Harcerze na rowerze

[hindiana]

Tak, wiem i bardzo zazdroszczę. Też mieliśmy to z Sumdetectivem od co najmniej dwóch lat w planie, ale jednak nasz czas jeszcze nie nadszedł. Może kiedyś jakiś nasz mały Zuch się na to porwie, kto wie

[hindiana]

Kolejna porcja rowerowych Zuchów, tym razem połączona ze zdobyciem przeze mnie Woodbadge czyli najwyższego odznaczenia w skautingu. To ważna chwila dla każdego dorosłego harcerza i całej jego rodziny, szczególnie kiedy tak jak my z Arkiem i Marysią, wszyscy są zaangażowani w życie harcerskie. Każdy uczestnik ostatniego etapu zdobywania Woodbadge musiał przygotować projekt o dowolnej tematyce. Wybrałam rowery. Rozpisałam sobie plan na cztery jednostki, zgodnie z zaleceniami. Pierwsze zajęcia o bezpieczeństwie na drodze, troche zabaw typu "traffic lights", potem statystyki czyli to, co dzieciaki uwielbiają - ile samochodów czerwonych, zielonych, czarnych itd przejeżdża koło harcówki, ile rowerów, autobusów, traktorów itp. Kolejne zajecia to prosty instruktaż jak dbac o rower i go naprawiać (udawałam, że mam pojecie), a potem dwa razy wyskoczyliśmy do parku. Najpierw ich przećwiczyłam jak jechać w parach, gęsiego, jak trzymac odległosci tak żeby było bezpiecznie. Glebnęli kilka razy, potem się otrzepali i jechali dalej. Nie wolno było się ścigać w sposób niekontrolowany, więc się ścigali i dwóch zdarło skórę z bioder. Pamiątki z dzieciństwa Ostatnie zajecia, już z moim Woodbadgem dumnie dyndającym na mundurze, zorganizowaliśmy w pięknym, wielkim Corkagh Park, gdzie wykręciliśµy całe 7 kilometrów, odwiedziliśmy rozarium, małą farmę miniaturowych zwierząt, jedna mama- architekt krajobrazu - przeprowadziła świetną zieloną lekcje, a potem zrobiliśmy piknik i wyskoczyliśmy na plac zabaw. Dzięki temu projektowi dwoje dzieci dostało nowe rowery, jedno zaczęło jeżdzić bez podpórek (bo wstyd przez resztą drużyny...), dwójka sie wymieniła sprzętem, bo okazało się, że mają dobre rowery, ale w odwrotnej kombinacji. Plan na przyszły rok: zabrać gdzies starsze drużyny na rowery. Marzy mi się Normandia z całym szlakiem II wojny światowej, najpierw jednak muszę zaliczyć wakacje. Miłego oglądania (galeria skrócona, wielka na naszej stronie www.plscout.com).

https://picasaweb.google.com/110987438138746856764/RowerowyWoodbadge?authuser=0&authkey=Gv1sRgCMeg2dm-qLjJJQ&feat=directlink

[R_och]

Skauting to b.fajna sprawa ( mnie podobał się zwłaszcza za swą kameralność, ale to bardzo stare dzieje . Pozostał y tylko wspomnienia i lilijka 25 drużyny paryskiej😪 )

[cinek]

Gratulacje!
Czy skauci nie jeżdżą na zbyt małych rowerach? Większość siedząc na siodełku może trzymać nogi na ziemi.

[hindiana]

Dziękuję Wielkość rowerów jest całkowicie poza zasiegiem moich wpływów. Aktywności rowerowe są bardzo niewielką częścią naszych harcerskich działań (w całym Szczepie tylko ja czasem coś organizuję), więc cieszę się i uważam za sukces, jeśłi w ogóle ktoś się pojawi w wyznaczonym miejscu i ma porządny jednoślad a nie np hulajnogę (zdarzyło się 3 lata temu dziecku) czy rolki (zdarzyło się w tym roku instuktorce ).

