Bieszczadzka Majówka 2012 :)

[tequila]

Marta ja to zawsze łykam jak młody Pelikan

Wilk Jak dla mnie jest tam niesamowicie kolorowo. Też byłam tam 2 lata temu o tej samej porze ale było znacznie mniej kolorowo, bardziej rudawo i jeszcze szaro. Myślę, że jeszcze tam wrócę

[anu]

Podkreślam, że nie jest to krytyka, ale takie moje rozważania techniczno-filozoficzne nad odwzorowaniem rzeczywistości.

Przeglądałem kilka albumów z forumowych wycieczek i z zazdrością patrzyłem na namalowany tam świat - kolorowy i nasycony.
Tymczasem moje zdjęcia jakieś takie nijakie i szare - mam jakąś tam lustrzankę, niestety najlichszy obiektyw jaki można do niej zainstalować i wszystko ustawione na zero (nieświadomie).

Podejrzewam, że magiczny kolor i nasycenie można uzyskać w na dwa sposoby. Albo posługując się kompaktem, którego algorytmy są ustawione w ten sposób, że nieco koloryzują rzeczywistość i odpowiadają naszym gustom. Natomiast zawodowcy robią zdjęcia neutralnie,  a potem siedzą nad nimi w programach graficznych i poprawiają mniej lub bardziej subtelnie rzeczywistość.

Ja co prawda zawodowcem nie jestem, ale potrafię przesuwać suwaki i w ten sposób z moich nijakich zdjęć wychodzą obrazy przyciągające wzrok. Ale doskonale pamiętam, to co jeszcze kilkadziesiąt godzin wcześniej widziałem na własne oczy i muszę zdawać sobie sprawę z tego, że takie zdjęcie jest tylko wariacją na temat rzeczywistości, ma z nią coś wspólnego, ale nie jest jej dosłownym zapisem. Jest jednak takie zawahanie - ta trawa nie była przecież taka zielona, a niebo takie niebieskie... Może jednak zostawić je takie jakie były w rzeczywistości, zaakceptować ją taka jaka była, przecież na żywo cieszyła, co z tego, że rozczarowuje nieco na zdjęciu?

To zresztą stary reporterski problem - a zdjęcie obok reportażu pisanego tekstem lub dźwiękiem zalicza się do tego gatunku. Reportaż ma powstać na bazie rzeczywistości, ale zawsze jest w nim trochę literatury. Problem polega na tym, jak ustawić suwak nasycenia pomiędzy często szarą rzeczywistością, a pokusą koloryzowania...?

[Marta]

Nalzey jeszcze tylko wziąść pod uwage ze obiektyw/aparat nie widzi tak jak ludzkie oko;)

[miki150]

A efektowne zdjęcia to nie tylko efekt suwaków w programie, ale też odpowiednia pogoda, pora dnia itp. To jest sposób w jaki to robią zawodowcy.

[Janus]

Nalzey jeszcze tylko wziąść pod uwage ze obiektyw/aparat nie widzi tak jak ludzkie oko;)

Otóż to... Często (przynajmniej mi), zwłaszcza przy kiepskim oświetleniu, zdjęcia wychodzą przymglone, szare - podczas gdy w rzeczywistości kolory są znacznie bardziej nasycone. Albo na przykład aparat nie radzi sobie z doświetleniem ciemnych miejsc, a przepala jasne (np. widoczki w pochmurny dzień - moją znienawidzoną pogodę do robienia zdjęć), z czym nasze oczy nie mają problemu. W takiej sytuacji staram się czasem doprowadzić do tego, żeby kolory na zdjęciu jak najbardziej przypominały te, które pamiętam - ale nic więcej.

Tequila - śliczne zdjęcia! I bardzo fajna wyprawa. Pozazdrościć

[Marta]

Do tego właśnie używa się różnych filtrów np. połówkowych;)

[tequila]

Tak, nigdy nie robię zdjęć w środku dnia. Zazwyczaj jest to wieczór albo poranek. Ustawiam zawsze balans bieli i ISO. Używam też filtra połówkowego i uwierzcie, że za wiele nie robiłam jedynie lekko rozświetlałam, i wyostrzyłam. Gdzieś tam gradiantem przesunęłam. Fakt wiem, że w pewnym momencie zaczynam się za dużo bawić. Przez to też wychodzi nico i jakieś przebajerowane, co też mi się nie podoba. Nawet sama oceniam siebie krytycznie, że mi się moje zdjęcia nie podobają.

