Zimowe planowanie letniej wyprawy

[aard]

Ja biorę mapę i patrzę na najwyższe przełęcze a reszta układa się sama Podejrzewam, że to całkiem popularny sposób

Może tak być. Ja biorę bazę BIGów danego rejonu i łączę jej punkty w możliwie sensowną linię Tą metodą zaraziłem też Daniela

[transatlantyk]

Tą metodą zaraziłem też Daniela

Chyba nie tylko Daniela Podobnie powstała trasa naszej wyprawy w Alpy 2010 Doszedł jednak motyw pokonania całych Alp.

A jeśli chodzi o zimowe planowanie - przepiękne zajęcie. Od dziecka uwielbiałem podróże "palcem po mapie". To nawet nie jest ważne, czy uda się to później w czyn wprowadzić.

[Daniel]

Potwierdzam, jestem całkowicie zarażony 

[Bu]

Ja mam dzisijeszy dzień jakiś nienormalnie "planowany". Cały czas siedzę i planuję. Miejscowości, notatki, pomysły na przyszłość i no i wasze relacje, którymi się inspiruję  .
 
Też uważam, że bez sensu jest mieć wszystko dopięte na ostatni guzik. To doda tylko niepotrzebnych rozczarowań i stresu. Bo na takiej wyprawie najfajniejsze jest właśnie to ( dla mnie) że nic mnie nie ogranicza, ja decyduję gdzie chcę spać, czy chcę jechać jeszcze 20 kilometrów czy nie. Czy w ogóle położyć się na trawie i nie ruszać tyłka, bo akurat świeci słońce i akurat tak mi się chce .               
Raczej nie przejmuje się takimi rzeczami jak skanseny, cerkwie i zabytki architektoniczne, ale może to dlatego, że jestem odrobinę mizantropem i czasami nie przepadam za cywilizacją. Lepiej jest spojrzeć na jakieś wzniesienia po drodze i punkty widokowe i rzeki i łąki...
 
JA CHCĘ WIOSNY.
A jak nie przyjdzie jutro to będę jeździć w mrozie 
 
 

[aard]

A jak nie przyjdzie jutro to będę jeździć w mrozie 

Znaczy, dziś ruszasz z Pabianic na rower?

[Bu]

chyba na to wyszło 
 
 

[Księgowy]

Bu - taki urok zimy, że sporo palcem po mapie się jeździ. To zdrowy nawyk. I pobudza wydzielanie "cyklo-endorfin" Czyli rowerowych hormonów radości.

[Robert]

JA CHCĘ WIOSNY.
A jak nie przyjdzie jutro to będę jeździć w mrozie

i? 

Ja dziś spojrzałem za okno i zobaczyłem że jest pięknie - Słonko świeci, śniegu nie ma, sucho... no prawie Wiosna, tylko temperatura nie ta 

[manRo]

Też uważam, że bez sensu jest mieć wszystko dopięte na ostatni guzik. To doda tylko niepotrzebnych rozczarowań i stresu. Bo na takiej wyprawie najfajniejsze jest właśnie to ( dla mnie) że nic mnie nie ogranicza, ja decyduję gdzie chcę spać, czy chcę jechać jeszcze 20 kilometrów czy nie. Czy w ogóle położyć się na trawie i nie ruszać tyłka, bo akurat świeci słońce i akurat tak mi się chce .               

To trochę nie tak. Nie wszędzie miejsce na nocleg znajduje się wtedy, gdy ma się ochotę na koniec jazdy. Tak można jechać w Norwegii czy Szwecji ale nie w krajach mocno zurbanizowanych jak Holandia, Francja czy Włochy. We wspomnianej Holandii nocleg na dziko jest praktycznie niemożliwy. We Francji i Włoszech da się, ale trzeba za miejscem rozglądać się dużo wcześniej. Zmierzch tam zapada szybko i można być zaskoczonym przez ciemności. Dlatego ewentualne miejsca noclegu lepiej mieć zaplanowane wcześniej, zwłaszcza gdy koniec etapu ma wypaść w wielkim mieście albo jego pobliżu.
Wielodniowa wyprawa wymaga też pewnej dyscypliny. Ty większej im mniej czasu ma się na taką wyprawę. Leżenie w trawie gdy świeci słońce jest przyjemne, ale może skutkować tym, że potem zabraknie czasu na zobaczenie czegoś naprawdę ciekawego. A przecież jedzie się po to aby jak najwięcej zobaczyć. I niekoniecznie łąk, rzek i wzniesień.

[Marta]

A przecież jedzie się po to aby jak najwięcej zobaczyć. I niekoniecznie łąk, rzek i wzniesień.

