Jezyki obce na wyprawach

[hindiana]

Zakładam nowy watek 'Języki obce na wyprawach', w tym samym dziale aby łatwo było szukać Proszę, kontynuujmy dyskusje na ten temat właśnie tam. Nie przenoszę już istniejących wpisów, bo kiedyś to zrobiłam i tak namieszałam, ze rysiama słusznie do dzisiaj się do mnie nie odzywa

[hindiana]

Niektórzy uważają, ze do podroży przez cały globus wystarczy angielski i dobre mięśnie rak. Inni przed każdym wyjazdem za granice przygotowują mini-rozmówki lokalne, aby łatwiej można było dogadać się z tubylcami. Czy jadąc na Rumunie znaliście przynajmniej 'dzień dobry' po rumuńsku? Czy kupiliście słownik - podstawy mandaryńskiego, planując Chiny?

[martwawiewiórka]

Miałam kolegę, który podróżował jako młody chłopak po całej Europie stopem. Nie znał nawet angielskiego, ale nawiązywał bez problemu znajomości i doskonale sobie radził.

Jak jechałam do Rumunii, znałam trochę więcej niż dzień dobry, planując Bałkany poszłyśmy z koleżanką na całość, dokształcając się z serbskiego u pewnej korepetytorki.

Zależy jaki typ podróżowania się planuje. Niektórych nie interesuje życie lokalsów za bardzo i tym bardziej bratanie się z nimi, a raczej przełęcze, kilometry, widoki i inne takie. Nie potrzebują więc języka.

Planując Chiny raczej poszukałabym w internecie jakiś lekcji audio, żeby spróbować opanować podstawowe zwroty, a słownikiem nie zawracałabym sobie chyba głowy, ale nie mam pojęcia o chińskich realiach...

[Natalia]

My do tej pory zawsze w ekipie mieliśmy Tomka-poliglotę władającego biegle angielskim, francuskim, niemieckim, włoskim i trochę hiszpańskim i rumuńskim, więc siłą rzeczy nie mieliśmy do tej pory problemów. Nie ma to jak ustawić się i właściwie dobrać grupę A jeśli nie Tomek to każdy z nas te dwa jakieś obce języki, lepiej bądź gorzej zna, na tyle żeby się dogadać, więc zawsze na kogoś padało lub razem się dopełnialiśmy. Natomiast w Turcji idealnie sprawdziły się gazety (jako notatki do rysuneczków) i ręce Aż sama się dziwię o czym my "rozmawialiśmy" z tymi ludźmi przez parę godzin...
Acha i nauczyłam się jednego. Jadąc do jakiegoś obcego kraju w którym jest bardzo mała szansa żeby ludzie często władali jakimś językiem obcym (tu przychodzi mi do głowy np Rumunia czy Turcja z moich podróży) na pewno przygotuje sobie jakieś podstawowe słówka w miejscowym języku, typu: dziękuje, do widzenia itd. Może to niewiele, porozumieć się za bardzo nie pomoże, ale jednak miło powiedzieć komuś w jego języku np dziękuje za możliwość spania na jego polu Trochę wysiłku, ale myślę że miejscowi zwykle to doceniają
Jeśli chodzi o jakieś inne wyrażenia, typu: ile to kosztuje, jak dojadę itd. to myślę, ze jeśli nie dogadam sie po angielsku czy w moim wypadku francusku, to zawsze takie rzeczy można wyrazić na migi, więc ich nauka to nie jest dla mnie jakiś priorytet.

[Janek]

Jadąc do jakiegoś obcego kraju w którym jest bardzo mała szansa żeby ludzie często władali jakimś językiem obcym (tu przychodzi mi do głowy np Rumunia

Z tego co pamiętam w Rumunii bardzo dużo młodych ludzi w miasteczkach mówi całkiem znośnie po angielsku. Poziom nauki tego języka w Rumunii porównałbym do Polski.

Za to w Andaluzji po angielsku mówią tylko Anglicy.
"Terra Espana, No English" - usłyszałem kiedyś w Madrycie od taksówkarza

[Natalia]

Z tego co pamiętam w Rumunii bardzo dużo młodych ludzi w miasteczkach mówi całkiem znośnie po angielsku. Poziom nauki tego języka w Rumunii porównałbym do Polski.

Ok, może i tak, nie zaprzeczę. Mam koleżankę, która była tam na Erazmusie i opowiadała, że większość naszych rówieśników mówi dobrze po angielsku. My natomiast jeździliśmy głównie przez jakieś wsie, kontakt mieliśmy zwykle z osobami starszymi niż młodzież i.... no nie pamiętam ani jednego przypadku, żeby ktoś mówił po angielsku.

To samo będzie z francuską wsią, tam też są głównie ludzie starsi, nie mówiący po angielsku, a nawet jeśli mówią to niepewnie i jedno zdanie po francusku od razu wywołuje uśmiech i otwiera bramy do ogrodów, żeby rozbić namiot.

