X KMT 3-4.08.2024

[4gotten]

Jazda przez Niemcy komplikuje trochę sprawy logistyczne. To już nie byłoby liźnięcie zachodniego sąsiada jak na IX KMT.
To prawda, Podhale jak dla mnie najkoszmarniejszy rejon do jazdy rowerem. Muszę jednak przyznać, że nie wszędzie po Polsce jeździłem
Nie dość, że brak infrastruktury rowerowej to rowerzyści dla kierowców są niewidoczni. Wyprzedzanie na żyletę itp to codzienność. Żadne moje rowerowe 13 kilometrów jak te z Białki do Nowego Targu nie były tak naszpikowane epitetami i życzeniami najgorszego dla kierowców z mojej strony.
Nie lepiej było na odcinku od Jabłonki do Czarnego Dunajca, gdzie w gęstej mgle kierowcy jechali jakby mieli 7 żyć i myśleli, że ja też tyle mam.

[bartekk]

Brzmi trochę jak materiał na pierwszy 1000 km w ramach KMT, hehe.
11. edycja - 1011 km.

Nie wiem czy w przyszłym roku pojadę, bo w 2025 jest pełna pętla MRDP. Wmawiam sobie, że jestem w stanie podjąć to wyzwanie, hehe.

[podjazdy]

To prawda, Podhale jak dla mnie najkoszmarniejszy rejon do jazdy rowerem. Muszę jednak przyznać, że nie wszędzie po Polsce jeździłem
Nie dość, że brak infrastruktury rowerowej to rowerzyści dla kierowców są niewidoczni. Wyprzedzanie na żyletę itp to codzienność. Żadne moje rowerowe 13 kilometrów jak te z Białki do Nowego Targu nie były tak naszpikowane epitetami i życzeniami najgorszego dla kierowców z mojej strony.
Nie lepiej było na odcinku od Jabłonki do Czarnego Dunajca, gdzie w gęstej mgle kierowcy jechali jakby mieli 7 żyć i myśleli, że ja też tyle mam.

Na takich kierowców mam modlitwę:

Dobry Jezu, a nasz Panie!
Daj im rychłe spoczywanie!

Jezu, któryś za nas cierpiał rany,
spraw im pogrzeb szybko, Panie!

Niech im ziemia twardą będzie,
a rów przydrożny dostatecznie głęboki!

Wieczny odpoczynek racz im dać Panie,
jak najszybciej.

[sierra]

To prawda, Podhale jak dla mnie najkoszmarniejszy rejon do jazdy rowerem. Muszę jednak przyznać, że nie wszędzie po Polsce jeździłem
Nie dość, że brak infrastruktury rowerowej to rowerzyści dla kierowców są niewidoczni. Wyprzedzanie na żyletę itp to codzienność. Żadne moje rowerowe 13 kilometrów jak te z Białki do Nowego Targu nie były tak naszpikowane epitetami i życzeniami najgorszego dla kierowców z mojej strony.
Nie lepiej było na odcinku od Jabłonki do Czarnego Dunajca, gdzie w gęstej mgle kierowcy jechali jakby mieli 7 żyć i myśleli, że ja też tyle mam.

Na takich kierowców mam modlitwę:

Dobry Jezu, a nasz Panie!
Daj im rychłe spoczywanie!

Jezu, któryś za nas cierpiał rany,
spraw im pogrzeb szybko, Panie!

Niech im ziemia twardą będzie,
a rów przydrożny dostatecznie głęboki!

Wieczny odpoczynek racz im dać Panie,
jak najszybciej.

Kiedyś wypróbowałem inny…
Dogoniłem „kierowcę” i wygłosiłem następującą przemowę:
„Czy zdaje Pan sobie sprawę, że gdybym się przewrócił i połamał (stracił życie), to czy jest Pan świadomy, że poniesie Pan tego konsekwencje.
Siedzi tu Pana żona, dzieci czy nie ma Pan na co (kogo) wydawać pieniędzy? Czy chciałby Pan płacić za moje leczenie?
A co by było jeśli bym zginął.
Musiałby Pan żyć z piętnem mordercy do końca życia.
I co wówczas z Pana rodziną?
Proszę to przemyśleć, zanim znowu Pan zajedzie drogę/spróbuje zepchnąć na pobocze rowerzystę/kolarza.
Życzę miłego dnia i szerokiej drogi

Żartowałem 
Ty #&(^$(*, %^&*(^(*&(*, @%#@$#^ghjj*, … itp. itd.
W tym miejscu proszę wstawić dowolne wyrazy, zwroty, epitety powszechnie uznawane za obelżywe

[podjazdy]

Po pierwsze rzadko kiedy masz okazję dogonić, bo near missy i close calle sprzedają rowerzystom głównie ci, co się spieszą, a po drugie jak nawrzucasz komuś epitetów i trafisz na kogoś nerwowego, to zaraz potem samochodem po prostu cię rozjedzie i nawet jeśli pójdzie siedzieć, to ty też, tyle, że on do pierdla na kilka lat, a ty na wózek inwalidzki dożywotnio. A to musi być bardzo przykre z pełnej sprawności i wypraw rowerowych usiąść na wózku. Zwykle też i robota się sypie, bo rzadko kto ma tak, że tą samą pracę może robić po utracie sprawności.

[sierra]

Po pierwsze rzadko kiedy masz okazję dogonić, bo near missy i close calle sprzedają rowerzystom głównie ci, co się spieszą, a po drugie jak nawrzucasz komuś epitetów i trafisz na kogoś nerwowego, to zaraz potem samochodem po prostu cię rozjedzie i nawet jeśli pójdzie siedzieć, to ty też, tyle, że on do pierdla na kilka lat, a ty na wózek inwalidzki dożywotnio. A to musi być bardzo przykre z pełnej sprawności i wypraw rowerowych usiąść na wózku. Zwykle też i robota się sypie, bo rzadko kto ma tak, że tą samą pracę może robić po utracie sprawności.

Tego akurat dogoniłem i myślę, że "przemowa" dotarła.
Żona, dzieci i ten za kółkiem najpierw zaniemówili, później przeprosili widząc swoją winę.
Rozstaliśmy się życząc sobie miłego dnia.
Oczywiście, jak zauważyłeś nie zawsze to zadziała ale czasem warto spróbować.
I jak słusznie zauważyłeś nie warto "dolewać oliwy do ognia", bo różnie może się to skończyć.
Ostatnio zauważyłem, że machnięcie ręką w geście podziękowania (nie innym) działa cuda.