Cukrzyca typ2,a długie dystanse.

[średni]

Mam takie zapytanie do rzeszy naszych forumowiczów może ktoś boryka się z takimi dolegliwościami.Interesuje mnie jak sobie radzić na długich dystansach lub ultramaratonach generalnie chodzi o jedzenie i picie podczas takiego wysiłku na co zwrócić szczególną uwagę żeby nie popaść w np. jakąś hipoglikemie lub inne problemy spowodowane dużym wysiłkiem.

[ramzes]

Mam cukrzycę, ale jakoś specjalnie się nią nie przejmuję jeżdżąc rowerem. Normalnie biorę tabletki jak każdego dnia i tyle. Nie wiem - może to głupie i kiedyś zdechnę gdzieś na trasie. Zobaczymy... tzn Wy zobaczycie, bo ja juz wtedy wiele nie zobaczę

[średni]

Uwież mi że jeśli będą kompani z Tobą  na trasie to im nie bedzie wesołlo jak się coś stanie,a po za tym kto rower przyprowadzi

[Robb]

Pisz do Baltazara

https://www.podrozerowerowe.info/index.php?action=profile;u=4056

[Diver]

Czytałem, że po kilku latach intensywnego jeżdżenia na rowerze wraz z utratą wagi i zmianą diety, doszło do takiego uwrażliwienia na insulinę, że można było odstawić leki w przypadku cukrzycy typu 2. "Średni" masz glukometr ? Mierz sobie przed, czasie i po długich jazdach i nauczysz się jak twój organizm reaguje na wysiłek, jedzenie i jego brak.

[średni]

"Średni" masz glukometr ?

Mam,będziemy próbować.

[martap]

[nie znam się, ale wypowiem się - ciekawostka o której przeczytałam]
Podobno u niektórych super hiper sportowców wycieniowanych z tłuszczu lekarze byli w stanie zdiagnozować cukrzycę Typu 2 właśnie.

A i pytanie: czy osoba z cukrzycą jest w stanie zorientować się że właśnie zbliża się kres i trzeba wziąć cukier/leki?

[Wilk]

Da się jeździć, tutaj opis ludzi z cukrzycą typu 2, którzy różne imprezy ultra robili, nawet RAAM
https://www.teamnovonordisk.com/type-2-bike-sebring/

[średni]

Michał,ja też wierzę w to że się da tylko chodzi mi oto jak sobie poradzić np.z paliwem dla organizmu.Zdrowy człowiek wciąga banany,batony,colę itd,a w tym wypadku chyba to są rzeczy niewskazane .

[średni]

A i pytanie: czy osoba z cukrzycą jest w stanie zorientować się że właśnie zbliża się kres i trzeba wziąć cukier/leki?

Mi się wydaje że może to przeoczyć chyba że ktoś już długo boryka się z chorobą i zna na tyle swój organizm że rozpozna nadchodzące zmiany.Ja nie potrafię jeszcze tego.

[martap]

Średni, a czy nie ma opcji pomiaru ilości cukru w organiźmie i automatycznego podawania insuliny? Zdaje się, że coś kiedyś było o jakichś pompkach automatycznych?

[średni]

To raczej dla ludzi,którzy przyjmują insulinę w cukrzycy typu 1-go.

[Wilk]

Michał,ja też wierzę w to że się da tylko chodzi mi oto jak sobie poradzić np.z paliwem dla organizmu.Zdrowy człowiek wciąga banany,batony,colę itd,a w tym wypadku chyba to są rzeczy niewskazane .

To już bardziej byś musiał do lekarza uderzyć, bo rady z sieci w takich sprawach to są mocno ryzykowne. Osobiście się nie spotkałem z takim przypadkiem, ale to też nie jest coś czym ludzie się specjalnie chwalą, więc nie wykluczone, że są takie przypadki wśród uczestników naszych maratonów.