[kamil83]

Chciałbym też być takim poliglotą, to się naprawdę przydaje. W Niemczech gorzej traktuje się ludzi nie mówiących w ich języku. Często Niemcy nie chcą nawet się wysilać do rozmowy po angielsku. Można powiedzieć, że to dziwne, ale przynajmniej szanują swój język, a nie to co Polacy. U nas co drugi bilbord zawiera mnóstwo anglojęzycznych słów. Ktoś by mógł powiedzieć, że język ewouluje. Może i tak, ale dla mnie jest to zwykłe wstydzenie się swojej kultury. Przykre.

[furman]

Ja sobie wydrukowałem mini słowniczek, nauczyłem się też kilkanaście podstawowych zwrotów. Moim zdaniem opłaca się. Tubylcy bardzo dobrze reagują słysząc nawet nieudolne próby rozmowy w ich języku. W

[EASYRIDER77]

do tej Rumunii jedziecie z córką?

[Pustelnik]

Niemcy nie chcą nawet się wysilać do rozmowy po angielsku

Masz na myśli NRD? Bo w Bonn, Kolonii jak pytałem o drogę łamaną angielszczyzną, to każdy bardzo się starał mi pomóc. Pierwsza osoba jaką zapytałem o drogę znała język polski a nie była Polakiem.  

[jarma]

Kamil - akurat w niemieckim właśnie jest mnóstwo zapożyczeń z angielskiego w codziennym użyciu (moje ostatnio ulubione to interviewen), niektóre anglicyzmy nie istnieją nawet po angielsku - np. Handy

[hindiana]

do tej Rumunii jedziecie z córką?

Tak. Pierwsza naprawdę długa wyprawa Marysi A gdzie wy wyruszacie?

Co do Niemiec, to mam zupełnie inne doświadczenia, a byłam w kilku rożnych miastach i zawsze Niemcy chętnie i całkiem płynnie mówili po angielsku. W liceum i na studiach byłam tez na wymianach i nie pamiętam ani jednej osoby, która nie 'spikalaby'.
We Francji zupełnie inaczej...
Na wschodzie bez szans, ale sum przy odnawianiu kontaktów z białoruską częścią rodziny odkrył kuzynkę, która studiuje na uniwersytecie w Mińsku francuski i angielski - byliśmy pod wrażeniem!
My dysponujemy w swoim zespole angielskim, niemieckim (mocno zapomnianym i dawno nieodkurzanym niestety), poza tym sum mówi świetnie po rosyjsku (płynie w nim wschodnia krew w końcu). Jako niszowe ciekawostki mamy podstawy łaciny (hehe, komu i po co? nigdy nie wiadomo) i irlandzkiego (Marysia, od trzech lat codziennie godzina Gaelic w szkole ).
Ale mały słowniczek rumuńskiego zaczęłam sobie tworzyć, przy czym nie ograniczam sie do spisania potrzebnych zwrotów, ale mam takiego 9-letniego chłopca z Rumunii w szkole, który z wielkim przejęciem pomaga mi zbliżyć sie do prawidłowej wymowy. Jest fajnie

[Giovanni]

1.O rany!

(Marysia, od trzech lat codziennie godzina Gaelic w szkole )

Wy ją do tego zmuszacie czy szkoła?
2.

Czy jadąc na Rumunie znaliście przynajmniej 'dzień dobry' po rumuńsku?

W Rumunii dużo osób mówi po angielski, nie tylko młodych a jak nie to bardzo łatwo idzie dogadać się na migi. Rumunii są niezwykle komunikatywni.

[vooy.maciej]

Jeśli się chce porozumieć po rumuńsku to fajnie jest znać francuski/włoski, a wiele słów podstawowych jest zapożyczonych ze słowiańskich języków i  przy odrobinie chęci coś tam zrozumieć idzie

młodzi mówią po angielsku jak u nas, a i miejscami sporo starszych osób rozumie niemiecki (nie licząc nawet niemieckich regionów)

Rumunia to fajny kraj

[usulovski]

Marysia, od trzech lat codziennie godzina Gaelic w szkole )

Wy ją do tego zmuszacie czy szkoła?

Hindiana chyba przeoczyła Twoje pytanie, więc pozwolę sobie odpowiedzieć za nią. Nie wiem jak jest w przypadku Marysi (myślałem, że jest w wieku przedszkolnym), ale nauka irlandzkiego jest obowiązkowa w szkole, podobnie jak nauka języka polskiego w Polsce. Inna sprawa, że Irlandczycy to naród mało pojętny i większość dorosłych nie zna nawet kilku słów (poza przekleństwami rzecz jasna), a w szkołach po gaelicku często najlepiej mówią dzieci emigrantów.

młodzi mówią po angielsku jak u nas, a i miejscami sporo starszych osób rozumie niemiecki (nie licząc nawet niemieckich regionów)

Masz na myśli regiony na Opolszczyźnie?