[hindiana]

Skauting to b.fajna sprawa ( mnie podobał się zwłaszcza za swą kameralność, ale to bardzo stare dzieje . Pozostał y tylko wspomnienia i lilijka 25 drużyny paryskiej😪 )

Paryskiej? Byłeś skautem we Francji?

[R_och]

ano byłem ... dawne czasy  . początek lat 90 ciotka zakonnica prowadziła dom Samotnej Matki Polki w Bagneux pod Paryżem i miała świetne kontakty ze skautami, a ja szlifowałem język. Byłem na pięciu obozach super sprawa - szczególnie miło wspominam ten , gdy tratwami spływaliśmy Wezerą.  No i raz zostaliśmy lokalnymi bohaterami złapaliśmy podpalacza. Miło było, ale się skończyło.

[hindiana]

Fantastyczna sprawa, Roch. Chętnie poczytałąbym wiecej o twoich przygodach z tamtego okresu. Ta drużyna jeszcze działa? Rozumiem, że to byli skauci francuscy, nie tak jak my polscy w ramach organizacji innego narodu (jesteśmy ewenementem na skale światową ).

[R_och]

tak to była grupa francuska ... nie wiem czy istnieją czy nie  bardzo mi głupio , ale kontakt się urwał. Tym bardziej, że w tamtym okresie mojego życia ważniejsza była piłka nożna i wieczny konflikt terminów z obozami sportowymi. Z perspektywy czasu nie żałuję, ale wtedy  . 
Udało mi się zwiedzić dużą część Francji i doświadczyć wiele życzliwości i wyrozumiałości.           W sumie było naprawdę ciekawie. To było dobre doświadczenie. 

[cinek]

Wielkość rowerów jest całkowicie poza zasiegiem moich wpływów.

A to oczywiste, że to spraw(k)a rodziców. Ja po prostu jestem przyzwyczajony do widoku dzieci na 'za dużych' rowerach - jeżdżenie pod ramą etc Myślałem, że to po prostu jakiś taki inny zwyczaj na wyspach.

[hindiana]

Hmm ciekawa obserwacja. Być może to trochę specyfika naszej grupy. Emigracja mniej więcej 10-letnia. Rowery na stanie to albo małe dla dzieci albo od razu dla dorosłego do jeżdżenia. To drugie o wiele rzadziaj, niestety. Nie ma bogactwa piwnic, z których wyciąga się sprzęt po starszym bracie żeby go wykończyć. Zauważyłam, że prawie wszystkie Zuchy czyli dzieci w wieku 6-9 lat mają rowery, ale w starszych grupach jest z tym coraz gorzej. Kiedy 2 lata temu organizowałam wyjazd włwsśnie dla 12-15 latków, masa nie miała roweru i musieli pożyczać lub zrezygnować z wycieczki. Wyciągam z tego wniosek, że małym dzieciom kupuje się pierwszy rowerek, ale zazwyczaj nie kupuje się już drugiego gdy dziecko podrośnie. Grupa obserwacyjna: ponad 100 dzieci.

[mzewa]

Wyciągam z tego wniosek, że małym dzieciom kupuje się pierwszy rowerek, ale zazwyczaj nie kupuje się już drugiego gdy dziecko podrośnie. Grupa obserwacyjna: ponad 100 dzieci.

To wnioski z "pokolenia emigracyjnego" ? Moja córa ma 17 lat i obecnie na stanie 4 rower w tym dwa dostała nówki sztuki [komunijny musiał być!], i idzie ten czas żeby wreszcie zakupić TEN docelowy. Więc piąty w jej życiu. Nigdy nam się nie przelewało, ale rower musiał być pod aktualny wzrost. Czyżby "emigracja" żyliła na takie "zbytki" ?

[łatośłętka]

/.../ ciotka zakonnica /.../

Jakiego zakonu?

[R_och]

łatoś muszę popytać ojca swego bo nie pamiętam. Jak tam jeździłem nie przywiązywałem do tego wagi. Miałem ok 12-15 lat, a to była ciotka mego szanownego rodziciela. W mojej pamięci utkwił taki obraz - tu ze swoim bratem, oboje wtedy mieli powyżej 80 roku życia i to grubo

[PABLO]

post usunięty