Trans Am Bike Race 2019

[Wilk]

Po 13 dniach Michał ma przejechane 4273km (czyli ok. 329km/dobę). Do Ricardo strata wynosi 190km (wzrost o 35km), strata do drugiego Moricala 390km (wzrost o 20km, mimo że Morical jechał cała wcześniejszą noc), starta do trzeciego Omara 267km (wzrost o 7km, ale tez Omar spał  prawie 10h.

Wyprzedziła też Michała grupka aż 7 zawodników Fin Simula, dwaj Szwedzi jadący w kategorii par, Jankesi Jackson i Elson oraz dwa makarony - Oliva i Botti . Ale oni wszyscy sa bardzo blisko i część z nich jeszcze śpi w Pittsburgu.

Z wpisów na FB widać, że dopadło Michała naturalne znużenie wyścigiem, długość tej trasy jednak dobija, strasznie trudno jest utrzymać te 3 tygodnie na pełnych obrotach. Poza tym dochodzi też jazda w nieznanym kraju, do którego pewnie szybko się nie wróci, więc na pewno chciałoby się bardziej to przeżyć, bo w rytmie "obłęd w oczach" wiele przelatuje między palcami, nie sam wynik sportowy jest jedynym celem.

Podium już raczej nierealne, to jest strata prawie całej doby jazdy, ale pozostali zawodnicy są w zasięgu. I kończy się chyba najżmudniejsza i najtrudniejsza psychicznie część tej trasy, czyli Wielkie Równiny, spora szansa, że na ostrych górkach Missouri Michał odżyje.


Abdullah już w Kentucky, ma w nogach ok. 5410km i przewagę nad rekordem trasy ma 145km (wzrost aż o 50km), coraz bardziej prawdopodobny ten rekord się staje

[Rafał Górnik]

Michał traktuje ten wyścig jako przygodę życia, dajcie mu spokój z tym analitycznym podejściem ! Każdy z nas jadąc taki wyścig z drugiej strony globu wolałby go pamiętać jak człowiek; niż tylko kojarzyć fakt kliknięcia „start” i „stop” na liczniku... więc patrzymy na naszego herosa i cieszymy się wspólnie jego przygodą, a nie analizujmy jego dziennego kilometrażu i i straty do poprzednich wyników ...

[Iwo]

te klimaty miały towarzyszyć Michałowi przez cały dzień, od małych, lokalnych, postawionych na działeczkach rafineryjek

Nie chcę być zbyt pedantyczny ale w sumie będę, chyba chodzi o żurawie pompowe (https://pl.wikipedia.org/wiki/Kiwon), a nie rafinerie.

[Wilk]

Michał traktuje ten wyścig jako przygodę życia, dajcie mu spokój z tym analitycznym podejściem ! Każdy z nas jadąc taki wyścig z drugiej strony globu wolałby go pamiętać jak człowiek; niż tylko kojarzyć fakt kliknięcia „start” i „stop” na liczniku... więc patrzymy na naszego herosa i cieszymy się wspólnie jego przygodą, a nie analizujmy jego dziennego kilometrażu i i straty do poprzednich wyników ...

Nie ma tak dobrze 
Przygoda to jest jedno, ale nikt nie łyknie tezy, że Michał z dziennym kilometrażem 330km/dobę się tam nie ściga i tylko widoczki podziwia 
Chwilami z większym samozaparciem, chwilami z mniejszym, ale się ściga, a na tym polega śledzenie wyścigu, że kibice to dokładnie analizują; na grupie FB wyścigu masz wiele takich analiz, nawet sporo dokładniejszych. Ja takie analizy lubię - to i je zamieszczam, dlaczego bym miał rezygnować z tego, skoro to dobrze pokazuje sportową stronę wyścigu? Jak kogoś to nie interesuje - to po prostu nie czyta, ale zostawmy wybór czytelnikom.

To że jest to przygoda, w niczym nie przeszkadza żeby na sprawę nie spojrzeć z paru perspektyw, także tej statystycznej, ta impreza ma wiele płaszczyzn, ja się skupiam na sportowej, nic nie stoi na przeszkodzie, żeby ktoś inny skupił się na innej.

Wrzuciłem posta na facebook'a TransAm o włoskim skrócie, ciekawe jak im się spodoba na tej poprawnej politycznie grupie takie info. 

