ognisku woli zamówić sobie wizytę na paznokcie, zamiast wyjsć wsobotę rano na rower nakłada maseczkę na włosy, opatula się beżowym kocykiem i zatapia w Kuchennych rewolucjach.

Wszystko o czym piszę zdarzyło się naprawdę (zmieniłam kolor kocyka, żeby ukryć tożsamość bohaterów ).

Dramatem jest, że ludzie z pasją wiaążą się z osobami, które nie mają nic swojego, które nigdy nie powiedzą partnerowi czy dzieciom: teraz jest mój czas, nie szukajcie bo będę wyszywać obrus nowym haftem vel malować obraz vel robić meble z palet v tańczyć zumbę, ćwiczyć karate...

Pustka po drugiej stronie jest wchodzeniem na czas, nerwy i zainteresowania partnera. Boję się ludzi, którzy nie mają swoich zainteresowań, trzymam się od nich z daleka :/

[Król Julian]

Dyskusja meandruje, bo dążenie do wypracowania jednorodnego poglądu na kwestie tak złożoną jest nieprawdopodobne. Podam przykład - odnosząc się do magicznej tzw "przysięgi", której moc wiążącą wszelkie dalsze poczynania uważam za bzdurę - więc jeżeli już komuś "przysięgaliśmy" lub inaczej się, z nim umówilismy, że "razem" to ja rozumiem, że obiecałem, że nie opuszę partnera, jeżeli popadnie w tarapaty np zdrowotne lub inne. Nikomu nie obiecałem, że będę z nim całe życie, jak okaże się, że charaktery są niezgodne, każdy ma inne oczekiwania i wizję na życie. Uważam za niepotrzebne tracenie siły i czasu na "sklejanie" i "naprawianie" czegoś co do siebie po prostu nie pasuje. Budowanie atrapy nie ma sensu. Niech obie osoby sobie pójdą swoją drogą, znajdą lepiej odpowiadających partnerów i zamiast coś wiecznie na siłę sklejać to budują na zdrowych fundamentach.
Mam przekonanie, czytając tą dyskusję, że znów wybija z retoryki "świętych związków" przekonanie o powszechnym obowiązku stosowania stereotypu narodowo-chreścijańskiego. A  Polak, nie musi być być chrześcijaninem, katolikiem ani narodowcem. Może być kim chce bo jego podstawowym prawem jest wolność. Kant napisał "Niebo gwieździste nade mną i prawo moralne we mnie" i trzymajmy się Imperatywu Kategorycznego, a przyniesie więcej pożytku niż wszystkie doktryny religijne razem wzięte.

[kawerna]

Ja z całej dyskusji wyciągam wniosek, że ROWER do relacji w związkach, ma się jak piernik do wiatraka. Co najwyżej może być PRETEKSTEM, ale tym może być cokolwiek. 

[hindiana]

Kant napisał "Niebo gwieździste nade mną i prawo moralne we mnie" i trzymajmy się Imperatywu Kategorycznego, a przyniesie więcej pożytku niż wszystkie doktryny religijne razem wzięte.

O masz, znalazł receptę dla całej ludzkości Trzymaj się Kanta jeśli ci po drodze, ale nie mów innym, że dla nich to też najlepsza recepta na życie. To jest dokładnie to samo jak kiedy jedna osoba ma pretensje do drugiej, że idzie na rower. Ktoś wie lepiej co dla innych będzie korzyścią...

[łatośłętka]

B. prosty to wzór:
- mnie to kręci, cię kręci to samo = kręcimy się razem,
- mnie to kręci, cię kręci co innego = kręcimy się osobno, po powrocie baraszkujemy już razem.

B. często jest:
- jesteśmy razem, ukręćmy więc coś wspólnego - na miarę twoje całe, moje pół.

Sytuacje rodzaju:
- ciebie kręci wszystko (zostawi-/porzuciłeś mnie!), a ja?!, co ze mną?!, no popatrz!, ile ja mam tych paznokci (by tymi ciekawie czas sobie wypełnić) łatwymi nie są. Sprawę kopnąć można tak, jak kosz w złości lub - rezygnując z przyjemnostek/potrzeb własnych - człowieka-partnera reanimować, tj. ożywiać (przywracać życiu).

Tak zwłaszcza, jeśli u źródła związku kipiało uczucie.

[365]

Małżeństwo ileś dziesiąt lat po ślubie. Redaktor pyta:
- jak to się stało, że jesteście tak długo w związku?
- bo my proszę pana jesteśmy z tego pokolenia kiedy rzeczy używane się naprawiało, a nie wyrzucało i kupowało nowe.

Czasem trudno budować związek, czasem ciężko go utrzymać ale teraz zbyt łatwo się rezygnuje. Rower może być jedynie pretekstem i to nie w kontekście samego jeżdżenia ale posiadania własnej pasji, zainteresowania, które odrywa nas od współmałżonka. Warto iść na ustępstwa. Jeśli ja jadę w trasę to ona może jechać sama gdzie indziej. Jeśli mnie kręcą dwa koła, to ona może robić coś innego. Ważna jest równowaga i zrozumienie, ale czasem pójście na ustępstwa.

[Bitels]

Większość z Was podaje tu przykłady na to, że rower może być/ jest pretekstem do rozstania.
To może na własnym przykładzie podam, że może też być czymś co cementuje związek.

Kiedy poznaliśmy się z Bitelsową 12 lat temu, Ania nawet nie myślała o jeździe rowerem. Liczyło się dla niej zapewnienie dzieciakom możliwie jak najlepszych warunków. Pracowała jak wół w dzień na jednym etacie, na noc na drugim, a i tak było ciężko.
W momencie kiedy przeprowadziłem się do Łodzi, Ania wiedziała, że wolny czas poświęcam na rower i nie protestowała.
Próbowałem namawiać, roztaczałem wspaniałe wizje wycieczek, ale tylko pukała się w czoło i mówiła:" gdzie tam ja taka gruba rowerem będę jeździć".
W końcu po półrocznym prawie leżeniu w łóżku po chorobie, kupiłem jej nowego Unibike'a.
No i oszalała na punkcie roweru.
Potrafiła wyciągnąć mnie na rower o 2 w nocy, a rano iść do pracy.
Potem zaczęły się wspólne wyjazdy, ze skromnym wyżywieniem ( ser w ziołach Knorra i takie tam), ale widziałem, że ją to kręci.
Nie było już siedzenia przed tv, tylko rower.
Ta wspólna pasja bardzo nas zbliżyła i pomimo poważnych problemów finansowych nigdy nie dochodziło do kłótni.
Kiedy wyjeżdżałem na długą trasę, czy do Kórnika na maraton, to siedziała przed kompem i śledziła jak sobie radzę.
Jak widać rowerowa pasją nie zawsze jest powodem do rozstania, ale trzeba trochę dobrej woli i zrozumienia.

[jark]

Nikomu nie obiecałem, że będę z nim całe życie, jak okaże się, że charaktery są niezgodne, każdy ma inne oczekiwania i wizję na życie.

... wybacz , ale to jest czyste samolubstwo i egoizm
i bardzo dobry przykład na to , jak zniszczyć drugiej stronie życie ... no bo co w sytuacji gdy tylko jedna strona, zmienia tą 'wizję' na swoje życie ?

... fundamentem  związku dwojga ludzi, jest ODPOWIEDZIALNOŚĆ za tą drugą osobę ... kochaną osobę .

j.

[Król Julian]

kochaną osobę

a jak jej nie kocham?