[tequila]

Dziękuję Janus

(np. widoczki w pochmurny dzień - moją znienawidzoną pogodę do robienia zdjęć)

Ja nienawidzę chmur jakby zlanych na niebie pieprzem i ma jednolity kolor. Wtedy ze zdjęciem kompletnie nic nie da się zrobić i wychodzi kupa. Wtedy to nawet nie wyciągam aparatu

Nalzey jeszcze tylko wziąść pod uwage ze obiektyw/aparat nie widzi tak jak ludzkie oko;)

I tu się zgodzę  - tutaj trzeba czasem pomyśleć o balansie bieli. Czasem jest tak, że robię zdjęcia w pomieszczeniu i wychodzą żółte, a przecież w rzeczywistości takich nie ma kolorów! Wiec ustawia się w WB na funkcję Światło żarówek, i idealnie wychodzi jak w pomieszczeniu

[globalbus]

hmm, przecież to lustrzanka, robi RAW'y, więc balans bieli można bez jakichkolwiek zaburzeń w obrazie ustawić sobie na luzie siedząc przed dobrze skalibrowanym monitorem.

[tequila]

Wiem, że można...

[Marta]

Trzeba mieć jeszcze skalibrowany monitor 

[Gallicjanin]

...

[anu]

Mnie również te zdjęcia bardzo się podobają. Jak napisałem wcześniej, nie tyle krytykuję ich klimat, który wyciąga coś magicznego z bardziej potocznej zwykle rzeczywistości, ile zadaje sobie pytanie, dlaczego moje nie są takie. Wiem również, że to nie jest kwestia poruszania suwakami w programach graficznych, ale świadomy wybór parametrów ekspozycji itp. Te suwaki, to ewentualny ratunek dla mnie - istotnie, kiedy doda się trochę kontrastu, nasycenia, to te moje szare zdjęcia w potocznym odbiorze mogą być uznane za ciekawsze niż ich pierwowzór. Ja się raczej bardziej zastanawiam, jak bardzo mogę przesunąć owe suwaki nie przekłamując rzeczywistości.

I chyba dochodzę do wniosku, że nie będę niczego ruszał. I tu jest kolejny kłopot. Bo jeśli założę sobie z góry, że będę robił zdjęcia neutralnie, w dodatku założę sobie, że nie będę kadrował w ten sposób, że pokażę ładny widok, a kadr nie obejmie już brzydkiej drogi, domu obok, to również przyjmę jakiś swój świadomy surowy styl, tak samo jak osoby, które świadomie bawią się parametrami ekspozycji, filtrami i usiłują wydobyć ze świata coś cieplejszego itd.  Tam gdzie zaczyna się fotografowanie z założeniem jakiegoś efektu końcowego, zaczyna się zawsze kreacja, a więc kończy się ścisły zapis rzeczywistości i zaczyna się próba zapisu świata wyobrażonego.

Chyba przesadziłem z teoretyzowaniem i wrócę do źródeł - zacznę robić fotografie w technice otworkowej:)

[Janus]

Tam gdzie zaczyna się fotografowanie z założeniem jakiegoś efektu końcowego, zaczyna się zawsze kreacja, a więc kończy się ścisły zapis rzeczywistości i zaczyna się próba zapisu świata wyobrażonego.

A nie na tym polega robienie zdjęć? Nie słyszałam o tym, żeby celem fotografii był ścisły zapis rzeczywistości. Chyba że mówimy np. o zdjęciach jakichś robaków w encyklopedii

[globalbus]

Te suwaki, to ewentualny ratunek

jeśli nie będzie się samemu machać suwaczkami to zostawiasz tą operację algorytmom w aparacie, których efekty są czasem dziwne. To nie analog, jakieś parametry przy przetwarzaniu surowego obrazu muszą zostać nadane.