Trans Am Bike Race 2019

[Wilk]

Ale zobaczymy czy ruszył, czy tylko wstał i poszedł np. do sklepu, bo znowu nie ma sygnału od 30min. Podobno sa zamknięte drogi w Yellowstone od obu wejść, zachodniego i południowego:

These are the closures in Yellowstone. The route from old faithful to the South entrance is closed. It looks like MW is at the grant village visitor center stuck between the two closures along the route.

Nie wiem jakie tam mają podejście do rowerzystów, czy zamykają drogi na amen, czy przymykają na nich oczy. Ale ci jadący z West Yellowstone wjechali do parku, więc raczej się da.

[Wilk]

Wiele wskazuje na to, że Michał utkwił w Grant Village. Wg tej mapki drogi są zamknięte od Old Faithful do południowego wyjścia. Oliva i Botti właśnie dojechali do Old Faithful, a z kolei Morical spał już za południowym wyjściem.

Jeśli to prawda to nieźle się Michał załatwił, straci kupę czasu i jeszcze wiele osób nad którymi wyrobił wcześniej przewagę się zbliży do niego. A dwójka która minęła tę blokadę wysforuje się mocno do przodu

[Wilk]

Old faithful to grant village has opened. Grant village to south entrance is still closed.

Michał utkwił chyba w najgorszym możliwym miejscu. I przed nim i za nim da się jechać, a tam gdzie on jest droga zamknięta. Może przynajmniej wykorzysta przymusową przerwę na dobrą regenerację, ale do tego przydałby się hotel, bo na poczcie w dzień to nie wiem czy się za wiele pośpi.

[Wilk]

Po drugie za bardzo nie wie kiedy otworzą drogę, więc trudno założyć np. kilka godzin spania, a potem jazda.

Widać, że już otworzyli drogę, bo Michał ruszył, ale w ten sposób stracił całą przewagę wypracowaną przez wcześniejsze dni nad Włochami.

Co do warunków, to niedzielny poranek będzie chłodny, temperatura w okolicy Yellowstone spadnie do -5, -10 stopni. Aktualnie jest około +2, +4.

Sam mróz nie jest problemem, bo to się trafiało nieraz na TransAm i drogi nie zamykali. Problemem są większe opady w połączeniu z mrozem, a tych już na szczęście nie zapowiadają. Ale i tak Michał na tym wyszedł najgorzej, drugi zawodnik mocno mu odjechał, a doszła go grupka mocnych Włochów, odrabiając sporą stratę i łapiąc ważny na takich imprezach kontakt na 10-20 mil. Ale za to Amerykanie Jackson i Carpenter co nieźle do wczoraj jechali dalej są w West Yellowstone, chyba poważniejszy kryzys.

[Hipek]

Widać, że już otworzyli drogę, bo Michał ruszył, ale w ten sposób stracił całą przewagę wypracowaną przez wcześniejsze dni nad Włochami.

Drogi zostały otwarte już 2 h temu, Michał ruszył dopiero teraz. Jest tam na miejscu, więc siłą rzeczy ma lepszy ogląd sytuacji. Być może udało mu się zregenerować na tyle, że tę przewagę odrobi (weźmy poprawkę na to, że grupa pościgowa jedzie w deszczu od wczesnego poranka, po na pewno średnio przespanej nocy).

Wkrótce się dowiemy.

[Hipek]

No i idzie ogień, odrobił już prawie całą stratę do Omara - a Maximiliano i Paolo robią postój w Grant Village.

[edit]
6 minut później: już go łyknął, tego Omara.

Tur-bo-Wię-cki!

[kosola]

A czy ktoś się orientuje w jakich warunkach pogodowych przejechał ten odcinek trasy Abdullah ?

[Wilk]

No i idzie ogień, odrobił już prawie całą stratę do Omara - a Maximiliano i Paolo robią postój w Grant Village.

[edit]
6 minut później: już go łyknął, tego Omara.
Tur-bo-Wię-cki!

Tak to niestety nie wygląda. To Omar jedzie trochę szybciej, ale sporo więcej staje, teraz znów jest na 3 miejscu.

A czy ktoś się orientuje w jakich warunkach pogodowych przejechał ten odcinek trasy Abdullah ?

Abdullah ten rejon przejechał sporo szybciej, więc uniknął załamania, dzięki temu jego przewaga nad drugim zawodnikiem jest gigantyczna, to aż 300 mil (prawie 500km!), a nad trzecim zawodnikiem to aż 365 mil, czyli koło 590km. A to jest w górskim terenie, jak zjadą na równiny to jeszcze się ta przewaga wydłuży. Na granicy Kolorado miał koło 5h przewagi nad rekordem trasy Petera Andersena,.

[Hipek]

MW znowu nadaje.

(Kliknij, by pokazać/ukryć)

Gdyby Michał miał napisać wiersz na temat stanu Wyoming, pewnie brzmiałby on tak:

"Wyoming, Wyoming,
Ty ciulu".