I już po dyskusji, organizator zamknął Twój wątek. Taki modelowy pokaz jak działają te grupy zachodnich wyścigów - klasyka "łubu dubu, niech żyje nam Prezes naszego klubu". Cokolwiek odrobinę kontrowersyjnego napiszesz - natychmiast jest zamykane czy kasowane, a nierzadko i piszący są banowani.

[łatośłętka]

/.../ Wilku, bez Twoich analiz nie byłoby po co zaglądać do tego wątku.

+2.

/Hipkowe linki fejsowe działają okej./

[Hipek]

te klimaty miały towarzyszyć Michałowi przez cały dzień, od małych, lokalnych, postawionych na działeczkach rafineryjek

Nie chcę być zbyt pedantyczny ale w sumie będę, chyba chodzi o żurawie pompowe (https://pl.wikipedia.org/wiki/Kiwon), a nie rafinerie.

Dzięki! Po cichu liczyłem że odezwie się ktoś zorientowany w temacie i podpowie

[byczys]

/.../ Wilku, bez Twoich analiz nie byłoby po co zaglądać do tego wątku.

+2.

/Hipkowe linki fejsowe działają okej./

+3

Sam nie mam czasu na analizę mapy i tego co tam się dzieje, dlatego fajnie się to czyta i zaglądam tu z chęcią. A na FB dla fotek

[Ricardo]

I już po dyskusji, organizator zamknął Twój wątek. Taki modelowy pokaz jak działają te grupy zachodnich wyścigów - klasyka "łubu dubu, niech żyje nam Prezes naszego klubu". Cokolwiek odrobinę kontrowersyjnego napiszesz - natychmiast jest zamykane czy kasowane, a nierzadko i piszący są banowani.

Tu akurat ja się pomyliłem i byłem za szybki w ocenie ich jazdy, za co przeprosiłem. Zawodnicy nie zrobili sobie skrótu tylko policjant skierował ich na ten objazd z powodu wypadku na drodze. Swoje po głowie dostałem i widocznie admin uznał że więcej cięgów nie potrzebuję.

[Wilk]

14 dzień na trasie minął, Michał ma ujechane 4587km (czyli ostatniej doby 314km). Strata do Ricardo to 165km (czyli mniej o 25km). Do podium, czyli trzeciego na trasie Omara strata wynosi 218km, czyli Michał nadrobił aż blisko 50km (tylko trzeba pamiętać, że Omar przejechał już najbardziej górzystą część Missouri). Przed Michałem są jeszcze Fin Simula (jakieś 70km przewagi) oraz Amerykanin Peter Jackson, z przewagą ok. 25km

Jednym słowem Michał zaczął więcej spać - i od razu odżył, na tym etapie wyścigu, po 2 tygodniach jazdy już bardzo trudno jest wyrobić z zaledwie 3-4h godzinami snu.

A Abdullah ma 5750km, nad rekordowym czasem ma przewagę 125km (spadek o 25km), już poniżej 1000km na metę, więc pewnie jakieś 2,5doby i można się go spodziewać w Yorktown

[Wilk]

Tu akurat ja się pomyliłem i byłem za szybki w ocenie ich jazdy, za co przeprosiłem. Zawodnicy nie zrobili sobie skrótu tylko policjant skierował ich na ten objazd z powodu wypadku na drodze. Swoje po głowie dostałem i widocznie admin uznał że więcej cięgów nie potrzebuję.

Tak to napisał Botti, a czy to prawda - to zupełnie inna sprawa. Dosłownie 1-2 minuty przed Włochami była w tym miejscu Lea Meszarosova i pojechała zgodnie ze śladem, co jednak podważa nieco to co napisał Botti, bo szansa, że policja akurat w tej minucie się pojawiła nie jest za duża. Do tego jak spojrzysz na SV - to na tej drodze jest ścieżka rowerowa,a sama droga ma 4 pasy, więc wątpliwe by policja ja całkiem zamknęła, jeśli już to prędzej skierowaliby ich na tę ścieżkę. Jak było naprawdę tego już się nie dowiemy, ale opinie o Włochach nie biorą się z niczego, na NC 4000 było mnóstwo ich krętactw, paru regulamin tak nagięło że przez Rygę sobie jechali, kolejnego w ogóle zdyskwalifikowano i nie podano oficjalnie dlaczego i natychmiast usunięto z trackingu by się nie dało sprawdzić jak jechał, ale osoba obserwująca to na żywo na trackingu mówiła, że z jego śladu można się było domyślać, że czymś podjechał, gdyby nie dyskwalifikacja to by zajął drugie miejsce w wyścigu. I w tym wątku, który założyłeś też było kilka opinii w tym guście, w tym osób sporo jeżdżących we Włoszech. I nie dotyczy to kolarstwa jedynie, tak samo z drobnych wałków słyną włoskie drużyny piłkarskie itd.

