BBT 2024

[podjazdy]

A jak ktoś zjadł za darmo na punkcie kontrolnym, to afera.

No afera, bo jakbyś przyjechał po takim i akurat twojej porcji by nie było, to byś się wkurzył. Po to jest ustalana liczba osób, żeby oszacować liczbę porcji. Jak nie będziesz tępić darmowej wyżerki, to za chwilę będzie 10% darmozjadów. A za łamanie innych punktów regulaminu powinna być dyskwalifikacja lub kara czasowa. Wziąłeś bidony od koleżanki z samochodu - 2 godziny kary za każdy. A jak się kar nazbiera, że limit czasu przekroczony - sorry, DNF wita.

[MaciekK]

Myślisz, że gdyby nie osiemset osób jadących bez wpisowego, to w Żninie dawali by dwanaście pierogów zamiast trzech?

[podjazdy]

Myślisz, że gdyby nie osiemset osób jadących bez wpisowego, to w Żninie dawali by dwanaście pierogów zamiast trzech?

12 pierogów? A potem 12 godzin snu :-) Żołądek to nie worek bez dna, zostaw trochę miejsca na roztwór z enzymami trawiennymi.

[MaciekK]

Można zaryzykować stwierdzenie, że oszuści uratowali pozostałych od losu gorszego niż głód! Trochę jak tu:

https://youtu.be/DoPnJsxXzTk?si=rfE4c_wbj60k8iYz&t=210

[bartekk]

Kilka słów ode mnie. Udało mi się uzyskać czas 48h21m, a więc zrealizowałem plan minimum i poprawiłem wynik sprzed 2 lat. Nie mam mocnej nogi więc sama jazda zajęła mi więcej czasu niż w 2022. Za to skróciłem przerwy - było ich 5h10m. Mi osobiście bardziej przeszkadzał wiatr niż upał, choć i ten był konkretny.

Trasę mogę ocenić tylko w stosunku do XIII edycji i w sumie ominięcie DK10 było na plus, ten lasek przed Starachowicami faktycznie świetny, ale... jakoś dużo dziurawych odcinków utkwiło mi w pamięci. Przed Żninem, okolice Paryża, dojazd do Łowicza. Szału nie było.

Widzę dużą poprawę wyposażenia PK w stosunku do 2022 roku. Tak jak pisaliście, w zasadzie niczego nie brakowało i to mimo, że startowałem w sobotę i solo (a więc zaledwie 30-40 minut przed pretendentami do wygranej). Fakt, wsunąłbym coś ciepłego w Łańcucie, ale dla mnie i tak na plus, że w tym roku w ogóle miałem tam co zjeść. Tylko punkt mógłby być lepiej oznaczony, bo chwilę mi zajęło zanim się odnalazłem między tymi budynkami.

Dąbrowa Biskupia to rzeczywiście "hit", świetny punkt, bardzo miło wspominam. I też wydałem max. 2 czy 3 dychy w sklepach, w sumie zatrzymałem się tylko w dwóch.

Co do afer, niedozwolonego wsparcia, to ja zwyczajnie tego nie rozumiem. Ludzie mają czasami dziwne podejście. Widziałem na Stravie zapis przejazdu jednego gościa, zatytułowany "Wolin - Ustrzyki w 36h" czy jakoś tak. Kliknąłem, patrzę, elapsed time 44h z hakiem. Okeeeeeej.

Temat BBT w moim przypadku uważam za zamknięty, nie wrócę na ten maraton. Trochę mnie uwiera przekroczenie 2 dób o te 21 minut, hehe, ale jednak wiatr przeszkadzał mocno, nawet w nocy z soboty na niedzielę. Trudno, tak zostaje.

[gkjanek]

Bo ten maraton ma trzy oblicza. Ukończyć w limicie, przejechać poniżej 48 godzin i wisienka na torcie rozmienić 4 z przodu. Mnie zniechce to że niby są punkty a i tak zastanawiasz się czy będzie jedzenia i jakie na punkcie i czy wystarczająco dla Ciebie. Dla ułatwienia zawodnikam. Czemu przed startem nie można podać menu z posiłkami jakie będą na punktach. odpowiedź jest prosta bo krytyka by spadła na organizatorów już przed startem. A tak przy dużym zmęczeniu małe jak i duze błędy są wybaczne. I tak co 2 lata wielkie nadzieję na zmiany. A zmiany są ale w ślimaczy tempie.

