Dzień dobry :)

[aard]

Młody wtedy byłem Teraz w życiu bym nie dał rady...

Akurat

Zobaczymy, jak będzie dalej. Póki co jestem przy wyprawie dookoła Polski i znów dystanse takie, że gdybym w pierwszych latach swojego rowerowania wiedział, że ludzie tak jeżdżą, to bym sobie chyba rower odpuścił

Ile miałeś wtedy lat?

I mam jeszcze uwagę. Napisałeś: "gdy tylko zaczynała się jakaś wioska, to asfalt się urywał i zaczynały się... koniec łby. Zaraz przy tabliczce oznaczającej koniec miejscowości, asfalt wracał."

To samo jest na terenach byłej NRD. Myślę, że to po prostu niemiecki przedwojenny zwyczaj budowania dróg  (co by wyjaśniało obecność takowych w Lubuskiem). Pytanie skąd ten zwyczaj - ciężko powiedzieć. Ale za to mogę sobie wyobrazić, czemu tego nie zmieniono. Jest to całkiem niezły sposób zapewnienia przestrzegania ograniczenia prędkości na obszarze zabudowanym, co?

Ale dla rowerzysty koszmar.

[ Dodano: Nie 08 Mar, 2009 ]
A historia ścigania się z wioskowym chłopakiem - ujmująca!

[Jakub Gdula]

Pamiętam, że Twoja relacja z wyprawy dookoła Bałtyku była jedną z pierwszych jakie miałem okazję czytać w sieci i mocno mnie zainspirowała

Miło wiedzieć że się kogoś zainspirowało Zwłaszcza że to był jeden z głównych powodów stworzenia mojej strony.

Pzdr, JG

[ Dodano: Nie 08 Mar, 2009 ]

Zobaczymy, jak będzie dalej. Póki co jestem przy wyprawie dookoła Polski i znów dystanse takie, że gdybym w pierwszych latach swojego rowerowania wiedział, że ludzie tak jeżdżą, to bym sobie chyba rower odpuścił

He, he, chyba umieszczę tam jakąś uwagę, że żeby być sakwiarzem nie trzeba koniecznie robić po 200 km dziennie, wystarczy po 100, ba, jak ktoś chce to nawet i po 60

Ile miałeś wtedy lat?

22 lata - no mówię że młody byłem

I mam jeszcze uwagę. Napisałeś: "gdy tylko zaczynała się jakaś wioska, to asfalt się urywał i zaczynały się... koniec łby. Zaraz przy tabliczce oznaczającej koniec miejscowości, asfalt wracał."

To samo jest na terenach byłej NRD. Myślę, że to po prostu niemiecki przedwojenny zwyczaj budowania dróg  (co by wyjaśniało obecność takowych w Lubuskiem). Pytanie skąd ten zwyczaj - ciężko powiedzieć. Ale za to mogę sobie wyobrazić, czemu tego nie zmieniono. Jest to całkiem niezły sposób zapewnienia przestrzegania ograniczenia prędkości na obszarze zabudowanym, co?

Kto wie, może i faktycznie o to chodzi - ma to jakiś sens.

Pzdr, JG

[Remigiusz]

Witam, pozdrowienia od krótkodystansowca

[Remigiusz]

I to mówi człowiek z rekordem życiowym 400km

Ale to było 10 lat temu Dewiza "setka musi być" umarła śmiercią naturalną.

[Jakub Gdula]

Ale to było 10 lat temu Dewiza "setka musi być" umarła śmiercią naturalną.

To w sumie podobnie jak u mnie Ja miałem kiedyś dewizę że musi być około 200, ale też mi przeszło... to chyba po prostu kwestia wieku i dojrzałości

Pzdr, JG

[Jakub Gdula]

średnio to wychodzi 100-130km (w górach oczywiście mniej) - i myślę że na wyprawy jest to dystans optymalny, pozwala się wyżyć, a jednocześnie nie zmienia jeszcze wyjazdu w zawody sportowe

Zgadzam się, to chyba faktycznie najlepszy dzienny dystans (choć oczywiście to cecha indywidualna, zależna od możliwości) - od kilku lat właśnie takie dystanse dziennie robię i sobie chwalę Człowiek porusza się w miarę sprawnie do przodu, a przy tym nie wyciska z siebie ostatnich soków.

[Robert]

Jakub Gdula a może wpadniesz na zlot w kwietniu?
http://www.podrozerowerowe.info/viewtopic.php?t=918&sid=c347c902716a50c379e80b1ac3fd99b3

[transatlantyk]

Pojawia się temat długości tras. Jestem jakimś tam fanem wyczynu - nie ukrywam.
Ale co innego zorganizować sobie ekstra jazdę na ileś tam set kilometrów, a co innego wyprawa. Ona ma inne cele. Trzeba coś zobaczyć, rozmawiać z ludźmi, jeżeli nie jedziemy samotnie to rozmawiać z współuczestnikami - takich smaczków nie odpuszczam

[Remigiusz]

O tak. Dla mnie wartością nadrzędną jest po prostu "bycie na wyprawie".

