Europa Wschodnia 2023

[JerzyJerzy]

Wyjechaliśmy o 6 rano z Krakowa, obładowani bagażami, ale (miejmy nadzieję) przygotowani na każdą okazję 
Pierwszy postój w Samborze na Ukrainie. Zastaliśmy szkoły obłożone workami, ale też gościnność tutejszych ludzi.



Rozłożyliśmy już namioty i idziemy odpoczywać, bo jutro czeka nas długa droga 💪🏻⛺️ 🚲

[JerzyJerzy]

Kolejny dzień na Ukrainie. Z rana mieliśmy miłe towarzystwo kurek, chodzących wokół naszych namiotów 🐤

Teraz przystanek w miejscowości Stryj, gdzie wszędzie są patrole, a na moście ochrona. Widzieliśmy zniszczone rosyjskie wozy bojowe. Zobaczymy na co jutro natrafimy.

[JerzyJerzy]

Wszystko mają tutaj w kolorach flagi - most, bariery, place zabaw, schody, przystanki, a nawet kwiatki. Na drogach zapory przeciwczołgowe.



Niektóre podjazdy były tak męczące, że aż musieliśmy się ochłodzić 🏊🏻‍♂️



Dużo rozmawiamy z miejscową ludnością. Chętnie nam pomagają, angażują się w załatwianie nam noclegu - kawałka trawnika na zamkniętej posesji. Dzisiaj śpimy tutaj:

[EASYRIDER77]

podziwiam, że w takim czasie się tam wybraliście

[JerzyJerzy]

Miejscowość - Bodnariv

Wszędzie są figurki Matki Boskiej, nawet w szczerych polach. Rano odbyła się msza za ludzi walczących na wojnie. Węzły drogowe przygotowane do ustawienia zapory (kloce betonowe i żelastwo przeciwczołgowe).



Ludzie są bardzo uczynni, częstują kawą, herbatą, ciasteczkami, a nawet gorzałką, którą trzeba wychylić, żeby ich nie obrazić.



Dziś przez awarię roweru zrobiliśmy tylko 11 km. Chyba za często robiliśmy postoje i stopka nie wytrzymała dodatkowego ciężaru. Uderzyliśmy do fabryki traktorów celem naprawy i już jutro ma dojechać wiertarka. Na razie zatrzymaliśmy się w hotelu. Posługujemy się językiem rosyjskim, bo taki za młodu nam wpojono, ale im dalej na wschód, tym język staje się coraz większą barierą.

[Borafu]

Czytam z ciekawością.

A przy okazji potwierdzam swoje zdanie na temat stopek. Od kiedy ostatnia wyrzuciłem żadna mi się nie zepsuła i nic mi się nie złamało po wywróceniu roweru.

[EASYRIDER77]

potwierdzam co pisze Borafu,
zarówno o stópce jak i o wyjeździe, że z ciekawością czytam

[Wilk]

podziwiam, że w takim czasie się tam wybraliście

Za bardzo przejmujesz się obrazem medialnym. Wojna toczy się na wschodzie Ukrainy, na Zachodniej Ukrainie życie wiele od tego w Polsce nie odbiega, byłem tam w tym roku i i spokój oraz normalność wręcz zaskakiwały. Te jakieś zapory przeciwczołgowe, worki z piaskiem - to wszystko jest z zeszłego roku, z pierwszego okresu wojny, gdy była duża panika, gdy była potrzeba zrobienia czegoś i nie było wiadomo jak się ta wojna potoczy i czy Rosja nie odniesie szybkiego sukcesu. Obecnie nie ma to znaczenia, raczej forma ciekawostki niczemu nie służąca i na zasadzie ciekawostki osoby spoza Ukrainy takie zdjęcia wrzucają.

Jedyne minimalne ryzyko na Zachodniej Ukrainie występuje podczas noclegów w dużych miastach, które od wielkiego dzwonu są atakowane rakietami (i bywa że owe rakiety schodzą z celu), jak np. ostatnio Lwów, ale są to ostatnimi czasy przypadki bardzo rzadkie, więc sporo większą mamy szansę na potrącenie przez samochód niż dostanie się pod ostrzał rakietowy.

Dlatego nie ma co się obawiać jazdy po Zachodniej Ukrainie, wojna to jest 800-1000km na wschód, tych rejonów zupełnie nie dotyka i życie toczy się tam tak samo jak w Polsce. 

[EASYRIDER77]

Wilku dziękuję za komentarz. Akurat mam na myśli coś innego. Mianowicie zastanawia mnie jak oni na nas patrzą. Być może błędnie mi się wydaje. Ale będąc na ich miejscu czułbym jakby złość, albo braku zrozumienia ze strony turysty, że za mało rozumie ich sytuacje. Walczą o byt, nawet tam gdzie nie ma wojny jako takiej, to ich rodziny są na wojnie, ceny i artykuły rynek pracy myślę, że się zmienił na ich niekorzyść. Patrzą a ten sobie jedzie na luzie turystycznie jakby nic. Nie ma problemów i sobie jedzie. Oczywiście uprzedzam, że się zastanawiam, nie jest to krytyka forumowiczów co pojechali. Zastanawiam się po prostu czy mi nie było by ich jakby żal, sumienie itp. Być  może jestem w błędzie i w ukraińskie Karpaty bym pojechał to bym zapomniał, albo nie myślał mając przyjazne i ładne otoczenie.

[Dziadek]

A z drugiej strony - jedzie, coś je, gdzieś śpi - grosz zostawia. Toż i u nas niemieccy emeryci sobie po Mazurach na rowerkach jeżdżą, na wypasionych raczej, dobrze odziani, odżywieni. Być może nasi im zazdraszczają, bo im na życie nie wystarcza. Nie wiem, nie badałem. Ale tak sobie pomyślałem, że oni jeżdżą po swoich Kresach, tak jak my po zachodniej Ukrainie. To może być mentalnie trudniejsze do zaakceptowania.