[PiotrekG]

Chwila czasu minęła od startu, a zanim wszystko zapomnę, spisuję i zostawiam tutaj swoją relację z tegorocznej edycji BBT

Dzień 0

(Kliknij, by pokazać/ukryć)

Wczesnym piątkowym popołudniem docieram koleją do Wolina - miasta startu wyścigu. Pierwszy widok po odjeździe pociągu to rozkopana DK3 i sznur aut wlokący się po niej - jazda w takich warunkach od Świnoujścia z pewnością byłaby niekomfortowa, także w pełni rozumiem decyzję organizatorów o zmianie lokalizacji startu. Mam sporo czasu do startu, ale obowiązków też jest kilka - upolować zakupy na obiad i śniadanie, rozpoznać pierwsze kilometry trasy, zaplanować bagaż i przepaki, wreszcie pojechać dłuższy kawałek coby nieco rozbudzić nogę po ośmiogodzinnym siedzeniu w pociągu. Właśnie w trakcie takiej przejażdżki zastaję zamknięty most w Wolinie. Okazuje się, że jest to most zdecydowanie specjalny - obrotowy, zamykany dla ruchu kołowego o wybranych godzinach - wg zapytanego lokalsa o 10 i 16. Startowałem o 9:40, zatem nie powinno mnie ten problem dotyczyć, niemniej układam sobie w głowie plan awaryjny, żeby nie kiblować przy moście dobrych 20 minut. Koło 18 udaje się wszystko załatwić, ostatnie godziny przed snem mijają pod znakiem piwka zero, rozmowach z pozostałymi zawodnikami oraz obserwowaniu pierwszych zawodników, którzy pomknęli w ciemną noc.

Dzień 1

(Kliknij, by pokazać/ukryć)