[marek.dembowski]

transatlantyk, Remigiusz, całe szczęście, że to napisaliście bo już zaczynałem myśleć, że prawdziwe wyprawy rowerowe polegają na pokonywaniu setek kilometrów dziennie :shock:

[Jakub Gdula]

transatlantyk, Remigiusz, całe szczęście, że to napisaliście bo już zaczynałem myśleć, że prawdziwe wyprawy rowerowe polegają na pokonywaniu setek kilometrów dziennie :shock:

Hmm, a ktoś tak twierdził?

[Waxmund]

2 dni minely bez odpowiedzi, czyli chyba nikt tak nie twierdzi. i dobrze  

[aard]

Jakubie,

Czytam sobie właśnie o Twojej wyprawie dookoła Bałtyku (jeszcze niczyjej stronki oprócz własnej Transatlantyka i Michała Wolffa nie czytałem tak szczegółowo) i przyznam, że zazdroszczę Wam tych fińskich krajobrazów. Góry są świetne i jazda po nich niesamowita, ale w tym roku podczas swojej wyprawy Peribaltica (Dania - Niemcy - Polska) doceniłem i pojezierza. Była taki fragment między Kilonią a Lubeką i naprawdę mnie urzekł. Może odpowiada za to ta różnica w stosunku do ścisłego wybrzeża (którym głownie jechaliśmy i które mnie śmiertelnie znudziło), ale coś mi mówi, że pagórkowate pojezierza zawsze są piękne

A co do Waszego wypadku w Estonii to nie mam wrazenie, aby to była Twoja wina. Zawsze najbardziej powinienen uważać ten, co się decyduje siedzieć drugiemu na kole. Robert mógł jechać pół metra dalej i nie byłoby porblemu. Zwłaszcza, że wiedział o tym, ze planujecie się zatrzymać.
A Twoją klasę jako człowieka widać w sposobie, w jakim to opisałeś. Szacunek!

[Jakub Gdula]

Czytam sobie właśnie o Twojej wyprawie dookoła Bałtyku (jeszcze niczyjej stronki oprócz własnej Transatlantyka i Michała Wolffa nie czytałem tak szczegółowo)

Cieszę się Jeżeli jesteś przy Bałtyku, to jeszcze sporo lektury przed Tobą, zwłaszcza że później jakoś się rozpisałem i coraz bardziej sążniste te moje relacje zaczęły się robić

zazdroszczę Wam tych fińskich krajobrazów. Góry są świetne i jazda po nich niesamowita, ale w tym roku podczas swojej wyprawy Peribaltica (Dania - Niemcy - Polska) doceniłem i pojezierza. Była taki fragment między Kilonią a Lubeką i naprawdę mnie urzekł. Może odpowiada za to ta różnica w stosunku do ścisłego wybrzeża (którym głownie jechaliśmy i które mnie śmiertelnie znudziło), ale coś mi mówi, że pagórkowate pojezierza zawsze są piękne

Oj tak, pojezierze fińskie jest po prostu piękne! Całe mnóstwo jezior, wcale lub słabo zagospodarowanych, do tego niezmierzone, przepastne lasy! Nie wszyscy lubią takie klimaty, ja i owszem Jeżeli i Ty lubisz, to polecam wyprawę tam z całe serca

A co do Waszego wypadku w Estonii to nie mam wrazenie, aby to była Twoja wina. Zawsze najbardziej powinienen uważać ten, co się decyduje siedzieć drugiemu na kole. Robert mógł jechać pół metra dalej i nie byłoby porblemu. Zwłaszcza, że wiedział o tym, ze planujecie się zatrzymać.

Oj, można dyskutować - faktem jest, że Robert zawsze się przyklejał do mojego koła, ale ponieważ zdawałem sobie z tego sprawę, powinienem zasygnalizować że będę hamował i zjeżdżał. W sumie to już tyle lat minęło, że tak naprawdę nie ma żadnego znaczenia, kto był winny, a kto nie.

[aard]

Skończyłem relację z objazdu Bałtyku
Jeszcze raz wielki szacun za dystnase, jakie pokonujesz na wyprawach.

A ten odcinek ze Stralsund do Greifswaldu przerabialismy w zeszłym roku. Nadal są tam kocie łby! Kolega się na nie zdecydował (chociaż raz było mu łatwiej na góralu niż mnie na treku), ja zaś ciąłem tą asfaltówką obok. Po kilku kilometrach nie ma już na niej stricte zakazu dla rowerów, ale jest znak o prędkości minimalnej 30 km/h (ścislej o zakazie ruchu pojazdów, które rozwijają prędkość mniejszą niż 30). Mimo że nie zawsze byłem w stanie utrzymać 30 (bywało pod górę), to jednak w razie czego zamierzałem się kłócić z policją, że poniżej 30 nie jadę :mrgreen: Na szczęście nie było takiej potrzeby, choć oczywiście trąbili

Natomiast "atrakcją" było to, że przez mój pośpiech i Janusza kocie łby musiałem na niego bardzo często czekać. Ale w sumie warto było. Za bardzo mi było szkoda nadgarstków i świeżo zespawanej ramy na tę koszmarną drogę obok

PS. A moze byśmy się tak razem bujnęli na jakąś wycieczkę, Krajanie?