[Zbliża się koniec siódmej doby jazdy, prawdopodobnie wkrótce nocleg. Michał ma za sobą niecałe 1500 mil, czyli prawie 2400 km.]

Cofniemy się teraz do wczorajszego poranka, czyli do wieści, które umknęły nam wczoraj wskutek braku kontaktu.

Szósta doba jazdy zaczęła się w Twin Bridges. Około trzeciej nad ranem Michał wstał zmotywowany, z wolą walki w oczach i niewielkim, acz zauważalnym drżeniem zmęczonych łydek. Chciał odrobić zaległość względem poprzednich dni i podreperować nieco średnią dziennego przebiegu. Realizacja planu szła idealnie, leciał pod górkę tak, jak gepard leci po swój łup, gdy nagle w jednym momencie rąbnęło takim deszczem i chłodem, że zanim się zorientował, to musiał się na moment zatrzymać, by pozbierać się do kupy i ustabilizować w nowych warunkach. Kolejne dwie godziny po postoju to walka o utrzymanie równowagi termicznej organizmu przy jakichś 5 km/h, włączając w to zjazd do jakiegoś hotelu w Nevada City, który akurat był zamknięty... I tak oto, w deszczu i chłodzie, została podjechana i zjechana pierwsza tego dnia górka - 2100 m n.p.m.

Po zjeździe sytuacja wcale się nie poprawiła, w dalszej części nastąpił - tak, jak to bywa ze zjazdami - podjazd w kierunku granicy stanów i parku Yellowstone. Pogoda nadal nie powalała, widoki składały się głównie z odcieni szarości i deszczu, więc momentalnie zaczął zamulać. Gdzieś w tym momencie została podjęta decyzja, że tej nocy trzeba się porządnie wyspać, bo po dniu jazdy w takich warunkach, nie można liczyć na to, że przeleci cały ten fragment śpiąc jedynie po trzy godziny.

Pobocza w Stanach są pełne żwiru, bo jednak są rzadko wykorzystywane. Złapanie gumy to tylko kwestia czasu i, jak pisaliśmy wczoraj, właśnie to się przydarzyło. Wymienianie dętki w chłodzie i deszczu przy wykorzystaniu zgrabiałych dłoni i zębów kosztowało sporo czasu...

Im bliżej Yellowstone, tym więcej zwierzaków, w tym sporo misiowych akcentów. Można też spotkać orga - Nathana - robiącego zdjęcia (jego nie liczymy jako lokalnej zwierzyny ). Sam przejazd przez park to nic nadzwyczajnego. Zgodnie z relacją Michała: jest to bardziej górzysta wersja drogi Zielonka-Nieporęt, głównie przez las, z tą różnicą, że w Polsce nie ma zbyt wielu gejzerów i nie staniemy w korku spowodowanym przez... bizony. O ile do samochodów napotykane zwierzaki są przyzwyczajone, o tyle widok człowieka na rowerze nieco je stresuje i płoszy. W przypadku wspomnianych bizonów próba przejechania między nimi zakończyła się kilkoma sprintami, bo nie wszystkie z nich płoszyły się oddalając się w oczekiwanym kierunku.

Na bizonach skończyła się przyjemna część. Do wysokości 2200 m tylko padało, ale wyżej zrobiła się regularna śnieżyca, temperatura spadła z poziomu "lekko powyżej" do ujemnej. Dłonie zaczęły przymarzać do kierownicy, wiatr szalał, w tych warunkach opcja dojechania do Moran odpadła i jedyną rozsądną stała się Grant Village (z GV do Moran jest jeszcze 100 km). Na towarzystwo na tym krótkim odcinku nie mógł narzekać, bo praktycznie z każdego napotkanego samochodu padało pytanie, czy Michał nie potrzebuje pomocy (czemu nie można się było dziwić). W szczególności w GV zaczekały dwie dziewczyny, które chciały się upewnić, że na pewno dotrze w całości do cywilizacji.

Nocleg na poczcie nie należał do przyjemnych, wszystko było przemarznięte albo wilgotne, mimo założenia na siebie praktycznie wszystkiego, noc polegała głównie na stabilizowaniu ciepła i telepaniu się z zimna. Pobudka po takich przygodach okazała się równie ciężka co sam sen i, jak pokazała dalsza część dnia, przedwczesna. Przełęcz na południe zamknięta została szlabanem, napotkany strażnik jechał sprawdzić warunki, ale nie podjął się oceny kiedy droga może zostać otwarta. Dostępny był jeden kierunek, więc Michał wrócił do miasteczka, na stację benzynową. Mieszkańcy powiedzieli mu, że zamknięte są wszystkie drogi z wyjątkiem tej, którą wjechał do parku, a objazd do trasy TABR samochodem mógł zająć jakieś 6-8 h (przelicznik dla kolarza z 2000 km w nogach każdy może sobie wyliczyć sam). Po chwili okazało się, że zamknięto również drogę, ktorą wjechał do parku, więc używając słów prostych, ale niosących w sobie bardzo wiele treści: Michał utknął.

