Idealny partner

[hindiana]

Idealny partner to wiadomo: wysoki, dobrze zbudowany, niebieskie oczy w ciemnej oprawie. To w ramach preselekcji. Schody zaczynają się trochę dalej: czy ma jeździć tak samo, szybciej czy może wolniej? Ma w trakcie jazdy motywować, wpływać na tempo i ilość postojów czy raczej pokornie się dostosować? Czy pownien zamknąć się w swoim hermetycznym pudełku czy jednak pogadać jadac obok? Czy powinien być odmiennej płci czy też milej jest pedałować w systemie homo?
Nie mówię tutaj o przygodnych wycieczkach, jednorazowych, po których można się łatwo otrząsnąć jeśli partner okaze się do niczego. Chodzi mi o  poważny długodystansowy związek, na dwa tygodnie w Austrii albo pół roku w Peru.
Z kim jeździ wam się dobrze, z kim się męczycie? Z kim wiecie na pewno, że nigdy nie dogadalibyście się na wyjeździe?
(I ja naprawde wiem, jakiej odpowiedzi mógłby udzielić  Bitels - i chwała mu za to )

[m+k]

Zarówno w życiu jak i na wyprawie - to po prostu mój mąż

[Freud]

Gosia - zachwalaj zachwalaj - jeszcze przyjadą do ZG i Ci go zabiorą

[magda]

Trzeba się dopasować i tyle. Nie ma reguły, czy ma motywować, czy słuchać tylko i dostosować się. Po trochę wszystkiego. Może słuchać siebie wzajemnie najwięcej ze wszystkiego trzeba. Jak ktoś to potrafi, to wyczuje, czy ma motywować, jechać z tyłu czy odłączyć się na chwilę aby druga osoba pobyła sama.
Poza tym każdy z nas jest inny i każdemu co innego jest ważne.

[Bitels]

(I ja naprawde wiem, jakiej odpowiedzi mógłby udzielić  Bitels - i chwała mu za to )

Dokładnie Hindiana, ale czy chwała mi za to? Nie wiem, bo Bitelsową na rower namówiłem z wielu powodów, również z czystego egoizmu. Ponieważ wiedziałem, że jeżdżąc razem nie będziemy mieli do siebie pretensji, że wolny czas poświęcamy na swoje własne przyjemności, nie interesując się oczekiwaniami drugiej strony.
Namówiłem Bitelsową na rower, również z myślą o Filipie. Mieszkamy w nieciekawej okolicy, z masą niedopitych meneli ciągającymi nogami od picia syfu z różnych met. Po co ma łazić bez celu po okolicy i patrzeć na powszechnie panującą tu patologię? Ania podziela moje zdanie.
A co do idealnego partnera, to myślę, że recepty na to nie ma. Z niewolnika nie ma robotnika i jak ktoś nie chce to na siłę nie ma co namawiać, bo obie strony nie będą z tego zadowolone.
Jak pisała Magda: "trzeba się dopasować [...] Może słuchać siebie wzajemnie najwięcej ze wszystkiego trzeba."
Oczywiście, bardzo chciałbym, abyśmy jeździli więcej, częściej i na dłuższe dystanse. Jednak nie zawsze jest to możliwe z różnych powodów, bo nie tylko rower jest ważny w życiu rodzinnym. Jednak cieszę się w tego co mam.
Myślę, że jeśli partnerzy dogadują się na krótkich wycieczkach, to z czasem dłuższe wyprawy tylko wzmocnią wzajemną przyjemność ze wspólnej jazdy.

[Wedrowni.Ufale]

A ja lubię jeździć z takimi, którzy wysiadają tuż przed momentem, kiedy ja już nie mam siły

A tak poważnie, to zdecydowanie wolę spotykać się z partnerem rowerowym w umówionych punktach niż jechać razem niemal trzymają się za kierownice. Najfajniej by było, jak mówi Bitels jeździć z rodziną, ale rodzina ma też swoje hobby niestety

[Janus]

A tak poważnie, to zdecydowanie wolę spotykać się z partnerem rowerowym w umówionych punktach niż jechać razem niemal trzymają się za kierownice.

Naprawdę? Właśnie nigdy nie mogłam zrozumieć, jak można jeździć w ten sposób Pomija się i zalety jazdy w dwie osoby (jest z kim pogadać w drodze, jest ktoś, kto osłoni od wiatru albo zrobi zdjęcie, no i ktoś, na kim można się wyżyć, jak mamy zły humor ), i zalety jazdy samemu (brak potrzeby dostosowywania trasy czy ogólnego tempa do innych, wolnośc i swoboda, możliwość nagłej zmiany trasy, kiedy najdzie nas ochota czy też zatrzymania się na noc albo skorzystania z zaproszenia gdziekolwiek i kiedykolwiek). Tak przynajmniej zawsze mi się wydawało, nigdy nie przyszło mi do głowy (ani nie miałam potrzeby), żeby tak jechać.

Tak z ciekawości, czy nawet z tytułowym partnerem idealnym wolałabyś jeździć właśnie w taki sposób, jaki opisałaś? Jestem ciekawa, czy wiele osób tak jeździ...

[miki150]

To wynika z czystej ekonomii, po prostu kolega szybciej podjeżdża, ja szybciej zjeżdżam, ktoś tam musi się wysikać albo coś zjeść. Na wzajemne czekanie by się traciło dużo czasu.

Oczywiście jeśli jest możliwość jazdy obok siebie i gadania, no to to jest najlepsze, ale nie zawsze się da. Jak się jedzie jeden za drugim to i tak gadać się za bardzo nie da.

[Marta]

Idealny partnert to taki, ktory motywowalby do jazdy, a na koniec dnia pochwalil jak wspaniale dalam sobie rade na tych trudnych podjazdach 
Jak jednak wiemy idealow nie ma dlatego jezdze sama:)

[Bitels]

Idealny partnert to taki, ktory motywowalby do jazdy, a na koniec dnia pochwalil jak wspaniale dalam sobie rade na tych trudnych podjazdach 
Jak jednak wiemy idealow nie ma dlatego jezdze sama:)

Eee tam Marta. Wiadomo, że ideałów nie ma, ale każdy ma jakieś zalety. Dlatego wierzę, że długo jeździć sama nie będziesz

[Marta]

No nie wiem, ale ja po prostu nie mam potrzeby jezdzenia w towarzystwie. Tak jak napisala Janus

brak potrzeby dostosowywania trasy czy ogólnego tempa do innych, wolnośc i swoboda, możliwość nagłej zmiany trasy, kiedy najdzie nas ochota czy też zatrzymania się na noc albo skorzystania z zaproszenia gdziekolwiek i kiedykolwiek

[Bitels]

aaa no to insza inszość. Każdy jeździ jak chce Ważne żeby jeździć.

[EASYRIDER77]

taaak, każdy jeździ jak chce.
Ale...
- póki się nie zdarzy, to potem człowiek myśli jak to mógł jeździć sam...

A propo romantycznej randki na rowerach, czy umiecie się całować jadąc na rowerach obok siebie?

[Marta]

nie proponuje, to sie moze zle skonczyc;)
PS. od razu przypomnial mi sie pewien odcinek Simpsonow, w ktorym probowali takich akrobacji:)
PS2 nie sadzisz ze sa lepsze miejsca do calowania niz podczas jazdy na rowerze ??

[EASYRIDER77]

- co do całowania na rowerach: Da się.

- o tak, są oczywiście. Ale jak się da to nie trzeba się zatrzymywać...
a w końcu to forum rowerowe.

Hm, jakie to miejsca... mogą być lepsze do całowania...