Kawa w plenerze.

[RS]

Szanowni Państwo, jestem przekonany, że rozmowy o biwakowym parzeniu kawy już czytałem, ale jakoś nie mogę ich odnaleźć.
Jeśli uznamy/cie, że temat jest wart kontynuowania, to możemy go tu zostawić, ale nie stoję za nim murem - lepiej przenieść ten post do istniejącego wątku, jeśli taki jest.

Kawę piję codziennie i jestem kimś pomiędzy kawowym ignorantem a znawcą niższego szczebla 
Wiem kiedy piję kawę i z grubsza rozróżniam smaki. Swoimi biwakami masakruję ten rytuał, a
chciałbym na potrzebę krótkich wyjazdów "kulinarnych" znaleźć sposób na dobre parzenie dobrej kawy. Ważnym kryterium jest niska waga i mała objętość zestawu dla dwóch osób.
Grzanie wody alkoholem albo drewnem (dla złośliwców: płomieniem z palenia drewna, a nie pocieraniem patykiem o kubek/kawiarkę).

Jak parzycie "dobrą" kawę?
Każda wskazówka się przyda.

[Borafu]

Mam mikro kawiarkę na 1 espresso, ale szczerze mówiąc najczęściej kawiarka zostaje w domu a problem braku kawy rozwiązuję na stacjach Orlen ;-)

[globalbus]

ja mielę sobie w domu ulubione ziarna i trzymam w pojemniku po lekach (takim z pochłaniaczem wilgoci). Kawę sporządzam poprzez "gotowanie" (parę minut bez doprowadzania do wrzenia płynu) i jak trochę ostygnie to wypijam z małego garnczka. Rzadko pijam kawę w podróży, a ten sposób to takie przyjemne spędzenie czasu na przystanku przy podłej pogodzie.

[worek_foliowy]

Jak wyżej. Kawę gotuję w misce. Używam kawy mielonej, takiej samej jak do moki.

Młynek mam ustawiony pod ekspres, zbyt drobno zmielona kawa bardzo długo opada i trzeba cedzić zębami.

Ciekawym rozwiązaniem są urządzenia tego typu.

http://www.aliexpress.com/item/33002735293.html?spm=a2g0o.productlist.0.0.3db66499zWJFur&algo_pvid=1aa9cf4b-7ce5-4b42-b277-93dd8af9962b&algo_expid=1aa9cf4b-7ce5-4b42-b277-93dd8af9962b-4&btsid=fc76cf36-a13c-4b5c-9551-877ab14cb2be&ws_ab_test=searchweb0_0%2Csearchweb201602_4%2Csearchweb201603_53
Oglądałem recenzję i ponoć kawa trochę przypomina espresso.

[łatośłętka]

Tak, przynajmniej ciut już było.

Linkowałem filtry
https://www.globetrotter.de/coghlans-kaffee-filtertueten-mit-halter-1004281/
jakie są git.

Pozostałe składniki, tj. ogień, woda, kawa, kubas, ambiance - wg dostępności/uznania.

Db. alternatywą są filtry/sita stalowe (w zakładzie użytkuję DUKA). Takie, jednak, pod rowerowanie podpadają słabo.

[Zbyszek]

Ciekawym rozwiązaniem są urządzenia tego typu.

http://www.aliexpress.com/item/33002735293.html?spm=a2g0o.productlist.0.0.3db66499zWJFur&algo_pvid=1aa9cf4b-7ce5-4b42-b277-93dd8af9962b&algo_expid=1aa9cf4b-7ce5-4b42-b277-93dd8af9962b-4&btsid=fc76cf36-a13c-4b5c-9551-877ab14cb2be&ws_ab_test=searchweb0_0%2Csearchweb201602_4%2Csearchweb201603_53

Koleżanka z podobnego wynalazku zakupionego w Tchibo była średnio zadowolona. Miała problem z pompowaniem i zdarzało sie Jej sporo kawy porozlewać.

[Król Julian]

Od kawy jestem niemal uzależniony i jest to mój główny napój. Próbowałem swego czasu kawiarkę i to było dobre rozwiązanie. Jednak teraz nie wożę kawiarki. Co by nie było dodatkowy klamot, wcale nie taki mały. Sam idę na łatwiznę kawy rozpuszczalnej i atakuję stacje benzynowe.

[worek_foliowy]

Da się wrócić do kawy rozpuszczalnej po tym jak zacznie się pić z ekspresu? Jakie wrażenia?

[Król Julian]

Niesamowite. Przynajmniej człowiek wie z czego robią asfalt.

[Borafu]

Da się wrócić do kawy rozpuszczalnej po tym jak zacznie się pić z ekspresu? Jakie wrażenia?

Da się, z tym że po każdym wypiciu kawy rozpuszczalnej staje się bezradnym wobec pytania "dlaczego ja znowu sobie to zrobiłem?"