[magda]

średni, uderz do dobrego dietetyka, powinien pomóc. Poszukaj wśród osób jeżdżących ultra namiarów na kogoś sprawdzonego. Cukier jest też np w ziemniakach, białym pieczywie i wielu innych produktach. Nie mam pojęcia jak to się ma przy cukrzycy, ale przy insulinooporności ważniejsze jest patrzenie na ładunek glikemiczny posiłku, a nie indeks. Czyli niby niedozwolone produkty można jeść, ale trzeba je odpowiednio łączyć. Skoro insulinooporność jest uważana czasem za przedsionek do cukrzycy, to zakładam że może być podobnie z dietą. ALE nie znam się, więc uderzyłabym do dobrego dietetyka. Albo szukałabym chociaż jakichś podcastów czy artykułów.

[starszapani]

Pozwolę sobie wypowiedzieć się w temacie ze względu na to, że jestem początkującym dietetykiem w trakcie specjalizacji z dietetyki sportowej oraz sama uczestniczyłam, uczestniczę i zamierzam uczestniczyć w maratonach.

Rok temu byłam na konferencji naukowej, w trakcie której miał wykład pewien profesor prowadzący pacjenta z cukrzycą typu 1, który w 2016 przejechał BBT (z pompą insulinową) także da się jechać ultra niezależnie od rodzaju cukrzycy.

Początkowo cukrzycę typu 2 leczy się za pomocą diety i aktywności fizycznej, które mają na celu redukcję wagi, poprawę i normalizację gospodarki węglowodanowej oraz uwrażliwienie receptora insuliny i zapobieganie stanom hipoglikemii. Insulinooporność, która rozwija się z czasem w trakcie cukrzycy typu 2 wynika z tego, że gdy dostarczamy stale dużej ilości cukrów prostych następuje za każdym razem duży wyrzut insuliny do krwioobiegu, insulina wiąże się do swoich receptorów (które występują na powierzchni niemal każdej komórki organizmu), po czym następuje kaskada sygnalizacji komórkowej (nie będę się rozwodzić ale insulina reguluje ekspresję setek różnych genów) czego efektem końcowym jest nadekspresja transportera glukozy, który to obniża stężenie cukru we krwi wprowadzając ją do komórek. Stała podaż cukrów prostych i duże wyrzuty insuliny prowadzą wkórtce do desensytyzacji receptora insuliny (to tak samo jak z węchem, który nam się przyzwyczaja czy innymi receptorami) czyli niewrażliwości. Receptor nie działa tak jak powinien a więc w krwioobiegu utrzymuje się wysokie stężenie cukru i mamy błędne koło. Nie wspomnę już o konsekwencjach nieleczonej cukrzycy typu nefropatia cukrzycowa, retinopatia cukrzycowa czy skrócenie długości życia. Generalnie cukrzyca/insulinooporność to temat rzeka. W dalszych latach rozwoju cukrzycy stosuje się z kolei leki uwrażliwiające receptor insuliny w formie monoterapii czy leczenia skojarzonego lub politerapii a także insulinę.

Biorąc powyższy mechanizm pod uwagę, dieta będzie polegała przede wszystkim na jej zbilansowaniu (i spersonalizowaniu pod względem zapotrzebowania energetycznego, trybu życia, aktywności fizycznej, preferencji kulinarnych, alergii i nietolerancji pokarmowych, współwystepujących schorzeń) uwzględniając makro- i mikroskładniki ale też wyniki badań krwi i moczu.

Przechodząc do meritum - mogę podjąć się ułożenia diety za paczkę orzechów brazylijskich czy buteleczkę oleju lnianego. Będę wówczas potrzebować wypełnienia obszernego wywiadu żywieniowego oraz wykonania zleconych przeze mnie badań, bez których nie ruszam z robotą, po czym umawiamy się na 1-2h rozmowę telefoniczną w celu omówienia wątpliwości/szczegółów planu działania. Posiadam dostęp do profesjonalnego oprogramowania, w którym mam podgląd na wszystkie makro- i mikro-, co ważne, mogę tak zbilansować dietę, że nie będzie zachodziła potrzeba suplementacji (oczywiście warunkiem jest brak eliminacji - i znów temat rzeka). W najbliższym czasie planuję zakup profesjonalnego analizatora składu ciała, ale i bez niego można pracować. Jak już będę go posiadać to rozważam przywiezienie go na jakiś maraton, może będzie zainteresowanie pomiarami