[rybadigital]

O co chodzi z tą zieloną kreską na mapie , którą wybrał tylko jeden zawodnik z całego grona ?

[Alois Lerche]

Gdyby to był Maraton Podróżnika to by to nazwali trasa dla cipek...

[Hipek]

Trochę trzeba było poczekać, bo znowu są problemy z netem, ale proszę: jest.

(Kliknij, by pokazać/ukryć)

Słońce, trawa, lekki wiatr. Siedzisz i wodząc tęsknym wzrokiem po okolicy dynamicznie pompujesz koło.

[Aktualnie, po prawie 15 dobach jazdy, Michał nocuje na 3001 mili, czyli 4800 km]

Gdyby coś miało być symbolem TABR, to byłby to uczestnik wyścigu siedzący w zadumie gdzieś na poboczu lub pod stacją w pełni zajęty jednym z kół swojego roweru. Pobocza dalej wołają o pomstę do nieba. Co jakiś czas albo na poboczu siedzi Michał, albo mija kogoś innego, następuje grzecznościowa wymiana pozdrowień i pytań o to, czy wszystko OK. Tylko opony czują się coraz gorzej, dętki błagają o wizytę w sklepie rowerowym i nakupienie zapasu, a pompka, gdy nie jest używana, stara się dojść do siebie.

Zanim przejdziemy do szczegółów trasy, chcieliśmy przekazać bardzo serdeczne podziękowania od naszego zucha za SMS-y, które wysyłacie. Z zasięgiem zrobiło się znowu kiepsko (czego pewnie domyśliliście się po braku wczorajszej relacji), więc gdy już go odzyskuje, to czasem dostaje i paczkę SMS-ów od różnych osób. I to bardzo miłe jest, podnosi na duchu i motywuje... do łatania kolejnych gum

Sobota rozpoczęła się w miejscowości Girard, na poczcie, gdzie przez całą noc nie wszedł nikt, jedna tylko osoba była tam, gdy Michał zajeżdzał i również jedna przybyła, gdy się zbierał. Być może to dźwięk dmuchania materaca przyciąga panów policjantów, więc Michał stara się go nie pompować i śpi bezpośrednio na ziemi. Póki co taka taktyka przynosi efekty: od dawna nikt go nie zbudził w środku nocy.

Większość grupy, z którą się mijają, spała kilkanaście mil dalej, w Pittsburgu, gdyż, jak to ludzie wielkiego komfortu, śpią tylko tam, gdzie jest dostępna baza noclegowa. Wczesna pobudka zaowocowała tym, że minął ich wszystkim (poza Finem, Janim, który ma taktykę jazdy do wczesnego ranka).

Wkrótce skończyło się Kansas i zaczeło Missouri. Rzeźba terenu zmieniła się bardzo, w coś w rodzaju turboJury: kilkusetmetrowe, strome podjazdy, krótkie zjazdy, odrobinę zakrętów (co stanowi bardzo miłą alternatywę do morderczo prostych dróg z Kansas). Człowiek już się nie nudzi, marznąć - również nie marznie, bo mimo że temperatura nie sięga takich zakresów, jakie mieliśmy ostatnio w Polsce, to robi się bardzo ciepło.

Kilka razy minął się z kolegą Jacksonem (głównie przy okazji jakichś awarii), miał okazję przejechać się z koleżanką Leą, która jedzie cisnąc na płaskim i na zjazdach, a pod górkę bardzo bieduje, a potem, gdy zrobiło się bardzo, bardzo ciepło, to gdzieś zjechała i wyparowała. Niemniej jednak okazała się być sympatyczną dziewczyną, a w związku z tym, że na plecach wiezie taki sam plecaczek z Decathlonu, uczyniło to ich dwoje Plecaczkowym Rodzeństwem i zostali na wieki złączeni węzłem Decathlonowej Przyjaźni.

Samo Missouri różni się od Kansas nie tylko rzeźbą terenu. Katalog spotkanych na drodze, ale niekoniecznie żywych zwierząt, jest dość bogaty: zaczynając od żółwi, przez oposy, kończąc na większych stworzonkach. Jeden z żółwi miał szczęście, bo jego akurat Michał uratował, zsuwając go z jezdni, co żółwia zbytnio nie zachwyciło (ale może z czasem doceni to zdarzenie). Z kolei niewiele brakło, by do listy zwierząt, w które wjechali członkowie Sanatorium, poza psem i borsukiem, został dopisany opos, który siedział na środku drogi, niezmiernie czymś zajęty i został minięty w ostatniej chwili i to na milimetry.