[jendrzych]

Jeżeli waga i bezporoblemowość konserwacji osprzętu są kluczowe, to jedyną słuszną drogą jest kawa po turecku. Prawdziwa kawa po turecku, a nie polski erzatz (zalewajka). Wbrew obiegowym opiniom, nie wymaga ona żadnych specjalnych rondelków. Można świetny napój przyrządzić w zwykłym garnuszku.
Kawę zmieloną tak drobno, jak to tylko możliwe (na pył) po dodaniu cukru (ja daję ćwierć łyżeczki na kubek) zalewamy ZIMNĄ wodą. Poza cukrem można dodać zdziebko cynamonu lub kardamonu, albo jednego i drugiego. Gotujemy na małym ogniu starannie obserwując - napój powinien spienić się i podnieść. Nie wolno dopuścić do zagotowania naparu! Zdejmujemy na chwilę z ognia i czekamy aż napój opadnie. Tradycyjnie powinno się powtórzyć proces trzykrotnie. WAŻNE! - nie mieszamy!!! Po ostatnim zdjęciu z ognia warto chwilę zaczekać aż fusy opadną. Można postukać w garnuszek, albo wpuść kilka kropi zimnej wody, co przyspieszy proces. Napój zlewamy delikatnie i powoli z wierzchu do naczynia, z którego będziemy konsumować. Przy odrobinie wprawy fusy zostaną na dnie naczynia, w którym kawa była gotowana.
W żadnym wypadku nie dodajemy śmietanki, ani mleka.
Proces przygotowania cechuje niespieszność. Taka też powinna być konsumpcja.

[emes]

Ciekaw jestem dlaczego ten sposób nazywa się "po turecku". W Turcji w życiu nie widziałem by ktoś tak kawę przyrządzał, a w zasadzie to chyba nie widziałem by ktokolwiek robił to inaczej niż zalewając Nespresso 3w1 wrzątkiem

Natomiast opisany przez Ciebie sposób dominuje w Syrii, Jordanii i Egipcie. W tej pierwszej piłem parzoną w taki właśnie sposób kawę od sprzedawców na ulicy (często dzieci) i potrafiła ona swą mocą trupa poderwać do radosnych podskoków, a przy tym smakowała świetnie. Sposób podejrzałem, garnuszek kupiłem i potem gotowałem na każdym biwaku. W Egipcie natomiast natrafiłem na najlepszą do tego celu kawę, dostępną w każdym niemalże sklepie za niewielkie pieniądze. Nazwy nie pamiętam, ale była sprzedawana w kilku odmianach i zielone opakowanie oznaczało idealny pył kawowy, który owocował niezwykle aromatycznym i mocnym napojem, z którym z bólem rozstawałem się opuszczając ten kraj.

[hansglopke]

Jeżeli waga i bezporoblemowość konserwacji osprzętu są kluczowe, to jedyną słuszną drogą jest kawa po turecku. Prawdziwa kawa po turecku, a nie polski erzatz (zalewajka). Wbrew obiegowym opiniom, nie wymaga ona żadnych specjalnych rondelków. Można świetny napój przyrządzić w zwykłym garnuszku.
Kawę zmieloną tak drobno, jak to tylko możliwe (na pył) po dodaniu cukru (ja daję ćwierć łyżeczki na kubek) zalewamy ZIMNĄ wodą. Poza cukrem można dodać zdziebko cynamonu lub kardamonu, albo jednego i drugiego. Gotujemy na małym ogniu starannie obserwując - napój powinien spienić się i podnieść. Nie wolno dopuścić do zagotowania naparu! Zdejmujemy na chwilę z ognia i czekamy aż napój opadnie. Tradycyjnie powinno się powtórzyć proces trzykrotnie. WAŻNE! - nie mieszamy!!! Po ostatnim zdjęciu z ognia warto chwilę zaczekać aż fusy opadną. Można postukać w garnuszek, albo wpuść kilka kropi zimnej wody, co przyspieszy proces. Napój zlewamy delikatnie i powoli z wierzchu do naczynia, z którego będziemy konsumować. Przy odrobinie wprawy fusy zostaną na dnie naczynia, w którym kawa była gotowana.
W żadnym wypadku nie dodajemy śmietanki, ani mleka.
Proces przygotowania cechuje niespieszność. Taka też powinna być konsumpcja.

Dla mnie jedyny słuszny sposób przyrządzania tego napoju.

[wujek Włodek]

A dla mnie tylko espresso, szczeniaczkami, tj. małpkami/naparstkami. 4-5 x w ciągu  ponadmiesięcznego wyjazdu - w razie jakiegoś, nazwijmy to na wyrost, osiągu. Ma być albo dobra, albo wcale; niestety w warunkach polowych wychodzi raczej źle. Dobrej na to szkoda, złej nie miewam.

Minusem tego rozwiązania jest odwyk przed wyjazdem, a zwłaszcza pierwsze dni po  odcięciu dopływu. Jak w żarcie o jednym betoniarzu z partii.

[madkowal]

Używam i sobie chwalę
https://www.ceneo.pl/54953854
pasują filtry od ekspersu przelewowego No 4.