Zjechał później do Visitor Center, bo tam podobno była szansa na WiFi, na miejscu okazało się, że "podobno" to dobre słowo na opisanie tej sytuacji. Przebiedował tak sobie do południa, kiedy to okazało się, że drogi są otwarte.

Strata jest duża - niepotrzebna jazda przez wieczór, w ciężkich warunkach, wczesna pobudka - 5 h w plecy to minimum, nie mówiąc o obciążeniu organizmu, które rzutować będzie na formę na dalszej trasie. Przez ten czas grupa pościgowa, która wjechała na gotowe, odrobiła trochę strat.

Aktualnie Michał jedzie na czwartej pozycji, niecałe 10 mil za Omarem. Na miejscu jest już solidnie po północy, można się spodziewać, że Michał w najbliższych minutach pójdzie spać. Trzymajcie kciuki i wysyłajcie życzenia ciepła za ocean!

[Wilk]

Aktualnie Michał jedzie na czwartej pozycji, niecałe 10 mil za Omarem. Na miejscu jest już solidnie po północy, można się spodziewać, że Michał w najbliższych minutach pójdzie spać.

Jednak nie - Michał wybrał wariant całonocnej jazdy, nie stanął w Lander na spanie, tylko ruszył dalej, a kolejna miejscowość jest dopiero za 65km, a tam już jest 4 rano. W ten sposób odrobi straty poniesionie na tym załamaniu pogody, ale będzie miał nockę w plecy, ewentualnie pośpi w dzień, ale to na pocztach raczej nie za bardzo

[kosola]

A czy ktoś się orientuje w jakich warunkach pogodowych przejechał ten odcinek trasy Abdullah ?

Abdullah ten rejon przejechał sporo szybciej, więc uniknął załamania, dzięki temu jego przewaga nad drugim zawodnikiem jest gigantyczna, to aż 300 mil (prawie 500km!), a nad trzecim zawodnikiem to aż 365 mil, czyli koło 590km. A to jest w górskim terenie, jak zjadą na równiny to jeszcze się ta przewaga wydłuży. Na granicy Kolorado miał koło 5h przewagi nad rekordem trasy Petera Andersena,.

Dzięki. Potwierdza się zatem żelazna reguła ultra, mówiąca o tym że najszybsi mają łatwiej bo omijają załamania pogody

[Wilk]

Po równym tygodniu jazdy Michał przejechał ok. 2475km (354km/dobę), w porównaniu do Ricardo mniej o ok. 45km, ale trzeba mieć na uwadze, że Rysiek osiągnął ten dystans po normalnie przespanej nocy, natomiast Michał ostatniej nocy nie spał w ogóle.

Zobaczymy jak na tym zarwaniu nocy Michał wyjdzie. Omar spał w Lander 7h, a traci jedynie ok. 60km, czyli w okolicach 2,5-3h jazdy, a w dzień na pewno będzie świeższy co się przełoży na szybszą jazdę.

Ale to jest ekstra w tych bardzo długich wyścigach, że tyle rozmaitych czynników wpływa na wynik, do śledzenia (a i do jazdy) takie imprezy są IMO niebo ciekawsze od takich klasycznych ultra, circa 500-1000km. Przede wszystkim pogoda robi ogromną różnicę, tutaj solidne załamanie mocno przemeblowało czołówkę, podobnie było na RTP. A TransAm jest pod tym względem ciekawą imprezą, bo trzeba się liczyć z wielkimi amplitudami temperatur, na prawie każdym wyścigu zawodnicy spotykają się i z mrozem i z upałami po 40'C, co więcej - takie amplitudy potrafią się pojawić nawet w ciągu doby. Ale też i taktyka jazdy robi różnicę, czasem się opłaca zarwać nockę i jechać, a czasem można się na tym oszukać i więcej stracić niż zyskać.

Dzięki. Potwierdza się zatem żelazna reguła ultra, mówiąca o tym że najszybsi mają łatwiej bo omijają załamania pogody

Tak z reguły bywa, choć czasami warunki ułożą się tak, że to czołówka mocniej oberwie, na ostatnim BBT więcej deszczu mieli ci szybsi, choć i bardziej im wiatr pomagał 

[Wilk]

Parę fajnych zdjęć z trasy:

[kosola]

Dobrze wygląda na tych zdjęciach, nie wygląda na zmarnowanego. Pchamy !

[Wilk]

Dobrze wygląda na tych zdjęciach, nie wygląda na zmarnowanego. Pchamy !

Bo to zdjęcia jeszcze sprzed tego załamania pogody
No i jak widać Michał nietypowo jak na takie wyścigi świeżo ogolony, w końcu na aero też można trochę urwać 

Póki co wygląda, że Michał na tej jeździe całą noc wygrał, pomimo braku snu jest w stanie utrzymywac solidne tempo, jedynie Omar siedzi mu na karku (on jedzie bardzo szybko, ale i sporo więcej od innych odpoczywa), a pozostałych "strząsnął" na dobre 120-130km, do drugiego miejsca ma koło 120km.