W sobotę budzę się chwilę przed ósmą. Startując dopiero o 9:40, mam komfort jeszcze nieco pospać oraz zjeść śniadanie na spokojnie. Pakuję się, smaruję Kolastyną, sprawdzam zawartość przepaków i ruszam na start. Tam czas płynie już szybko, ostatnie siku, żelik, zbijanie piątek ze znajomymi i odbieranie trackera. Z minutowym opóźnieniem ruszamy w trasę. Przejazd przez miasto pokonujemy w grupie, natomiast w Recławiu już się dzielimy i po pięciu kilometrach jedziemy, jak to przystało na solistów, w solidnych odstępach. Przez pierwsze 10km mierzymy się z mocnym południowym wiatrem, który będzie nam towarzyszył przez kolejne półtorej doby. Kawałek za terenem zabudowanym trafiamy na pierwszy wypadek - jeden z zawodnik leży na poboczu, z głową przykrytą kocem. Przy nim zaparkowane dwa auta, a także dwa motocykle policyjne - nieco przygnębiający był to widok, wybił mnie z wyścigowego mindsetu na dłuższą chwilę. W Jarszewku odbijamy w las lokalną drogą, która wg organizatora miała być nieco gorszej jakości. Faktycznie, w nocy nie chciałbym nią jechać, za to w ciągu dnia nie było tak źle. Omijając kolejne dziury, doganiam zawodników startujących wcześniej - w ogólności późny start był bardzo korzystny dla mnie, bo pozwalał co chwila mieć przed sobą do gonienia zajączka w postaci zawodników. Tym sposobem dojeżdżam do pierwszego punktu w Płotach. Formalnie przejeżdżam tylko przy bufecie i lecę dalej. Na długich prostych do Łobezu i Drawska wiatr już pięknie operuje, a dodatkowo słońce zaczyna smażyć wszystkich nieprzebywających w cieniu. Na ten wyścig zaopatrzyłem się w dwulitrowy plecak z bukłakiem w celu zminimalizowania postojów na tankowanie. Mając łącznie 4 litry picia na pokładzie, planowałem dopiero w Pile się zatrzymać, niestety już za Mirosławcem wszystkie moje źródełka powysychały. Oczywiście w Drawsku również nie tankowałem, wobec czego musiałem samodzielnie poszukać sobie sklepu, bowiem do Piły było jeszcze z 50km. W Hankach takowy sklep się pojawia i nawet nie jestem jedynym, który się tam zatrzymał. Szybko uzupełniam bukłak i po kilku minutach jestem ponownie w trasie. Odkrywam przy okazji kolejną zaletę plecaczka - picie utrzymuje swoją temperaturę, jedyna część, która się nagrzewa to jest ta w rurce dodając do tego sól, znacznie łatwiej zarządza się swoim pragnieniem. Na punkt w Pile zajeżdżam slalomem po ścieżkach rowerowych, których w mieście było dość sporo. Tutaj podają makaron, ale ponownie decyduję tylko zatankować, a konkretny posiłek zjeść dopiero w Żninie. Kawałek za Piłą przekraczamy Noteć, tracąc kilkadziesiąt metrów wysokości. Poznaję most na rzece, jechałem nim zbierając okoliczne gminy. Przed i za Margoninem pojawiają się przy drodze znaki zakazu jazdy rowerem - choć wiem, z jaką miłością ten znak jest stawiany w Wielkopolsce i jak bez sensu jest jego umiejscowienie, zaczynam się zastanawiać, czy wyścig faktycznie powinien prowadzić takimi drogami. Szczęśliwie kierowcy akceptują moją obecność na drodze, agresji drogowej z tego tytułu nie stwierdzono. Na pograniczu województw doganiają mnie wreszcie kandydaci do podium solo: Witek Kania oraz Bogdan. Zamieniamy parę słów, cieszymy się na ochłodzenie w nocy i potencjalnie lżejszy wiatr. W Żninie baluję dłuższą chwilę - przebieram się na noc (nieco za wcześnie, ale wiedziałem, że prędko nie będę stawać), zjadam 3 pierogi, odbieram przepak, dystrybuuję po kieszeniach żele, żelki, paluszki i inne nadane smakołyki. W tym miejscu warto wspomnieć, że nienadanie podsiodłówki z ciuchami na PK1 oceniam jako swój błąd taktyczny - ani razu tam nie zajrzałem, a dodatkowe dwa kilo z pewnością nie ułatwiało walki na licznych podjazdach w zachodniopomorskim. Dobre pół godziny tutaj siedziałem, ale w zasadzie byłem gotowy na przejechanie nocy bez przerwy. Tranzyt przez Barcin, Inowrocław przebiega gładko. Na punkcie w Dąbrowie Biskupiej robię tylko kółeczko na parkingu i jadę dalej, choć podobno bufet był tutaj przyzwoity. Do Kowala prowadzą długie i brutalne proste, na których nic się nie dzieje. Być może z tego powodu zwracam uwagę na ruch aut, który był całkiem spory jak na porę dnia. Co więcej, zaczynam zauważać, że część aut mnie wyprzedza, a następnie kilka kilometrów później nawraca. Rodzi to myśl, że może organizator pilnuje, czy w nocy wszyscy grzecznie jadą tak jak by to z trackingu wynikało - czy tak faktycznie było - nie wiem. Na pewno urozmaiciło mi to drogę do kolejnego punktu w Kowalu, na którym spędzam całą minutę, wiedząc, że w Łowiczu czeka mnie większy posiłek. Wjeżdżam w fragment mazowieckiego, lasów jest sporo, temperatura nieco siada, ale ogólnie jedzie się dobrze, asfalty w zasadzie bez zarzutu. Dopiero wjazd w łódzkie przynosi nieco dziur, ale również brzask i poczucie kolejnego dnia. Na punkt w Łowiczu wtaczam się chwilę przed 5. Wita mnie porcja makaronu z mięsem, którą przyjmuję bez namysłu. Ma to swoje konsekwencje - po takim posiłku chce się spać. Stwierdzam, że nie ma co się męczyć i faktycznie decyduję się na drzemkę. Poprawiam jeszcze batonem, biorę tabletkę kofeiny i zasypiam na 15 minut na parkiecie sali gimnastycznej.