[EASYRIDER77]

właśnie Dziadek, przypomniałeś mi co miałem dodać!
Faktem jest, że zostawiamy tam pieniądze, dajemy zarobić im na miejscu. To ważne i fakt niezaprzeczalny.
Ale nieco inaczej jak byłem tam 2 razy i nie było wojny.
No ale nie psuję już wątku autora bo też czekam na kolejne wypisy z jego wyjazdu.

[Wilk]

Wilku dziękuję za komentarz. Akurat mam na myśli coś innego. Mianowicie zastanawia mnie jak oni na nas patrzą. Być może błędnie mi się wydaje. Ale będąc na ich miejscu czułbym jakby złość, albo braku zrozumienia ze strony turysty, że za mało rozumie ich sytuacje. Walczą o byt, nawet tam gdzie nie ma wojny jako takiej, to ich rodziny są na wojnie, ceny i artykuły rynek pracy myślę, że się zmienił na ich niekorzyść.

Dalej żyjesz obrazem medialnym . Nic takiego nie występuje, nikt nie patrzy na turystów, jako na tych co się bawią, gdy na innych lecą bomby, zresztą masz w tej relacji w tym wątku akapity to potwierdzające i pokazujące bardzo pozytywne podejście miejscowych do rowerzystów, połączone z chęcią pomocy. Tam się po prostu żyje normalnie, wcale nie widać jakiejś katastrofy gospodarczej, bazary w Samborze były pełne ludzi, sklepy czynne jak zawsze, a na ulicach widać nawet wielu młodych mężczyzn z poborowym wieku. Po prostu w tym rejonie wojny prawie w ogóle nie widać i go nie dotknęła. Więc i turystów traktują normalnie, nikogo to nie dziwi, powiedziałbym, że cieszy, że dalej jest po staremu.

[EASYRIDER77]

powiedziałbym, że cieszy, że dalej jest po staremu.

a jeśli jest tak jak piszesz to w sumie się cieszę. Co do mediów jestem ostrożny, tzn. jako taki dystans mam tym bardziej, że jestem na forum i czytam relację i Wasze różne dyskusje/uwagi.
(Krótko mówiąc forum poszerza horyzonty... )
dziękuję

[Wilk]

Byłem na Zachodniej Ukrainie w kwietniu zeszłego roku, byłem w kwietniu obecnego - i przez ten rok widać, że bardzo to "znormalniało". Ludzie po prostu przyzwyczaili się do tej sytuacji i starają się żyć normalnie - bo i co mają za wyjście? Rok temu widać było jeszcze silne wzmożenie militarno - patriotyczne, wszystkie wiadukty linii kolejowej przez przełęcz Użocką były obstawione wojskiem, a na stałym chekpoincie na przęłeczy stali solidnie uzbrojeni żołnierze, w całym rynsztunku bojowym. I właśnie budowano ileś prowizorycznych umocnień, budynki administracji publicznej były obłożone workami z piaskiem itd. Bardziej to były działania na tej zasadzie, że ludzie chcieli się czymś wykazać, coś zrobić dla kraju, dla jego obronności niż z realnej potrzeby, bo co zmieni parę worków czy zapór przeciwczogowych, które się rozwala w 5min? A po tym roku znacznie się to uspokoiło, ludzie nauczyli się żyć z wojną na wschodzie.

Bardziej myślę wojna dotyka Lwowa, generalnie miast - bo tam przybyło mnóstwo uchodźców wewnętrznych, z Wschodniej Ukrainy objętej prawdziwą wojną. Bo nie zapominajmy, że oprócz tych uchodźców co trafili do Polski i innych krajów Zachodu to tam jest ogromna liczba wewnętrznych uchodźców. A większość z nich trafiło do dużych miast, o tych się nie wypowiadam, bo nie miałem okazji w nich być po wybuchu wojny. Największe miasta jakie odwiedziłem to Sambor i Wielikij Bereznyj, ale to jest można powiedzieć odpowiedniki naszych miast powiatowych, tam żyje się po staremu, nie widać żeby miały upadać różne interesy, sklepy itd.

[JerzyJerzy]

A oto nasz pokój hotelowy - mieliśmy do wyboru pokój lawendowy, małżeński lub rowerowy i wiadomo co wybraliśmy



Ciuchy uprane suszą się już na rowerze. My też zwarci i gotowi, ale...


Po wczorajszej awarii stopki mieliśmy się dzisiaj zgłosić po wiertarkę do fabryki traktorów, ale niestety nie dojechała i musieliśmy improwizować. W innym punkcie nawierciliśmy, a śrubę minus 10 znaleźliśmy w sklepie rowerowym, gdzie chłopaki (pracownicy) nam pomogli.



Ogólnie ludzie bardzo się interesują skąd, po co i dlaczego jedziemy. Mówią, że brakuje turystów, chyba jesteśmy jedynymi.

Dzisiaj z hotelu wyjechaliśmy dopiero około 11, bo wcześniej mocno padało. Ledwo przejechaliśmy kawałek, a tu znowu lunęło i musieliśmy się schować. Ruszyliśmy kiedy deszcz trochę ustąpił.



W mieście pierwszy raz zobaczyliśmy ścieżkę rowerową na Ukrainie, ale kiedy na nią wjechaliśmy okazało się, że wykonana jest z supergładkiej półokrągłej kostki. Na dodatek jechaliśmy prawie na leżąco, bo akacje nisko zwisały nad ścieżką. Do przyjaznych te ścieżki nie należą