Europa Wschodnia 2023

[łatośłętka]

/.../ Niewątpliwie powinna być to twarda waluta, dolar lub euro, to się mniej kojarzy z zapłatą niż hrywny lub złotówki, a też ma znaczenie przyszłościowe. Jakby nie patrzeć lekko tam nie mają i nie zanosi się na natychmiastową poprawę. Już sama wojna przyniosła inflację, a i po wojnie też zazwyczaj ceny szybko rosną.

Właśnie dlatego 2o.

(1o winno urazić - "duch tradycji gościnności wschodniej"; zostawiwszy 2o, opuszczasz sferę finansów - "adekwatnego".)

[miki150]

Jednego urazi jakakolwiek zapłata, innego jak nic nie zostawisz. Moim zdaniem jeśli jest się zaproszonym, to nie zobowiązuje to do żadnych gestów finansowych. Natomiast naskakiwanie na kogoś na forum, że był w gościnnie jest dosyć chamskie. Jak ktoś się czuje hojny to niech sam wpłaci 20 euro na jakąś fundację, a nie poucza innych.

[marg]

Wielokrotnie "wałkowany" temat. Jedni świadomie jadą "na gospodarza", inni próbują zapłacić, nawet z nawiązką. A może próba znalezienia w miarę "złotego środka"?

I tak sobie myślę, że chyba nigdy sama nie wciskałam nikomu kasy. Bywały sytuacje (np w Pamirze, Górskim Karabachu), że "zaproszenie" okazało się jednak usługą, za którą gospodarz zażyczył sobie po fakcie konkretną kwotę. I to niemałą. Było niezręcznie.

Jak odwracam sytuację i pomyślę, że po noclegu u mnie w domu, kolacji, śniadaniu ktoś z zapraszanych podróżujących rowerzystów dawałby mi kasę, to strasznie by mnie to uraziło. Konkretnie to, że uważa, że niski poziom życia mam. Może i mam niski (szczególnie w porównaniu do Niemców czy Amerykanów - i wszyscy to wiedzą), ale byłoby to strasznie niekomfortowe dla mnie.

A z drugiej strony nie chcę całkiem rezygnować z takiej formy "gościnności" - jest to zawsze ważne doświadczenie, pełne emocji. Niektóre znajomości trwają już latami.

Myślę, że każdy musi się tu kierować swoją wrażliwością, empatią, dostosować do sytuacji, zwyczajów... Ja najczęściej staram się wnieść wkład do wspólnego posiłku (butelka wina, ciacho, polskie kabanosy wiezione na czarną godzinę, zrobienie sałatki), pomóc przy przygotowaniach, sprzątaniu... Czasem zabieram kilka drobnych gadżetów na takie okazje. Szczególnie jak są dzieciaki.

[rufiano]

zgadzam się z marg , trzeba polegać na własnej intuicji , każda sytuacja jest inna..
czasami te 20 $ może wszystko popsuć !

[łatośłętka]

To właśnie intuicja podjazdy podpowiedziała, by.

Wciskanieniem kasy nigdy nie jest tej pozostawienie z górką bez słowa.

Nigdy, zawsze nie tematyzujemy.

Próba zrównania sytuacji osoby, która finansuje podróże dookoła świata, z osobami, co finansowo ledwo dyszą, o podróżach nawet nie marzą, jest nie na miejscu.   

[Dziadek]

Ja sobie wymyśliłem na takie okazje Żubrówkę  Że niby nasza, rodzima. Wykorzystałem np. w Rumunii, gdzie gość mnie pół dnia woził Dacią w poszukiwaniu przerzutki. To było całe 0,5 l . Potem woziłem już małpki 0,2. Zostawiłem Samirowi z kempu nad Uną, wypiliśmy też z gospodarzem na agro w Bosanskim Grahovie, który częstował rakiją na 17 ziołach. Czasem też mam swojską nalewkę, ta się przydała, gdy w barze na SH20 dostałem do piwa gratisową sałatkę. To było z dobrego serca i głupio byłoby wyciągać forsę, dobrze że sobie o tej flaszce przypomniałem. Na sołtysa to spałem raz na Słowacji, bo padało a w barze powiedzieli że czasem nocuje. Generalnie wolę jasne sytuacje lub dzikusa.

[Elwood]

Rozumiem, że nie masz pojęcia o gościnności w tradycji wschodniej.

W duchu właśnie tej tradycji gościnności 20$ (lub więc) od łebka zostawiasz pod poduszką.
- Po sobie świat zostaw lepszym od tego, który zastałeś.

I to kosztuje tylko 20$?
To naprawianie świata?
Dolar ma moc.

