Cześć,
naszego miesiąca z biletami Interrail część czwarta i ostatnia - Południowy Tyrol i tydzień w dolinach rzek północnych Włoch - Isarco i Adygi.
Dla wielu z Was być może był to zaledwie etap w dłuższej podróży przez Alpy, ale dla nas dwie drogi rowerowe, które łączą się koło Bolzano, były właściwym celem podróży. Jedna to trasa Brenner-Bolzano, druga - fragment Via Claudia Augusta.
Track GPS, pełna wersja tekstowa, a więc więcej o oglądanych miejscach, a także większe zdjęcia (wybrane) na:
https://www.znajkraj.pl/poludniowy-tyrol-polnocne-wlochy-na-rowerowe-wakacjeZ pociągu wysiedliśmy na Brenner. Wybrałem EuroCity z Innsbrucka, by zobaczyć jak wygląda pociąg Monachium-Wenecja (2-godzinny takt), ale wyboru szybko pożałowałem. Rozrzucenie pojedynczych miejsc rowerowych na końcach wagonu nie ułatwiło wsiadania, a nawet było najgorszym co nas spotkało przez miesiąc w pociągach. Miejsca w przedziale pasażerskim, za wąskim korytarzem, to słaba sprawa dla pojedynczo wsiadającego sakwiarza z bagażem i w tłumie innych podróżnych.
Powrót był dużo lepszy - koleją Południowego Tyrolu z przesiadką w Merano dotarliśmy do samego Innsbrucka w takich warunkach:
A potem nocnym pociągiem do Holandii, o tak:
Ale wróćmy do Południowego Tyrolu. Najpierw była jazda drogą rowerową z Brenner do Bolzano. Prawie 100 kilometrów jazdy, z wieloma fragmentami po dawnej linii kolejowej, którą kilkanaście lat temu zmodernizowano, przeniesiono w równoległe, szybsze tunele, a stary przebieg wykorzystano na trasę rowerową. Są "rowerowe" tunele, stara infrastruktura kolejowa, oddalenie od autostrady i zabudowań. Pomiędzy kolejowymi fragmentami przejeżdżamy przez miejscowości albo jedziemy wzdłuż autostrady. Wszystko delikatnie "z góry", jak to wzdłuż rzeki.
Biorąc pod uwagę długość, atrakcje jak tunele, tę dokładną lokalizację, myślę że można trasę nazywać jedną z najatrakcyjniejszych dróg rowerowych (w znaczeniu: przygotowanych tras rowerowych) w Europie.
Chronologicznie, między Brenner a Bolzano:
Po drodze - jak w Alpach, jak we Włoszech - albo widoczki, albo klimatyczne miasteczka - między innymi Sterzing (Vipiteno), Brixen (Bresannone) i Chiusa (Klausen):
W Bolzano spędzamy pół dnia, zaglądając między innymi do regionalnych muzeów - m.in. archeologicznego i historii naturalnej. W pierwszym bohaterem jest oczywiście Ötzi. Jeśli nie znacie, nie byliście, warto tam się wybrać lub chociaż poczytać - to dość niesamowita historia samego Ötziego, znaleziska, badań, a nawet losów znalazcy. Drugie to przyroda i historia Alp i Dolomitów, między innymi żywe mrowisko w kilku gablotach i pobudzający - przynajmniej moją - wyobraźnię profil lodowca sprzed 20 tysięcy lat.
Na nocleg jedziemy koleją linową do Soprabolzano, a potem jeszcze kilka kilometrów na kemping na płaskowyżu Ritten. Kiedyś wpadły mi w oko te okolice i nareszcie była okazja tam zajrzeć. Okazuje się, że po miejscowościach płaskowyżu (chociaż z tym "płasko" to tam słabo jest) jeździ ponad 100-letni tramwaj - Rittner Bahn. A z drogi widać piękny Sciliar po drugiej stronie doliny. W tej okolicy znajdują się też oryginalne piramidy z gliny.
A potem z 10 kilometrów zjazdu serpentynami do Bolzano.
Następnie kilkanaście kilometrów drogą rowerową nad Adygą do miasteczka Ora, gdzie planowaliśmy zrobić nawrotkę na północ przez Południowotyrolski Szlak Winny.
Południowotyrolski Szlak Winny - Strada del Vino lub Südtiroler Weinstraße - to stowarzyszenie różnego rodzaju obiektów związanych z uprawą wina w Południowym Tyrolu. Winnice, winiarnie, restauracje, a przez środek biegnie droga i szlak rowerowy - Via Claudia Augusta, czyli transalpejski szlak rowerowy. Mnóstwo ludzi na rowerach, piękna pogoda, wszędzie wokół winnice, w oddali Dolomity.
Częścią Via Claudia Augusta w tej okolicy jest jeszcze jedna dawna linia kolejowa. Początek to dawna lokomotywa, pod jednym z zamków Reinholda Messnera tunel, dalej stary most kolejowy.
Tu się zaczyna Via Claudia Augusta w górę dolinę Adygi. Myśleliśmy żeby przejechać przez Reschenpass do doliny Innu i tamtędy wracać, ale było nam tak dobrze, że zostaliśmy w dolinie, dojechaliśmy do Schlanders i pociągiem, jak pisałem, z powrotem na Brenner i do Innsbrucka.
Dolina Adygi - wielu sakwiarzy, sporo rowerzystów na lekko z identycznymi rowerami dowożonych na miejsce samochodem, oczywiście pełno ludzi na szosach.
Po drodze jeszcze m.in. wycieczka koleją linową 850 metrów w górę i kilka kilometrów przejażdżki z widokami na dolinę Adygi.
Jeszcze jeden zamek muzeum górskiego Reinholda Messnera i jego okolice, tuż obok stacji kolei w Naturns.
Nawet na stacji kolejowej w Merano było pięknie - regionalne pociągi w jednolitych barwach, w tle Alpy, a nad naszymi rowerami świetna tablica informacyjna wypisująca wszystkie atrakcje pod każdą kolejną stacją na linii Bolzano-Schlanders - fajny pomysł.
Łącznie spędziliśmy w Południowym Tyrolu chyba 7 dni, w tym dwa dni przerwy. Przepysznie, w miarę przystępnie cenowo, w pierwszej części bardzo niewielu turystów, od Bolzano oczywiście więcej, w tym naprawdę dużo ludzi na Via Claudia Augusta. Mam nadzieję, że będzie tam można podróżować bezpiecznie w tym roku.
Szy.
* * *
Więcej znajkrajowych relacji:
-
Dania - EuroVelo 10: Kopenhaga i Morze Bałtyckie-
Austria - Wielka Pętla Jezior Karyntii-
Szwajcaria - szlak rowerowy Renu-
Niemcy - Lipsk i Nowe Pojezierze Lipskie w Saksonii-
Polska - Żelazny Szlak Rowerowy-
Niemcy - Rudawy w Saksonii-
Niderlandy (Holandia) - historyczna Fryzja i Morze Wattowe-
Austria - Ennsradweg, czyli droga rowerowa rzeki Anizy-
Niemcy - Drezno i Kraina Łaby w Saksonii