W tym "nowym" stanie jest ładnie, ciepło, ludzie są mili i przyjaźni, samochody też są jakoś ostrożniejsze, co czasem powoduje, że rowerzysta czuje się pokraką, która tylko spowalnia ruch, bo na zakrętach samochód cierpliwie czeka aż będzie mógł przejechać, zamiast śmignąć. Do tego jest bardzo dużo różnych obiektów kultu i małych kościółków, co trochę nie koreluje z gęstością zaludnienia, są domki jednorodzinne, ale raczej postawiane luźno. Przejeżdżał również przez teren Amiszów (oznaczony, klasycznie: znakiem ostrzegawczym przezentujacym konia z dorożką) i akurat ktoś z naprzeciwka nadjeżdżał. Pomachali sobie nawzajem, więc mamy potwierdzone, że obowiązuje sztama pomiędzy kolarzami i Amiszami i można się wzajemnie pozdrawiać (co zostało potwierdzone kilka mil dalej, tym razem z Amiszem jadącym na osiołku).

Jeśli chodzi o zwierzęta z tych bardziej ruchliwych, to poza konikami, oposami i osiołkiem spotkał znowu kilka psów. Tutejsi mieszkańcy niezbyt wierzą w ideę płotów, więc psy biegają sobie luzem i o ile pies nie będzie biegał za samochodem, o tyle oddalającego się sporo wolniej rowerzystę pogoni dużo chętniej.

Dzień zakończony został bardzo przyzwoitym przebiegiem rzędu 380 km, czyli w końcu udało się nie tylko wyjść do poziomu planowanego dziennego przebiegu, ale również odrobić nieco zaległości.

Spanie miał w Summersville, znowu na poczcie. Dojeżdżając na miejsce czuł się bardzo dobrze i położył się nieco wbrew sobie, ale się wyspał i rano, gdy górki zrobiły się nieco ostrzejsze, uznał, że nocleg był dobrym pomysłem, bo biedowanie na tych górkach skończyłoby się szybko i smutno.

Gdy nagrywał ten fragment opowieści akurat miał czas, bo od godziny, po raz czwarty, łatał tę samą dętkę. Koło trochę buja, bo nie ma możliwości nabić opony do 8 barów, późniejsza pomoc od Lei, która w międzyczasie dojechała, z propozycją użycia jej pompki, skończyła się spuszczeniem części powietrza z koła i popsuciem tejże pompki przez samą właścicielkę - więc kosztowało to jeszcze dodatkowy czas. Ogólnie dość często się zdarza dojechanie na jakąś stację i złapanie gumy 500 metrów dalej, na tyle często, że postój bez takiej atrakcji, staje się dość nietypowym.

Wszyscy dookoła jadą już czystą turystykę, widzą się regularnie przy łataniu dziur, do tego, poza oponą, zepsuł się suwak w fueltanku na ramie, a DI2 zaczyna znowu zdradzać oznaki padającej baterii. Pechowo dość, na ostatnich kilku pocztach nie było gniazdka, więc ładowanie musi odbywać się z powerbanka, który z kolei ładowany jest z prądnicy (ładowanie DI2 bezpośrednio z koła odpada ze względu na niestabilny prąd).

I tak się powoli jedzie. Kilka chwil temu Michał stanął w Perryville, przekroczywszy 3000 mil trasy, czyli niedługo będzie za nim już 70%. Niedługo góry, zobaczymy, jak się rozwinie sytuacja na końcówce.

[Wilk]

Jakaś porażka z tymi gumami, Marzena i Rysiek to z tym przecież żadnych problemów nie mieli na tej trasie. Ze zdjęcia opona wygląda na Continental 4 Seasons, opona lekka, ale ze wzmacnianymi ściankami, dziwne że aż tak słabiutko sobie daje radę. Znowu jak pompka trochę walnięta i nie da się dopompować na maksa, to też i szansa na kolejne gumy rośnie.

[Borafu]

Nigdy nie startowałem w takim wyścigu, stąd moje laickie podejście, ale cały czas za mną chodzi pytanie - czy na taką trasę nie opłacałoby się założyć czegoś w stylu Marathona? Ja wiem że 700x25C to pół kilo, ale łatanie i pompowanie też skrzydeł nie dodaje.