Przyniosłem ze śmietnika kilkaset map. Większość aktualna, dużo rowerowych.
A wśród nich dokument autorstwa pułkownika Kozłowskiego z Wojskowej Akademii Technicznej, członka tamtejszego akademickiego klubu kolarskiego a zarazem jak widać aktywnego członka Warszawskiego Towarzystwa Kolarskiego. List prawdopodnie z przełomu lat 70. i 80.
Uwagę zwraca:
-sceptycyzm wobec dryfu WTC w stronę klubu kolarstwa wyczynowego, co objawia się pogonią za laurami, wysokiej klasy sprzętem, żalem z powodu przechodzenia członków do klubów wyczynowych;
-postulat pozostania przy turystycznym charakterze WTC, przy jednoczesnym wsparciu nielicznych, ale dobrych klubów sportowych, bez niepotrzebnego mnożenia bytów przy jednoczesnej utracie jakości;
- WTC powinno wyławiać „narybek”, ale jednocześnie umożliwiać zdolnym zawodnikom
rozwój w klubach wyczynowych, jednocześnie dając podstawy do zachowania duchowego związku z macierzystym towarzystwem;
- WTC powinno przyciągać młodzież, ale nie obietnicą dostępu do sprzętu wysokiej klasy, a młodzież powinna być przyzwyczajona do korzystania z własnego sprzętu, pewnie, żeby przychodzili tylko prawdziwi pasjonaci;
- WTC powinno też walczyć o ścieżki rowerowe, dostępność części zamiennych, punktów obsługi, stacji regeneracji i produkcji części, powinno dbać o wiedzę w zakresie ruchu drogowego, a także historii towarzystwa.
LAST BUT NOT LEAST
Najciekawszy jest ostatni akapit, bo początkowo pułkownik wypowiada się jako cywil, a na końcu odzywa się w nim komandos z Klubu „OŚ” WAT. Pojawia się kwestia „wyczynu w turystyce kolarskiej”. "Wojsko" proponuje taką formę również cywilom, ba, używa określenia „powinno być to rozpropagowanie”.
Wyjaśnia się więc, kto jest protoplastą polskiego ultra? Pierwsze próby takiej aktywności stosowała elita techniczna Wojska Polskiego już w latach 70., a "klauzulę tajności zdjął" i puścił ideę w obieg cywilny pułkownik Kozłowski.
Czyżby odnalazł się (duchowy/symboliczny/organizacyjny/udokumentowany źródłowo) ojciec założyciel polskiego ultra?
Trzeci od lewej na zdjęciu z 10 kwietnia 1983 roku.