I tak  i nie
Kazdy ma inne priorytety;)

Mnie w ostatnich latach wlasnie brakuje takiegos jakiegos spokojnego i leniwego wypoczynku;)
Gdziekolwiek jade to wszystko szybko szybko, bo nie ma czasu, bo jeszcze tyle do zobaczenia. Niby fajnie zobaczyc duzo, ale z drugiej strony nie ma czasu na kontemplacje zwiedzanych miejsc, cokolwiek to jest czy zabytkowy kosciol czy urokliwe pagorki.

[Bu]

Też uważam, że bez sensu jest mieć wszystko dopięte na ostatni guzik. To doda tylko niepotrzebnych rozczarowań i stresu. Bo na takiej wyprawie najfajniejsze jest właśnie to ( dla mnie) że nic mnie nie ogranicza, ja decyduję gdzie chcę spać, czy chcę jechać jeszcze 20 kilometrów czy nie. Czy w ogóle położyć się na trawie i nie ruszać tyłka, bo akurat świeci słońce i akurat tak mi się chce .               

To trochę nie tak. Nie wszędzie miejsce na nocleg znajduje się wtedy, gdy ma się ochotę na koniec jazdy. Tak można jechać w Norwegii czy Szwecji ale nie w krajach mocno zurbanizowanych jak Holandia, Francja czy Włochy. We wspomnianej Holandii nocleg na dziko jest praktycznie niemożliwy. We Francji i Włoszech da się, ale trzeba za miejscem rozglądać się dużo wcześniej. Zmierzch tam zapada szybko i można być zaskoczonym przez ciemności. Dlatego ewentualne miejsca noclegu lepiej mieć zaplanowane wcześniej, zwłaszcza gdy koniec etapu ma wypaść w wielkim mieście albo jego pobliżu.
Wielodniowa wyprawa wymaga też pewnej dyscypliny. Ty większej im mniej czasu ma się na taką wyprawę. Leżenie w trawie gdy świeci słońce jest przyjemne, ale może skutkować tym, że potem zabraknie czasu na zobaczenie czegoś naprawdę ciekawego. A przecież jedzie się po to aby jak najwięcej zobaczyć. I niekoniecznie łąk, rzek i wzniesień.

Och! W ogóle się z Tobą nie zgadzam. Już na codzień mam dosyć w życia w tym świecie konsumpcji. Ludzie chodzą do pracy, której nienawidzę by potem kupić sobie coś, czego tak naprawdę wcale nie potrzebują. Po obejrzeniu filmu Fight Club i kilku w podobnych kategoriach, jeszcze bardziej upewniam się w swoim przekonaniu, że nie ma żadnego sensu biec po coś, co POWINNO się było, lub CO WARTO. Nie możesz pisać, po co się jeździ. Wszyscy jeżdzą po coś innego. Uważam, że nie dostrzegamy czegoś w drobnostkach. Nie potrafimy cieszyć się z promieni słonecznych. W tym jest problem, może nawet klucz do szczęścia. Ale to oczywiście tylko moje prywatne zdanie.

[transatlantyk]

Ludzie chodzą do pracy, której nienawidzę by potem kupić sobie coś, czego tak naprawdę wcale nie potrzebują

Masz na myśli konkretne jednostki, czy tak ogólnie to piszesz ? I tam ma być nienawidzę, czy 
nienawidzą, bo różnica dość istotna?

[Bu]

bardzo ogólnie

[transatlantyk]

Ja znam ludzi, którzy lubią swą pracę. Sam lubię swoje obecne zajęcie, a bywało że miałem pasjonującą pracę.

[owca]

We wspomnianej Holandii nocleg na dziko jest praktycznie niemożliwy. We Francji i Włoszech da się, ale trzeba za miejscem rozglądać się dużo wcześniej. Zmierzch tam zapada szybko i można być zaskoczonym przez ciemności. Dlatego ewentualne miejsca noclegu lepiej mieć zaplanowane wcześniej, zwłaszcza gdy koniec etapu ma wypaść w wielkim mieście albo jego pobliżu.

Eee tam
Dwa lata temu zrobiliśmy trasę Holandia-Belgia-Francja i "nazad" i wszystkie noclegi (oprócz jednego w Paryżu) były na dziko, bez wcześniejszego planowania.
 A żeby było ciekawiej, to była nas 7 :]
Z tym zmierzchem to też nie do końca tak, byliśmy tam lipiec-sierpień i ciemno robiło się około 23, więc czasu na prawdę dużo.

Ale fakt, była to dla mnie najtrudniejsza "logistycznie" wyprawa, bo trzeba chyba mieć trochę doświadczenia, żeby tam znaleźć "bezpieczny" nocleg.