Zima i namiot.

[tomzoo]

Mnie właśnie te materacyki średnio przekonują - jakoś zimne się wydają. Kiedyś zrobiłem sobie test - dwie noce z rzędu o podobnych temperaturach (lekki minus) spałem pod gołym niebem raz na zwykłej karimacie, a raz na materacyku. Materacyk nie izolował lepiej od karimaty, nawet subiektynie słabiej.

[JUREK]

Mam podobny materac firmy Mc KINNLEY. W zimie na niego kładę karimatę, wtedy jest wygodnie a izolacja wystrczająca.

[martwawiewiórka]

Kolejne testy: na materacyk poszła alumata, pod nery polar - jak pisał miki - i było o wiele lepiej.

Tym razem spalismy w moim starym fn lima II - było cieplej niz w thordisie (ale tym razem tylko jedna noc, wiec też trochę inaczej). Thordis z racji braku otworów wentylacyjnych (moim zdaniem poważny minus tego namiotu) miał tropik cały oszroniony ostatnim razem od spodu, (a w listopadzie analogicznie totalnie mokry) Stara poczciwa lima nie cierpi na ten problem, i rano wystarczyło strzasnąć z niej śnieg z wierzchu...

Przekonałam się boleśnie jak istotne są skarpetki suche na rano, wsadziłam nogi w trochę wilgotne i mimo tego, że się uwijałam wkoło namiotów, to mi palce u nóg po prostu zamarzły, jak zdjęłam skarpetki to zestaw palców u obu nóg był czerwony i spuchnięty, chyba kwadrans doprowadzalam je do stanu akceptowalnego - potem już, podczas jazdy, od czasu do czasu lekko podmarzały ale już nie aż tak.

[magfa]

Martwawiewiórka- jeździliście niedaleko - jesteś pewna temperatury ? Też mi się wydawało, że coś marnie znoszę te -4, -5 st, aż pani w sklepie powiedziała, że (w sobotę) powinno być -8,-10  W niedzielę chyba było cieplej (-4 powiedzmy) albo sie zaadaptowałam...

Materacyki słabiej izolują. Powietrze w nich nie jest podgrzane temperaturą naszego ciała jak w karimacie- im grubszy materac tym od ziemi dalej, ale większa powierzchnia wystawiona jest na zimno otoczenia. Można brać grubsze karimaty, co nie tyle, wydaje mi się, działa na zasadzie odległości od ziemi, co strefa zgniotu karimaty nie dosięga podłoża...

Jako zdeklarowany zmarzluch twierdzę: gruba karimata i gruby puchowy śpiwór oraz spanie prawie na goło 

[martwawiewiórka]

Po południu w sobotę temperatura zauważalnie zaczeła spadać i przypuszczam że było mniej niż -5, jednak potem to juz mieliśmy wypas ognisko, krzątaninę itp, więc było ciepło. Nie wiem ile było  w nocy i rano - w nocy było mi komfortowo, Michał podjazdy za to marzł i narzekał na swój namiot, w którym podobno hulał wiatr...

Moze ktoś ma jakieś sprawdzone harcerskie/survivalowe patenty na rozpalanie ogniska, gdy jest duza wilgoć, drzewo zmarznięte?

[jendrzych]

À propos ognisk w wilgotnych warunkach:
Kiedyś, będąc pacholęciem, dostałem "OPR" i lekcję od ojca (górala), bo nie potrafiłem rozpalić ogniska w deszczu... Więc podstawa sucha rozpałka i to cierpliwość. Polecam korę brzozy - pali się nawet wilgotna. W przypadku braku brzóz, zwykle staram się radzić sobie wyszukując gęste iglaki, które zwykle wewnątrz korony - przy pniu - mają mnóstwo suchych gałązek. (Uwaga! Jeżeli gałązka nie łamie się od razu po jej wygięciu, znaczy że nie jest dość sucha.) Dwie duże garści powinny wystarczyć. Podsycać grubszym chrustem z tego samego źródła i stopniowo dodawać większy opał a ten winien się osuszyć w ogniu.

[ppiotr]

Noszenie ze sobą suchego kawałka drewna do rozpałki ogniska. Kolejny kawałek na kolejny nocleg osuszasz w bieżącym ognisku.

Mniej ekstremalnie: podpałka do grilla, ale ta w kostkach.

[rafalb]

Po raz: sucha podpałka. jendrzych dobrze napisał, kora brzozowa. Albo cienkie witki brzozowe, albo igły sosnowe suche.
Igły i witki często są suche ponieważ są pod dość gęstymi i niskoopadającymi drzewami.

Jeśli i tego brak to warto wziąć grubszy patyk i go ostrugać (w środku na pewno są suche, mimo że warstwa wierzchnia jest wilgotna).

Nie rozpalać bezpośrednio na wilgotnej ziemi. Warto ułożyć "podest" z grubszych gałęzi.

[jendrzych]

Ruszt z grubszych gałęzi, o jakim wspomniał rafalb, zawsze warto zbudować pod ognisko. Istotne, aby wspomniana konstrukcja nie była zbyt zbita. Po pierwsze odizoluje ona rozpałkę od mokrego podłoża. Po drugie zapewni dobry ciąg i napowietrzanie rozpalanego ognia od spodu.

[TomiliDżons]

Jeśli chodzi o sztukę rozpalania ognisk, to będąch na kursie przewodników beskidzkich opanowałem ją dość dobrze...pamietam, tylko dwa razy nie udało nam się ropalić ognia....raz na jakimś grzbiecie, gdzie było okropnie wilgotno, i ogień pomomo pracy kilkunastu osób za chiny ludowe nie chciał się rozpalić, oraz drugi, gdzie całą grupa była przemoczona od przeciskania się w deszczu się przez jakies krzaczory, i w padajacym deszczu nikt nie miał werwy do rozpalania ogniska co prawda "nasze" ogniska miały być mega wielkie, poniewąż w nich gotowałq się strawa na nieraz 10 osób,  w dwóch 10 l stalowych wiadrach....
Ważne jest, gdy warunki są cięzkie, stały dopływ powietrza, dlatego tezwarto miec ze sobą tzw. podupnik  , najczęściej w postacji sklejonych do kupy i ustywnionych kaałków karimaty, machając nim, dostarczamy tlen do podsycania ognia, a to szczególnie ważne, kiedy drewno nie jest idealnie suche i trzeba ognisku trochę pomóc....