[łatośłętka]

Możesz naprawić dach, w sklepie spłacić dług, sfinansować zakup opału, dzieciom wyprawkę do szkoły, pomóc przy zbiorach, in. Podróż za jeden uśmiech podlega ograniczeniu wiekowemu.

[MaciekK]

Przy spontanicznym pomaganiu innym, nie będąc o to proszonym, trzeba zachować klasę, żeby nie pozbawić np. gospodarzy satysfakcji że spontanicznego ugoszczenia obcej osoby. W naszej i bardziej na wschód kulturze jest standardem goszczenie ludzi bezinteresownie. To jest totalna frajda i nie warto zabierać jej ludziom tylko dlatego, że przyjezdzamy z bogatszego kraju. Nie znamy historii tych ludzi i czasem mozna ich po prostu upokorzyć. Są inne sposoby wniesienia czegoś ekstra, dla przykladu można rozdać te 20 dolców dzieciom, aby "pod żadnym pozorem" nie powiedziały starym.
Nic nie zastąpi intuicji i empatii 

[JerzyJerzy]

Rozumiem, że zostawiacie coś za tę gościnność? Bo przecież pojechaliście do kraju zrujnowanego wojną, mam nadzieję, że to nie jest podejście w stylu "odetniemy trochę kuponów od tego, że Polacy pomagają Ukraińcom i na pewno nas chętnie ugoszczą w każdej wiosce".

Wręczyliśmy podarek. Nie pisałem o tym myśląc że to nuda ale jak trzeba? Jak tylko starostowa nam pozwoliła zanocować, pokazując dywan w pokoju, wybraliśmy się do sklepu gdzie spotkaliśmy Leonida - przyjaciela Pani starostowej. 30 min. rozmowy i też staliśmy się jego przyjaciółmi. Wypytywaliśmy co kupić jej na prezent, nie chciał powiedzieć ale po namowach z najwyższej półki sklepowej zdjął najdroższego szampana za aż...187 hrywien (18,70zł) i największą czekoladę Milkę za 78 hrywien (7,80zł). Pani ucieszyła się i prosiła do swojego pokoju gdzie zrobi kolację. Broniliśmy się rękami i nogami, aby nie robić kłopotu, wycofując się do swojego pomieszczenia z "dywanem". Leonid zatrzymał mnie w kuchni (kolega zdążył odejść) oznajmiając "obrazi się" - i co, zostałem. Otworzyła na szybko szampana, milkę - choć za alkoholem nie przepadam (obsługuję wesela) to stuknęliśmy się "musztardówkami". Leonid odprowadził mnie do wyjścia, mówiąc "teraz chodź do mojego domu, zobaczysz jak mieszkam i poznasz moją żonę. Na to ja mam mu dać 20$? I powiedzieć nie chcę widzieć Twojego domu i Twojej małżonki? Ja poszedłem mimo zmęczenia (jazda w 34°C), pochwaliłem ogródek z cebulą, ogórkami, lawendą dającą zysk nawet 150$ rocznie, poznałem małżonkę i spróbowałem domowego wina. Jazda w upale + szampan + wino szybko rzuciły mnie na przygotowaną wersalkę zapominając o moim materacu. Rano czekało śniadanko. Zostaliśmy zaproszeni na dłuższy 5 dniowy pobyt. Myślę, że Pan "podjazdy" jest usatysfakcjonowany. A pytając nas o tak "podstawowe podstawy" to może my zapytamy: a może Pan sam wpłaci 1 zł na pomoc Ukrainie ale koniecznie zachodniej, albo nawet 5 zł? I koniecznie wstawi pusty wpis aby inni czytający poszli w jego ślady co da wielką sumę. A może znajdzie się z dwóch/trzech aktywnych forumowiczów, którzy wpłacą symboliczną złotówkę wskazując właściwą drogę osobom tylko czytającym wpisy. Do administratora - jeżeli mowa o pieniądzach jest niezgodna że statusem forum to proszę usunąć mój wpis, już więcej nie wspomnę. Dziękuję.

[Elwood]

Łatoś, piszesz o naprawianiu świata zwyczajnie go psując.
Dobrze to ujął Maciek a Jerzy dzięki naprawiaczom świata "musi" się tłumaczyć. Rufi też oddał istotę.

Żyjemy na styku kultur zupełnie odrębnych i to, co na pewno nam się udało to zbudować trwały podział na Wiśle.
Łatoś "każe mi się odwdzięczać" dolarami. Już lecę.
 

[łatośłętka]

Łatoś, piszesz o naprawianiu świata zwyczajnie go psując.

Nie.

Dobrze to ujął Maciek a Jerzy dzięki naprawiaczom świata "musi" się tłumaczyć. Rufi też oddał istotę.