Dzień 2

(Kliknij, by pokazać/ukryć)

Czy to był prawdziwy sen, nie wiem, na pewno udało się nieco zrestartować organizm. Na dźwięk budzika szybko się podrywam i mając wszystko gotowe, ruszam w trasę. W międzyczasie zrobiło się już jasno, można zgasić lampki. Za Łowiczem ponownie pojawiają się hopeczki, w pierwszych promieniach słońca zaczynam się nieco gotować mając na sobie nocne ciuchy. W końcu robię przerwę na przystanku, reorganizuję bufet, ciuchy, podpinam powerbank pod sprzęty. Zapowiada się kolejny gorący dzień z podobnie wiejącym wiatrem. Odcinek do Opoczna dłuży się niesamowicie. Wiatr się zdążył ukonstytuować, słońce również praży ze zdwojoną siłą. Dokładnie po 24 godzinach od startu wchodzę na punkt w Opocznie, to jest po 611km. Wynik obiektywnie przyzwoity, ale zmęczenie wiatrem i słońcem jest na tyle duże, że nie odbieram tego jako sukces. Ponadto przypadkiem na trackingu widzę, że w solo jestem w drugiej dziesiątce, co totalnie psuje pogląd na mój wysiłek i ambicję. Bez pośpiechu podjadam arbuza, tankuję i postanawiam jechać stylem ‘byle do mety’. Zaraz za Opocznem pojawiają się Końskie, a potem Stąporków z kaloryferem, który tego dnia musiał być włączony. Są też pierwsze większe góreczki, które traktuję jako miły przerywnik, choć poważnie mnie spowalniają. Na dojeździe do Starachowic przygrzewa już solidnie, aglomeracja mimo lasu dookoła nie chroni zbytnio przed słońcem. Na punkt dojeżdżam zalany potem i kremem do opalania. Temperatura wyrządza jakąś szkodę na moim umyśle, bo mając 80km do Sandomierza (następny punkt kontrolny) leję wodę i izotonik tylko do bukłaka. Picie oczywiście kończy się już po 40 kilometrach, zmuszając mnie do postoju w Dino w Opatowie. Ponownie tankując, korzystam z klimatyzowanego sklepu i siadam pod paletą ze zniczami na dłuższą chwilę. Uczucie chłodu przyjemnie rozchodzi się po ciele. Niestety zakupiona cola szybko się kończy, motywując mnie do dalszej, prostej drogi - do DPK w Sandomierzu prowadziła piękna prosta krajówka. Dodatkowo, powoli wiatr zaczął się obracać delikatnie pomagając w jeździe. Dokładając do tego więcej zjazdów w dół niż podjazdów w górę, tranzyt wychodzi dość zgrabnie. Na punkcie porywam swój przepak, ponownie dzielę żele po kieszeniach, zostawiam na stole paluszki, których już nie mam jak wziąć (i to też trochę błąd, bowiem do samego końca nie zjem już nic słonego, a każdy kolejny żel dla żołądka to spora próba cierpliwości). Dynamicznie włączam się do ruchu na krajówce i jeszcze dynamiczniej zjeżdżam z mostu przekroczywszy Wisłę. Ponownie powoli dzień się kończy, na szczęście do mety tylko 240km. Podkarpackie wita mnie poligonami i lasem z milionem muszek. Jest to dość monotonny krajobraz, na 20 minut załączam muzykę z telefonu. Orientuję się też, że stawka się solidnie przerzedziła - jadę długie kilometry nie widząc żadnego z zawodników na horyzoncie. W Raniżowie zapada zmrok - ponownie odpalam lampki. Na dojeździe do Łańcuta łapie mnie grupka z open, spotykamy się na zamkniętym przejeździe kolejowym. Dwie hopeczki w samym Łańcucie i zajeżdżam na punkt kontrolny. Tam miła niespodzianka - pierwsze spotkanie z kibicami kumpel, który tutaj mieszka chciał mnie odwiedzić na punkcie, ale musiał szybciej uciekać do obowiązków, więc wysłał swoich rodziców. W przemiłej atmosferze kończę jeść bułkę słodką, ubierać się na noc, tankować picie i pakować torbę. Chwilę przed 22 ruszam w ciemną noc. Zostaje mi 140km do mety, szacuję, że w 7 godzin się wyrobię. Za Kańczugą pierwsza większa przełęcz, w świetle lampki ledwo widzę dwa jeże, które rozmawiają sobie o jeżowych sprawach na środku drogi. Zjeżdżam do Nienadowej, przekraczam San. Doliną Stopnicy jadę w kierunku Birczy, teren faluje góra dół. Noc zapadła solidna, księżyc porządnie świeci ponad wzgórzami. Kwadrans po północy trafiam na punkt w Birczy. Piję pepsi na przełamanie smaku i ruszam dalej, widząc, że grupka open również się zbiera. Mniej lub bardziej razem pokonujemy spory podjazd, a następnie zjazd. Po dojechaniu do drogi wojewódzkiej 896 temperatura siada o dobre 10 stopni. Od potoków i łąk ciągnie chłód, którego przez ostatnie dwa dni tak bardzo brakowało. Pamiętając, że na punkcie w Birczy widziałem człowieka, z którym startowałem w grupie, decyduję się podkręcić tempo. Urywam openowców, których puściłem wcześniej przodem i lecę w dół do Krościenka. Cała dolina jest zasnuta mgłą, jest dość klimatycznie. Do Ustrzyk Dolnych nadal jadę sam, widząc tylko w oddali czyjeś lampki. Nie zjeżdżam na punkt, mając wciąż sporo picia i żeli. Ostatni podjazd wyścigu, do Lutowisk, również pamiętałem z gminek, i również teraz pieruńsko się dłużył. Strome fragmenty wyciskałem na stojąco, choć kolana nie były zbyt szczęśliwe z tego powodu. Na ostatnim kilometrze podjazdu dogoniła mnie Paulina Gajos, jedzie na tyle mocno, że odpuszczam pościg. Zjazd w dół dość szybki, od mgły parują okulary, więc staram się nie szarżować. W Procisnych zostaje mi 15km do mety i jakieś 100 metrów do góry w otoczeniu gór, mgieł i chłodu wyzierającego z potoków. Załączam muzykę i próbuję gonić Paulinę. W rytm muzyki jedzie się bardzo dobrze, kilometry szybko giną, doganiam nawet kilku solistów, których się tutaj nie spodziewałem. Finalnie, kwadrans po czwartej wjeżdżam na metę. Dowiaduję się, że mam całkiem przyzwoite miejsce, że niewiele ludzi jak dotąd dojechało. Trochę złośliwie, a trochę nie dowierzając, przekomarzam się z obsługą mety. Odbieram medal, bagaż i uciekam do sali z jedzeniem - niestety podawany był bigos, którego za wiele nie zjadłem.

Czas 42h36m dawał w tym roku 7. miejsce SOLO i 11 w klasyfikacji generalnej. Jak na tak brutalne warunki, wynik jest więcej niż zadowalający. Mam świadomość kilku błędów taktycznych, które popełniłem, niemniej przebić 40 godzin raczej by mi się nie udało. Organizacyjnie imprezę oceniam pozytywnie, trasa dobra, choć nie wybitna, jedzenia na punktach tyle, ile potrzebowałem. Na pewno pojawię się na jeszcze jednej edycji celem poprawienia czasu

Aktywność na stravie:
https://www.strava.com/activities/12243338364

[bonawentura]

Ekipo, ogarniacie za co Krzysiek Fechner dostał karę czasową?

[Damian]

Ekipo, ogarniacie za co Krzysiek Fechner dostał karę czasową?

A to ciekawe. On się nie bił o wysokie miejsce w klasyfikacji - raczej promował swoje miasto i rowery miejskie.

[apryjom]

Ekipo, ogarniacie za co Krzysiek Fechner dostał karę czasową?

Za brak kasku w czasie jazdy. Generalnie nie zbyt się z tym krył bo podobno wjechał nawet na metę bez kasku. Słyszałem, że groziła mu za to nawet pełna dyskwalifikacja, ale org się za nim ujął.

[gkjanek]

A kary dali tym którzy jechali w kategorii pół sport ?. Lub innych nie określonych kategoriach bo łamanie regulaminu słyszałem ze było w tej edycji. Lepiej za pierdoły ktore nie wyparzają wyniku sportowego dawać kary.