Maciek napisał to samo, co podjazdy, mła, ino słowy innemi; Jerzy zrealizował przekaz podjazdy (dowiódł racji, potwierdził zasadność postulatu), rufiano o intuicji, o której wszyscy zgodnie.

Żyjemy na styku kultur zupełnie odrębnych i to, co na pewno nam się udało to zbudować trwały podział na Wiśle.

Żywię właśnie z Wisły drugiej strony - stąd Wasze mnie niezrozumienie i tu.

Łatoś "każe mi się odwdzięczać" dolarami. Już lecę.

Nie każe, nie odwdzięczać, nie dolarami; a leć żesz!

[Elwood]

No więc tak.
Cała moja rodzina pochodzi z Kresów. Mama urodzona w Nieświeżu (tym od Radziwiłłów), ojciec na Polesiu. Obecne rodzinne strony to okolice Siemiatycz, gdzie rodzina mamy była repatriowana.
Więc być może jestem bardziej "nasz" niż Ty.
Na szerokim wschodzie - tym za Buga (jak policzyłem) spędziłem w trakcie mego seniorskiego żywota grubo ponad rok. W tym dwa razy dziecinne wakacje w ZSRR (po dwa m-ce) w ramach naukowych deklinacji (język rosyjski) mojej mamy. Dzięki jej służbowym wyjazdom udało się np. zaliczyć gruzińską Drogę Wojenną w trybie, o którym dzisiejsza młodzież nie ma zielonego pojęcia.

W domu rodzinnym dominowała wręcz kultura wschodu, zwłaszcza Persji. Po stepach Akermanu brodziłem w wieku 7 lat (ale nie Krymu) i zszokowałem panią od polskiego w szkole średniej, rozbiorem sonetów krymskich.
Tak, że ten...
Odbierasz mnie jako sytuowanego gościa, bo "zajmuje się posadzkami" i przypinasz mi łatkę, która na mnie leży jak naklejka PL na aucie brytyjskiego podróżnika, który własnie odbył hardcorową wyprawę na wschód a jej lider najdalej dotarł do Bydgoszczy.

Napiszę dosadnie - w pale mi się nie mieści Twoje pojęcie gościnności. Tego pięknego, spontanicznego przyjęcia "podróżnika". W kulturach dalszego wschodu tego rodzaju postać jest szczególnie hołubiona, bo zadała sobie duży trud ich zdaniem. Mój styl podróży cechuje minimalizm, odbierany intuicyjnie jako skromność oraz otwartość.
Nie nadużywam gościnności.
Sugestia podjazdy jest dla mnie nie do przyjęcia (podobnie jak Twoja). Nie do przyjęcia, bo wychowałem się w innej kulturze.
I niczego nie napisałeś, co dało by Ci prawo podpiąć się pod opinię Maćka czy Rufiego. A`priori sugerujesz "materialną" wdzięczność. A`PRIORI!

[łatośłętka]

Przecież
nie wiesz, jak Cię postrzegam (odbieram), nie znasz mej definicji gościnności (relacja goszczenie - bycie goszczonym).

Wpisom zdawkowym (sygnalizującym) - podjazdy, memu - podpiąć, zarzucić łatwo można wiele; to, tak czynicie.

[JerzyJerzy]

Zanocowaliśmy w hotelu za 300 hrywien (30zł) na głowę płacąc kartą, ale nie w hotelu tylko na zewnątrz w budce z piwem?! Na wydruku z terminala tylko napis OPŁATA. Czyli jesteśmy na czarno, bo też nie chcą paszportów. Mamy pokój z łazienką i mydełkiem Fa, klimą, lodówką,  czajnikiem z filiżankami, kawą i herbatą. Relax. O pierwszej w nocy ktoś puka do pokoju - może portier - otwieramy. "Pożyczcie 'poliaki' ładowarkę do telefonu na 15min". Chętnie pożyczamy, bo my też staramy się być mili dla miejscowych. Mija 15 min, a ładowarka jakoś nie wraca. Po 30 min kolega wychodzi z pokoju i szuka pożyczkobiorcy - wraca z niczym. O 2:00 klient zwraca ładowarkę. Śpimy. O 4:00 znowu ktoś puka - nie otwieramy. Puka natarczywiej, puka do innego gościa hotelowego. Pukanie i szarpanie za klamkę przeradza się w dobijanie z próbą podniesienia drzwi z zawiasów. A nasze rowery stoją w korytarzu - zdenerwowany może nam je  zniszczyć. Chwila ciszy - wyskakujemy z pokoju i wprowadzamy rowery. Do rana jakoś nie możemy zasnąć.